Dag 4: Walscheid – Rombach-e-Franc
Frankrijk, Sainte-Croix-aux-Mines
Het heeft de hele nacht behoorlijk geregend. Na het opstaan lopen Marianne en ik naar het dorp om te kijken of we weer een nieuw muntje kunnen krijgen voor het water. De winkelmedewerkster van de bakkerij begrijpt ons totaal niet. Voor het probleem moeten we bij de Mairie (gemeente huis) zijn. Met behulp van de vertaler Google Translate proberen we een nieuw muntje te krijgen. Deze krijgen we wel, maar moeten daarvoor weer 5 euro betalen. Dan maar niet. Wel kopen we in deze winkel stokbrood.
Na het ontbijt gaan we weer op pad. Marianne heeft een voormalig concentratiekamp gevonden in Natzwiller, waar we naar toe willen. De rit, door arrondissement Molsheim, gaat deels over de D44, een vrij smal wegentje dat door veel motorrijders wordt gereden. Dit is ook te merken aan het aantal markeringsborden waarop aangegeven staat hoeveel motorrijders er op die plek verongelukt zijn. Het is een fantastisch mooie weg. Boven op de top van een heuvel staan 2 Nederlandse busjes. Zij richten een stopplaats in voor een groep wielrenners die vanuit Valkenburg naar, wij dachten, Basel fietsen. Een rit van 960 km. Wij hadden die groep renners in Walscheid ingehaald. Na een rit van een kleine 50km komen we aan bij concentratiekamp La Struthof. Voor de deur van het hoofdgebouw is nog wel enige constatatie, maar we kunnen wel naar binnen. Even voorbij de ingang ligt iemand op de grond die met een traumahelikopter wordt afgevoerd. We lopen een uurtje over het terrein waarop nog enkele barakken staan en de contouren van de overige barakken nog zichtbaar zijn.
Na dit bezoek rijden we door naar Rombach-Le-Franc. Op de gemeentelijke camping, brengen we de nacht door. De camping ligt aan een smal weggetje met aan ene kant een beekje en de andere kant een aantal huizen. Het is er verschrikkelijk mooi, maar erg uitgestorven. Bij aankomst op de camping is er alleen maar een dame aanwezig die het sanitair aan het schoonmaken is. Uiteraard spreekt ze geen woord Engels. Ook de camping is leeg en het gras staat hoog. Later in de middag komt er nog 1 Duitse camper bij. Afwisselend kunnen we buiten in het zonnetje zitten, op een ander moment moeten we naar binnen omdat de regen met bakken naar beneden komt. Na het eten lopen we nog wel even richting het dorp om de mail binnen te halen en appjes naar onze zoon Tim te sturen. We hebben op onze locatie geen telefoonontvangst, laat staan internet.
Na het ontbijt gaan we weer op pad. Marianne heeft een voormalig concentratiekamp gevonden in Natzwiller, waar we naar toe willen. De rit, door arrondissement Molsheim, gaat deels over de D44, een vrij smal wegentje dat door veel motorrijders wordt gereden. Dit is ook te merken aan het aantal markeringsborden waarop aangegeven staat hoeveel motorrijders er op die plek verongelukt zijn. Het is een fantastisch mooie weg. Boven op de top van een heuvel staan 2 Nederlandse busjes. Zij richten een stopplaats in voor een groep wielrenners die vanuit Valkenburg naar, wij dachten, Basel fietsen. Een rit van 960 km. Wij hadden die groep renners in Walscheid ingehaald. Na een rit van een kleine 50km komen we aan bij concentratiekamp La Struthof. Voor de deur van het hoofdgebouw is nog wel enige constatatie, maar we kunnen wel naar binnen. Even voorbij de ingang ligt iemand op de grond die met een traumahelikopter wordt afgevoerd. We lopen een uurtje over het terrein waarop nog enkele barakken staan en de contouren van de overige barakken nog zichtbaar zijn.
Na dit bezoek rijden we door naar Rombach-Le-Franc. Op de gemeentelijke camping, brengen we de nacht door. De camping ligt aan een smal weggetje met aan ene kant een beekje en de andere kant een aantal huizen. Het is er verschrikkelijk mooi, maar erg uitgestorven. Bij aankomst op de camping is er alleen maar een dame aanwezig die het sanitair aan het schoonmaken is. Uiteraard spreekt ze geen woord Engels. Ook de camping is leeg en het gras staat hoog. Later in de middag komt er nog 1 Duitse camper bij. Afwisselend kunnen we buiten in het zonnetje zitten, op een ander moment moeten we naar binnen omdat de regen met bakken naar beneden komt. Na het eten lopen we nog wel even richting het dorp om de mail binnen te halen en appjes naar onze zoon Tim te sturen. We hebben op onze locatie geen telefoonontvangst, laat staan internet.
Geschreven door Batistjes.op.vakantie
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
