Vandaag is het dan zover, vertrek uit Schotland. Tijdens het ontbijt nog even ravotten met de pup van 18 weken van gastvrouw Elizabeth. Dat beestje had ik stiekem wel in de koffer willen stoppen. Voordat ik echt op weg ging heb ik eerst nog 2 locaties bezocht in de omgeving van Doune. Eerst naar het kasteel van Doune. Elizabeth had me verteld dat het was gebruikt voor de eerste opnames van the Game of Thrones. Had ik dat eerder geweten! Het kasteel ging pas om half 10 open. Meer dan een rondje om het kasteel zat er daarom niet in. Het kasteel was het decor van Winterfell waar de familie Stark woonde. Helaas, maar toch weer een filmlocatie op mijn lijstje. Na Doune Castle ben ik naar Stirling gereden, wat net verderop ligt. Daar ben ik naar het Wallace Monument gereden. Het is een toren van 67 meter hoog die op een heuvel hoog boven Stirling uitsteekt. Ook de toren ging pas om half 10 open. Maar een vriendelijke mijnheer die daar werkte vertelde dat ik wel met een pad naar boven kon lopen. Dat pad leidde naar de voet van de toren. Van daar was het uitzicht prachtig. Het was prima weer. Ik keek over bijna de hele Trossachs met Ben Lomond als hoogste punt. Links ligt Stirling met hoog op een heuvel Stirling Castle. Met de laatste beelden op mijn netvlies ben ik weer op weg gegaan. Nu was Lockerbie de bestemming waar in 1988 een Boeing van Panam neerstortte. Ik heb daar de Garden of Remembranche bezocht op de Dryfusdale Cemetery. Er is daar een monument ter nagedachtenis aan de 270 slachtoffers, waaronder 11 mensen uit Lockerbie. Naast en rond het monument zijn ook herinneringen aan individuele slachtoffers. Bij de aanslag zijn hele gezinnen omgekomen, onderweg naar Amerika om daar kerst te vieren. Ik denk dat het de eerste terroristische aanslag was. Het was wel een momentje om stil van te worden. Op de begraafplaats is een Visitor Center. Daar ben ik ook nog even gaan kijken. Nou ja even. Er was een hele vriendelijke gastheer die me heel veel vertelde over de gebeurtenis. In Lockerbie kwamen van één gezin vader, moeder en een dochter om. 2 zonen die niet thuis waren ontsnapten aan de dood. De plaats waar de vleugels neer zijn gekomen hadden een ware krater gemaakt op nog geen 50 meter van de snelweg. Na de Garden of Remembranche heb ik die plek ook opgezocht. Op de plaats aan de Sherwood Crescent is nu niets meer van te zien, behalve een klein monument dat herinnerd aan het tragische voorval. Nu krijg ik ook weer mee dat er weer een aanslag is gepleegd in Londen. Houdt het dan nooit op! Het was tevens de laatste stop in Schotland. Terug naar de snelweg richting Carlisle. Na een klein stukje rijden passeerde ik de grens tussen Schotland en Engeland. Daarmee is het Schotse avontuur definitief voorbij. Op het programma stond nu Hadrian's Wall. In de 2e eeuw na Christus hebben de Romeinen over de hele lengte van Carlisle in het westen tot Newcastle in het oosten een muur gebouwd onder de toenmalige keizer Hardrianus. Langs de muur hadden zij forten en nederzettingen gebouwd. Er zijn nu nog op diverse plekken restanten van te zien net als van de muur zelf. Twee plaatsen heb ik bezocht. De eerste was Birdoswald Roman Fort. De entree bleek 7 pond. Maar die heb ik niet betaald. Bij toeval en uit nieuwsgierigheid liep ik een paadje in en toen stond ik ineens aan de rand van het terrein. Veel meer dan wat funderingen waren er niet te zien. Had ik mooi 7 pond in mijn zak gestoken. Van de muur was wel veel te zien. Over de hele lengte schijnt daar nog best veel van over te zijn. Op naar de volgende dan maar en dat was Housesteads. Ook daar was een entree van 7,50 pond dit keer. Het moest een mooie plek te zijn, dus ben ik daar wel na betaling naar binnen gegaan. En het was inderdaad mooi. Er heeft daar een behoorlijk fort bestaan. Op diverse plaatsen stonden borden met informatie over de plek. Zo waren de restanten van barakken te zien, maar ook van de gemeenschappelijke poepdoos, maar ook diverse andere zalen en gebouwen. Althans wat er van over is. Maar het geheel gaf toch een goede indruk hoe het er uit heeft gezien. Genoeg oudheid en dus op weg naar co. Durham. De weg langs de Hadrian's Wall is één lange rechte weg, compleet met blind summits en hidden dips. Geweldig, een achtbaan is er niets bij. Overigens is het landschap fantastisch mooi. Heel anders dan Schotland. Groene heuvels met muurtjes en schapen. Links zag een korenveld tegen een heuvel vol in zon. Daarachter staken een paar windmolens voor een deel boven het veld uit en ineens kwam er een hele wolk vogels achter de heuvel omhoog net alsof ze weg geblazen werden door de windmolens. Bij het zien daarvan maakte mijn hart toch wel een sprongetje. Schotland is prachtig, maar hier doe ik het ook voor Op weg naar Peterlee kwam ik door Durham. Daar stond een kathedraal van formaat. In had daar nu geen tijd voor, maar die gaat wel op mijn lijstje. Voordat ik naar Peterlee ging heb ik eerst nog een aantal filmlocaties bezocht van de film Billy Elliot in Langley Park, waar schoolscènes zijn opgenomen en in Easington Colliery, waar de Elliots woonden. Het huis waar zijn woonden is inmiddels gesloopt, maar in de straatjes erom heen zag ik heel veel bekende plekjes. Het is geen buurt om vrolijk van te worden; verwaarloosd en vuil. Heel wat huizen waren dicht getimmerd. Met een vrouw daar maakte ik een praatje en ze vertelde dat ze daar voor 50 pond per maand woonde. Dat is echt super weinig. Het zegt min of meer genoeg. Toen ik nog wat foto's nam kwam er ineens een man uit de buurt naar me toe. Hij wilde weten waarom ik foto's nam. Toen ik het hem vertelde was hij gelijk vriendelijk. Hij vertelde dat er regelmatig mensen komen om foto's te nemen. Toen ik hem vroeg of hij een foto van mij wilde maken was dat helemaal geen probleem. Ook morgen bezoek ik nog wat plekken van de film voordat ik definitief naar Harwich terug rij. Na het ietwat kneuterige Schotland is het hier wel wat anders. De doorsnee inwoner zou direct uit Eastenders van de BBC hebben kunnen komen. Maar ja, ook hier zijn ze wel vriendelijk en daar gaat het om. Je kunt mensen niet zomaar op hun uiterlijk beoordelen tenslotte.

Geschreven door Aad.op.vakantie