Na een paar drukke dagen heb ik gisteren een paar dingen geschrapt uit mijn programma.
De dag begon prima met volop zon. Van Ballygally ben ik eerst weer een stuk terug gereden langs de Coastal Road omhoog richting Glenariff Forest Park. In het park zouden een paar mooie watervallen zijn. Een tocht van een uur, maar ik deed het er het dubbele over. Langs de kustroute ben ik telkens weer gestopt. Kijken, genieten, foto's maken. Onderweg heb ik een plaatselijke 'lekkernij' gekocht: dulse oftewel gedroogd zeewier. Ik heb het echt geprobeerd, maar het is bepaald niet lekker.
Na de zoveelste stop ben ik eindelijk aangekomen in het Glenariff Forest Park. Het park ligt heel mooi tussen de heuvels een stukje van de kust. Je kunt daar diverse routes volgen, maar ik heb voor de Waterfall Route gekozen. Onderweg kwam ik een aardige oma tegen met haar kleindochtertje bij een uitholling in de rotsen langs het pad. Ze vertelde dat het een wensput was en aan de hoeveelheid muntjes te zien hadden al veel mensen een wens gedaan. Ik kreeg 20 pence van haar en moest ook maar een wens doen. Maar ik mocht het tegen niemand vertellen. Super lief mensje. Ik ben een stukje met haar mee gelopen en ze wees me de weg naar de mooiste watervallen.
De route naar de watervallen liep door een kloof over een pad van hout. In Oostenrijk had ik dat vaker gezien. Daar noemen ze dat een Schlucht. Ik heb daar verschillende watervalletjes gezien en een aantal stroomversnellingen.
Terug naar de parkeerplaats werd het al weer een stuk drukker. Op een grote weide waren mensen aan het picknicken en grillen. Gezellige boel!
Van Glenariff ben ik via het binnenland naar Carrickfergus gereden. Dat is weer naar beneden een stukje onder Ballygally. Ook deze route was weer schitterend met veel stijgen en dalen en bochten.
In de buurt van Broughshane kwam ik langs Slemish Mountain, een tafelburg zoals de Benbulbin die ik eerder beklommen had. Ook nu weer de nodige stops gemaakt.
Onderweg kwam ik weer door diverse dorpen waar heel veel Union Jacks en vlaggen van Noord-Ierland wapperden. Ik weet niet of dat door de Brexit komt, dat moet ik nog maar eens navragen. Ik weet in ieder geval dat je de Unionists en Loyailist hebt en de een wil bij de UK blijven en de ander wil een verenigd Ierland.
Whatever, eindelijk kwam ik dan in Carrickfergus aan. Langs de haven staat het Carrickfergus Castle, een imposant kasteel. Verder stelt het stadje niet zoveel voor. Er staan restanten van de oude stadsmuren en er is een aardig haventje. Daar is Willem III in 1690 geland voor de beslissende slag met zijn schoonvader op de rivier de Boyne. In de haven staat een standbeeld van hem. Daar is alle ellende begonnen tussen katholieken en protestanten. Door onze Willem dus. Vandaar ook het oranje van de oranjemarsen die ieder jaar op 12 juli zijn.
Na Carrickfergus weer omhoog richting Islandmagee, een schiereiland een stukje onder Larne. Daar zouden een paar dulmen moeten staan, een soort hunnenbed. Nou, verder dan een bord langs de weg ben ik niet gekomen of ik heb er over heen gekeken. Jammer dan.
Aan de oostkant van Islandmagee kwam ik wel langs een mooie baai. Daar maar even van zitten genieten en geluisterd naar het gezang van een groepje scholeksters.
Via Larne weer terug naar Ballygally. Hier zijn maar een paar eetlocaties. Ik koos voor de pub. Maar die bleek zo'n anderhalve kilometer verder en hoger te liggen. Onderweg kwam in een man en vrouw tegen van wie ik dacht dat het locals waren, maar het bleken Canadezen te zijn, Hilary en Mitch. Zij wilden ook naar de pub maar kwamen al weer terug omdat ze het niet konden vinden. Met z'n drieën zijn we toch maar doorgelopen en ja hoor, toch gevonden. Dan ook maar met z'n drieën eten. Super gezellig. Ze vertelden dat ze uit Toronto kwamen. Bij het afrekenen trok Mitch zijn knip en trakteerde mij op de maaltijd. Bedankt Mitch! Ik lijk hier makkelijker vrienden te maken dan thuis.
Zo is er weer een dag voorbij en gaat het allemaal veel te snel.

Geschreven door Aad.op.vakantie