Na afscheid te hebben genomen van de beide Ierse stellen, met een hug in plaats van een hand van een van de vrouwen ben ik vandaag weer op weg gegaan voor de laatste dag in Noord-Ierland.
Het zou slecht weer worden. Achteraf viel het reuze mee. Ik had al gepland om Armagh en Portadown te bezoeken. Beide plaatsen hebben nogal wat geschiedenis vanwege de Troubles. De heenweg ging net als gisteren tot Warrenpoint over de Mourne Coastal Road. Van daar ging het weer landinwaarts en op het laatst over de snelweg. Daar zijn er hier niet zo veel van.
Wat direct opvalt in Armagh zijn 2 kathedralen die beide op een hoogte boven de stad staan. Aan de ene kant van het stadje staat de protestantse Saint Patrick Cathedral, ook wel de Church of Ireland genoemd, en aan de andere kant de Saint Patrick's Roman Catholic Cathedral. Naar die laatste ben ik heen gegaan. Er was daar het een en ander aan de gang. Het bleek dat er huwelijk zou worden gesloten. Er liepen verschillende mannen in quilts rond. In een hoek van de kathedraal waren een aantal muzikanten aan het reperteren met een zangeres erbij. Dat was echt heel mooi, heel Iers met viool er natuurlijk bij. Gelijk maar voor de hele familie een kaarsje aan gestoken. De kathedraal is echt een juweeltje.
Toen ik naar buiten wilde gaan hoorde ik doedelzakken. Het bleek dat er voor de deur een Ier stond te blazen. Ik dacht dat er minstens een heel orkest stond. Ik had dat nooit live gehoord, maar deze beste Leroy kon er wel wat van. Al met al mooi om mee te maken.
Daarna een beetje door het stadje gelopen. Ook hier weer een aantal oorlogsmonumenten van beide wereldoorlogen gezien. Op zich wel een leuk stadje met een modern museum vlakbij de protestantse kathedraal en in het centrum een groot overdekt winkelcentrum. Verder niet heel indrukwekkend dus door naar Portadown.
Deze stad was het meest berucht vanwege de Oranjemarsen. Op Corcrain Road staat nog een afscheiding tussen de katholieke en protestante wijk, een peace line. Na Belfast en Londonderry had ik me daar meer van voorgesteld.
Portadown is wat groter dan Armagh, met een lange drukke winkelstraat, maar verder niets bijzonders. In sommige delen van de stad zag ik ook weer veel Unions Jacks en vlaggen met de Hand of Ulster. Ik heb er nog naar gevraagd. Het was ook al voor de Brexit zo en is min of meer een manier om vanuit het geloof het terrein af te bakenen.
Ik ben er geweest en heb het gezien, maar daar is alles mee gezegd. Ik voelde me een beetje Down in Armagh.
Van Portadown ben ik nog een stukje omhoog gereden naar Coney Island, een schiereilandje in Lough Neagh. Dat is het grootste meer van Noord-Ierland en ligt min of meer in het centrum van het land. Daar maar even lekker gezeten. Heel wat beter dan de stadjes waar ik was. Van Coney Island ben ik vervolgens weer terug gereden naar Annalong. Ik word echt happy als ik dan ineens de zee weer zie. Het blijft gewoon geweldig die vreselijke mooie kust van Noord-Ierland.
Het was de hele dag wel bewolkt geweest. Maar net toen ik weer vlak bij Newcastle kwam trok de lucht daar helemaal open en kwam de zon door. De wolken trokken op een voor me zag ineens Slieve Donard, de hoogste berg van Noord-Ierland. Mijn mond zakte spontaan open en toen ik in Newcastle kwam ben ik direct gestopt. Het panorama op het strand en de zee was zo schitterend vooral met de donkere luchten rondom. Na Newcastle op weg naar Annalong, was het weer bewolkt. Echt bizar!
En dan zit het er op hier. Na vandaag nog een kort verblijf in Wales in Llandudno. In ieder geval bekend terrein. Ik ga dit land vreselijk missen. In de bijna 2 weken heb ik zoveel moois gezien, zo vreselijk veel aardige mensen ontmoet en een aantal mooie vriendschappen gesloten. Ik heb zelden zo een gastvrij, sociaal en aardig volk meegemaakt. Ik ben daar telkens weer oprecht door getroffen. Ik hoop ook van harte dat het hier goed blijft gaan en hoop dat ik met mijn verhalen en foto's Noord-Ierland een beetje meer op de kaart heb gebracht. Misschien zijn de mensen hier wat armer maar met alle oude verhalen en tradities misschien wel veel rijker dan wij Nederlanders.

Geschreven door Aad.op.vakantie