Van de vakantie zit Noord-Ierland erop. Ik had amper wat van Annalong gezien en aangezien de ferry pas om 14.30 uur vanuit Dublin zou vertrekken had ik nog genoeg tijd.
Allereerst hartelijk afscheid genomen van Iris en Robert. Ik kreeg nog wat kleine presentjes mee. Zulke lieve mensen. Daarna ben ik naar het kleine haventje van Annalong gereden. Het stelt niet veel voor, maar wel leuk om te zien. Er staat een watermolen met een rad aan de zijkant aan het begin van de haven en er liggen wat kleine vissersboten. Er waren een aantal vissers hun boot aan het klaar maken. Een van hen, Steven, wees vol trots zijn boot aan.
Na het haventje heb ik nog even heerlijk genoten van alle geluiden langs de kust. Ik wilde wel langer blijven zitten, maar ik moest toch echt gaan wilde ik de boot niet missen. Ook nu ging de weg over de Mourne Coastal Road. Het zonnetje scheen weer uitbundig wat weer een mooi uitzicht op Carlingford Lough opleverde. Toch nog maar even gestopt om alles nog eens goed in me op te nemen. Het voelde goed en ook weer naar aan. Dit uitzicht zou ik elke dag wel willen hebben. Toen moest ik echt gaan. Nog eenmaal langs het Ross Monument en Warrenpoint voor de weg weer het land in ging. Bij Newry heb ik nog even een paar foto's gemaakt van het kerkhof wat daar tegen de heuvel aan ligt. 3 of 4 voetbalvelden, zoals ik eerder heb geschreven, is misschien wat overdreven, maar ruim 2 is het toch wel.
Van Newry verder naar Dublin. Daarna begon al snel de motorway tot aan Dublin. Ook nu waren er weer 2 tolpoorten. Lang leve de EU. En dan moest ik ook weer met euro's betalen. Tja, waar had ik die ook weer verstopt! In Ierland staan de snelheden langs de weg in kilometers aangegeven. Volgens mij was dat vroeger niet.
Ik kwam toch ruim op tijd in Dublin aan en bij het inchecken bij de Irish Ferry's kreeg ik al gelijk te horen dat de ferry 3 kwartier vertraging had, net als op de heenreis trouwens. Om kwart over 3 gingen de trossen los. Het eerste stuk ben ik aan dek gebleven, maar als de Swift eenmaal op gang is heb je moeite om over het dek te lopen. De afstand naar Holyhead is 115 kilometer en de ferry vaart daar minder dan 2 uur over. Dat is gemiddeld wel 60 kilometer per uur.
Binnen ben ik aan een tafeltje gaan zitten. De Swift deinde aardig heen en weer. Toen ik door het raam naar buiten keek zag ik waterlijn telkens van boven naar beneden en weer terug langs het raam gaan, ondanks dat er weinig wind stond. Aan het tafeltje zaten een man en een vrouw. Ik vertelde dat ik in Wales de wandeling op de Great Orme wilde gaan doen, waarop zij vertelden dat hun dochter daar werkt. Zo gaat het nu de hele tijd, allemaal van die dingen die in elkaar passen.
Toen Wales in zicht kwam ben ik weer naar buiten gegaan. Daar stond op het achterdek een oud vrouwtje, die zich krampachtig aan het hek vast hield. Ze durfde niet over te steken naar de ingang van het onderdek. Maar goed ook, want volgens mij was ze zo de Ierse Zee in gevlogen. Dus heb ik haar maar aan de arm vastgepakt en haar veilig naar de deur gebracht.
Bij het uitschepen zat ik in het laatste rijtje dus dat duurde ook weer even.
In plaats van direct naar Llandudno te rijden ben ik eerst rechtsaf naar South Stack gereden, waar een mooie witte vuurtoren op een rotspunt staat en ook nog een overservatietoren, Ellins Tower. South Stack ligt aan het einde van het schiereiland Anglesey, net als Treaddur Bay waar ik op de heenreis heen ben gereden. Anglesey is echt een schitterend stukje van Wales.
Van South Stack ben ik vervolgens naar Llandudno gereden en kwam daar pas tegen 8 uur aan. Ik was hier 5 jaar geleden ook al geweest en dat voelde lekker vertrouwd aan. Het hotel was wel een afknapper. Nadat ik was gaan eten in de Palladium, een voormalig theater, vroeg ik terug in het hotel om de WiFi code. De beheerder lag zo'n beetje begraven onder zijn vrouw op de bank voor de televisie en had niet veel zin om aan mijn verzoek te voldoen. Na een poosje kreeg ik code, maar het werkte voor geen meter, dus dan maar geen WiFi.

Geschreven door Aad.op.vakantie