Vandaag was het thema wandelen. Ik had mijn thuis een paar wandelingen uitgekozen, maar mijn huiswerk had ik niet goed gedaan. De Cairngorms is niet een heel groot gebied, maar er lopen weinig wegen doorheen. Voor de wandelingen die ik had uitgekozen moest ik minstens 11/2 uur rijden en dus ook weer terug. Daar had ik eigenlijk geen zin in, maar ja toch maar op weg gegaan. Gelukkig bood een regenboog uitkomst. Toen ik een foto van de regenboog wilde maken met mijn fotostoestel bleek de batterij leeg. Dus moest ik terug naar mijn logeeradres. Braemar is omgeven door heuvels. Terug in het guesthouse vroeg ik de gastvrouw om raad en op haar advies besloot ik de klim naar de Morrone te gaan doen. Gewoon lekker relaxed. Een klim van 500 meter. Braemar ligt op zo'n 350 meter, maar in de winter kan het hier heel koud zijn met flink veel sneeuw. Het kouderecord hier was -27 graden. Gelukkig was het vandaag 37 graden warmer bij het begin van de wandeling. Op weg moest ik langs het Braemar Golf Resort. Er was een man bezig met het onderhoud. Hij vroeg waar ik heen ging en waar ik vandaan kwam. Dat blijft leuk hier, maar ook in Wales en Ierland. De mensen zijn super vriendelijk en vreselijk belangstellend. De man vertelde dat hij een Nederlandse zwager had met de naam van Eijck. Deze meneer had voor Smit Tak gewerkt en in de buurt van Rotterdam gewoond. Tot 2 keer toe wees hij me weg. Voor het clubhouse ging het pad omhoog. Al snel stopte ik voor foto. Toen ik weer op weg ging voelde ik rond mijn linkerknie een paar venijnige steken. Er zat maar een ding op en dat was broek omlaag en kijken wat er in mijn broekspijp zat. Er bleek een bij naar binnen gekropen. Ik heb daar boven dus even de Bumble-Bee staan dansen. Snel verder omhoog. Daar kwam ik op een splitsing. De ene weg omhoog en de andere naar rechts. Ik wist het niet zo goed. Op dat moment kwam er een jongeman aanlopen die daar aan het werk was. Al pratende vertelde hij uit Noord-Ierland te komen op zo'n 10 kilometer van Annalong, waar ik vorig jaar was geweest. Hij zei wat ik al meer had opgemerkt: it's a small world. Hij gaf me het advies de weg naar boven te nemen. Het was prima weer, eindelijk zon. Op de weg naar boven kwam ik nog anderen tegen; een echtpaar uit Canada en 3 jonge mensen uit de buurt van Canterbury met hun zwarte labrador. Op de weg omhoog liet de zon het afweten en door de wind voelde het heel koud aan. Boven op de top was een zendmast met een huisje erbij. Dat gaf in ieder geval beschuttting. In de wind was het bar koud op de top. Ik had spijt dat ik mijn handschoenen niet bij me had. Gevoelsmatig was het niet meer dan een graad of 5. Na wat eten boven, gedeeld met de labrador, ging ik weer verder. Eerst nog een stukje verder over de top en daarna boog de weg naar links af weer richting Braemar. Een paar keer kwamen er vliegtuigen van de RAF over. De schijnen daar te oefenen. Terwijl het boven koud en bewolkt was kwam de zon weer terug op de weg naar beneden. Gelukkig maar. Het was gelijk een stuk aangenamer. De hellingen van de meeste heuvels in de Cairngorms zijn compleet begroeid met heide. Dat moet een prachtig gezicht zijn als dat bloeit. Beneden liep de de weg langs de rivier Dee. Het laatste stuk ging over de Braemar Golf Court. Er stak daar een oudere dame over. Ze was bijzonder vriendelijk en helemaal niet uit de hoogte. Ook zij was heel belangstellend. Die vriendelijkheid en openheid spreken mij bijzonder aan. De weg eindigde in Braemar, wat een klein, maar ontzettend leuk plaatsje is. Ook hier zijnde huizen allemaal van leisteen. Na de wandeling heb ik nog wat inkopen gedaan en een terrasje gepikt. Daar was het eindelijk eens goed voor. In een van de laatste winkeltjes had ik mijn ipad laten liggen. Een stukje verder hoorde ik ineens roepen en een de mevrouw van de winkel kwam buiten adem aanrennen om te vertellen dat mijn ipad nog in haar winkeltje lag. Wat een geluk. Uiteraard heb ik haar vriendelijk bedankt. Terug in het guesthouse heb ik het bad vol laten stromen en mezelf maar eens op een warm bad getrakteerd. Na het bad ben ik naar het zelfde hotel gegaan als gisteren om te eten. Dat was me prima bevallen. Een leuke en gezellige inrichting en prima eten. Gisteren had lamsvlees en vanavond koos ik voor een 20 oz. Aberdeen Angus SirlionSteak. Een prima keuze, na een voorafje van een soort hachee. Naast me zat een man alleen. We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij die morgen uit Bristol was komen vliegen voor een paar dagen wandelen in de Cairngroms. Omdst hij geen kennissen had die dat ook leuk vonden en omdat ook zijn vrouw dat niet leuk vond, was hij hier alleen heen gekomen. Etend en pratend ging het verder. Toen hij klaar was ging naar het barretje van het hotel en nodigde me uit daar ook heen te komen als ik klaar was. Dat heb ik dan ook gedaan. In het barretje brandde de open haard. Het was het heerlijk. Vanuit het restaurant had ik een Bushmills Whisky mee genomen. Dat vond hij de man maar niks, too smooth. Hij bestelde daarop een andere, plaatslijke whisky en die was een stuk pittiger. Daarop heb ik ook nog maar een rondje besteld en hebben we een 12 jaar oude whisky Schotse whisky gedronken. Nou die smaakte prima, lekker stevig van smaak. Toen was het tijd om voor terug te gaan naar de guesthouse. Ik voel me lekker rozig na de whisky en het haardvuur. Ik denk dat ik best zal slapen. Al met al een prima dag en een droge dag. De eerste van deze vakantie.

Geschreven door Aad.op.vakantie