Na de rit van afgelopen zaterdag gaan we weer op de zelfde manier fietsen in combinatie met een treinrit. Deze keer pakken we de trein van Lienz naar Silian, dat tegen de Italiaanse grens ligt op zo’n 1200 meter. Eigenlijk de zelfde route die we met de camper hebben gereden. De treinrit duur zo’n 30 minuten. De fietsrit terug naar Lienz, een afstand van ±30km en 400 meter hoogtedaling, valt eigenlijk een beetje tegen. We fietsen het hele eind over een fietspad langs de snel stromende Drau, zonder dat daar leuke plaatsjes wordt aangedaan. Onderweg stoppen we even om te voelen hoe koud het water is, maar voor de rest beleven we weinig. Daarbij komt nog dat deze rit ook door horden Italianen wordt gedaan. Veelal wordt dit in gezinsverband gedaan waardoor je moet oppassen geen kind aan te rijden die plotseling voor je stopt. We hadden gehoopt onderweg een watertje tegen te komen waaraan we een poosje konden zitten, maar dat is niet gelukt. Nu is er achter de camping, op ±6 km afstand, een meertje: de Tristacher See. We halen wat te drinken uit de camper en rijden daarna direct door naar dit meer. Wat op de kaart niet staat is dat dit meer 150 meter hoger ligt dan de camping. Dat is dus nog een hele klim. Bij het bergmeer aangekomen staat er direct een groot hotel. Aan de ander kant is een camping met een ligweide aan het water. Over een bospad langs het meer rijden we naar dit veld, maar het blijkt een soort zwembad te zijn waarbij je toegang moet betalen. Daar hebben we geen zin in en fietsen door naar de ander oever. Daar vinden we onder de bomen een plekje waar we even kunnen zitten. Marianne doet nog een poging om te gaan zwemmen, maar geeft dit snel op omdat het water te koud is.
Terug op de camping kunnen we ’s avonds eindelijk weer een keer barbecueën.
Geschreven door Batistjes.op.vakantie