Nadat ik gisteren op de ferry een Nederlandse man ontmoette die was getrouwd met een Engelse, zat ik vanmorgen in the Wheatsheaf te ontbijten naast een Engelse man die getrouwd was geweest met een Deense vrouw en werd het ontbijt geserveerd door een Engelsman die een broer heeft welke in Urk woont. Toch wel bijzonder hoe een ieder zijn weg vindt in deze wereld. Afijn, na het ontbijt ben ik begonnen aan de tocht door Engeland richting Gartocharn in Schotland. Een rit van 626 km. Het eerste deel van de route ging over de A14. Er was nog niet veel verkeer op de weg dus schoot het goed op. Eenmaal op op de M1 werd het drukker. Niet zo gek. Het is de langste snelweg van Engeland en loopt van Londen tot boven Edinburgh. De weg heeft de mooie bijnaam: the great north road. De weg naar Schotland is nauwelijks te missen. Op alle borden boven de snelweg staat the North aangeduid. Volg je neus zou ik zeggen. Op een bepaald bij een kruising met de mooie naam Scotch Corner gaat de route verder over de A66. Halverwege de route staat een bord met Welcome to Cumbria en vanaf daar verandert het landschap behoorlijk. De weg gaat heuvel op heuvel af en voert door een prachtig heuvellandschap. Gedeeltelijk gaat het door de Yorkshire dales en delen van het Lake-district. Vanaf Penrith gaat de A66 over in de M6, die vanaf het passeren van de grens tussen Engeland en Schotland A74 gaat heten. Tot dan toe ging het allemaal zeer voorspoedig, op een paar plaatsen na waar aan de weg werd gewerkt. Veel oponthoud leverde dat niet op. Ook de voorspelde regen bleef uit; tot Glasgow. Gelukkig was het toen nog maar een kilometer of 50. Net voorbij Glasgow kreeg ik te maken met de enige file. Op de weg over de Erskine Bridge (die over de rivier de Clyde gaat) waren ook werkzaamheden. Door de regen en de drukte was er wat vertraging. Vandaar ging het vlot naar Gartocharn. Daar heb ik ingecheckt bij the Old School House, een B&B aan de weg richting Stirling maar verder met een prachtige ligging in the middle of nowhere. Vanavond heb ik gegeten in Drymen, een plaatsje verderop. Vandaar ben ik nog even doorgereden naar Balmaha aan Loch Lomond. Helaas regende het nog steeds licht. De vooruitzichten voor de komende dagen zijn niet hoopgevend in het westen van Schotland, maar ja dat zien we dan wel weer. Mooi is het sowieso en met een beetje beter weer wordt dat alleen maar nog mooier.

Geschreven door Aad.op.vakantie