De zon schijnt al vroeg in een strakke blauwe lucht. Ik heb nog het een en ander te doen, dus maar weer vroeg op pad. Eerst gaat het weer richting de Burchtheuvel. Zaterdag was ik daar later in de middag en was de toren van de Matthiaskerk al gesloten. Vanaf de toren heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Het is nog lekker rustig op de Burchtheuvel als ik daar kom, afgezien van een paar ladingen Japanners.
Bij de kerk aangekomen koop ik eerst een ticket, maar omdat de tour naar de top van toren pas om 10.00 uur begint, neem ik ook maar een ticket om de kerk te bezichtigen. En dat was een goede zet. Heel anders dan de kathedralen in Noord-Ierland. Alles is prachtige kleuren geschilderd; de plafonds en de pilaren. Op de bovenverdieping is een museum en daar zie ik de mooiste juwelen. Vanaf de balustrade kijk je over de hele kerk en zie je mooie muurschilderingen.
Tegen 10 uur ga ik naar de toren waar de gids staat te wachten, samen met 2 Duitsers. Om 10 uur beginnen we aan de klim van 197 treden, wel met 2 tussenstops, waar an de laatste bij de klokken van de toren. Eenmaal boven word ik niet teleurgesteld. Dankzij het mooie weer is het uitzicht prachtig. Vanaf hier kun je de hele stad en de heuvels rond de stad zien. De gids vertelt nog het een en ander en na alles nog een eens goed bekeken te hebben gaat het weer naar beneden, wat uiteraard wat makkelijker gaat.
Vanaf de Burchtheuvel ga ik naar beneden richting de Donau. Na vele trappen kom ik bij de rievier en ga verder richting de Margaretha-brug. Het is lekke lopen zo in het zonnetje. De Margaretha-brug is weer heel anders de andere bruggen. Deze heeft een gele kleur. halverwege de burg ligt het Margaretha-eiland, wat ook wel de groene long van het eiland wordt genoemd. Vele Hongaren gebruiken deze mooie najaarsdag voor een bezoek aan het eiland. Op het eiland zijn ondermeer kuuroorden, een watertoren en een ateliekstadion met voetbalveld. Door het programma van deze dag kan ik maar een stukje van eiland zien. Al gelijk aan het begin staat een fraai kunstwerk en vederop is een mooi fontein. Het is heerlijk, maar helaas moet ik weer verder.
Als ik aan de andere kant van de Donau kom word ik weer geconfronteerd met een stukje armoede van Boedapest. Onder een tunnel liggen een paar daklozen op een geimproviseerd bed te slapen. Door alle dagen heen ben ik ook veel bedelaars tegen gekomen.
Vanaf de Margaretha-brug loop ik weer langs de andere kant van de Donau richting de Parkementsgebouwen, die ik de vorige dag ook had bezocht, maar helaas ging de zon toen al onder. In volle zon ziet het er prachtig uit en na een laatste blik loop ik weer richting de Donau om nog eens naar het momument van de schoenen te gaan kijken. Het blijft naar en warang om dat te zien. In Hongarije neemt de haat tegen Joden ook weer toe. Het is te hopen dat de geschiedenis zich nooit meer zal herhalen wat dat betreft.
Van daar weer verder richting de Kettingbrug om vervolgens de veel besproken Andrássy út met een bezoek te vereren. De Andrássy út is een laan van 2,5 km die eindigt op het Heldenplein. Het is zondermeer de meest sjieke laan van Budapest. Vanaf de Donau gezien begint de laan met grote sjieke huizenblokken met daaronder winkels die de duurste merken verkopen. Niets iets voor de gemiddelde burger. Verderop aan de laan staat het de Hongaarse Staatsopera. Niet veel verder is het Huis van de Terreur met buiten een overzicht van foto's van de Hongaarse opstand. In het pand wordt een beeld geschetst van de fascistische en communistische geheime politie; ook een deel van de geschiedenis waar de Hongaren niet trots op zullen zijn. Aan de andere kant van de straat staat het Frans Listzmuseum. Een stukje verder verbreedt de laan zich en staan er veel vrijstaande dure panden waarin ondermeer de Bulgaarse en Turkse ambassade zijn gevestigd.
Aan het eind van de laan ligt dan het Heldenplein met als middelpunt het Milleniummonument. Dat monument is opgericht ter viering van het feit dat het in 1896 1000 jaar geleden was dat de Hongaren bezit namen van het land. Tja, de Hongaren waren in het verleden niet bepaald een vredelievend volk.
Het monument wordt geflankeerd door het Museum van de Beeldende kunst aan de ene en de Kunsthal aan de andere kant. Achter het plein ligt het stadspark. Daarin ligt een van de badhuizen van Budapest; het Széchenyibadhuis waar je in water van 37 graden kunt poedelen.
Via het stadspark wilde ik een bezoek brengen aan het Puskás Ferenc Stadion, maar eenmaal daar aangekomen bleek het hele stadion een grote puinhoop. Het wordt compleet gerenoveerd en moet in 2019 dan weer klaar zijn. Jammer maar helaas. Die wandeling had ik me dus kunnen besparen. Later hoorde ik dat er op de Hop-on-Hop-off bussen nog steeds over geroemd wordt. Dus maar weer terug naar het stadspark wat door veel hondenbezitters wordt gebruikt. In het park vond ik nog een beeld van Winston Churchill, zonder sigaar overigens. Om eerlijk te zijn vond ik het stadspark een beetje tegenvallen en lang ben ik ook niet gebleven.
Aan de rand van het Heldenplein heb ik de eerste de beste taxi aangehouden die ik zag en ben ik weer naar het Rudasbadhuis gegaan. Daar heb ik een kleine 2 uur gerelaxed. Dat was ook niet verkeerd na al dat lopen die 3 dagen dat ik in Budapest was.
Ik had me 's morgens al voorgenomen om deze trip af te sluiten op wat ik het mooiste deel van Budapest vind; de Burchtheuvel. De vele trappen omhoog lopend zag ik een mooi verlicht paleis en Matthiaskerk boven op de heuvel. Tussen die beide in ben ik gaan eten in een typisch Hongaars uithuisje waar ik ook Hongaarse gerechten heb gegeten. Dat was heel lekker maar ook redelijk 'spicy'. Een biertje was wel nodig om dat allemaal te blussen. In het eethuisje zat een man op een cimbalon te spelen begeleid door een ritmebox. De beste man deed zijn best en nu kan ik zelf geen instrument bespelen, maar dat er af en toe een valse noot in zat kon ik zelfs horen. Nou ja, ook wel leuk om te horen.
In ieder geval was het een mooie afsluiting van 3 mooie dagen in Budapest. Ik heb veel gelopen, vele gezien, gehoord en ervaren, maar 3 dagen vond ik meer dan genoeg. Ik kan niet zeggen dat het tegenviel, maar een groot deel van de stad en dan vooral het deel Pest vond ik grauw, erg druk en erg stads. Buda en het gedeelte van Pest langs de Donau vond ik persoonlijk het mooist. Op een of andere manier word ik altijd weer naar het water toe getrokken. Indrukwekkend was wel hetgeen ik mee heb gekregen van de geschiedenis van Hongarije.

Geschreven door Aad.op.vakantie