De BBC was niet erg positief over het weer voor vandaag. Het leek een kopie te worden van de dag in de Trossachs. Hoe dan ook, ik had voor vandaag een aardig programma in elkaar gedraaid en weer of geen weer; ik wilde zoveel mogelijk proberen te doen wat ik me had voorgenomen. Het waaide best aardig toen ik aan de dag begon. Er viel wat lichte neerslag, drizzle zoals ze dat hier noemen. Met 12, 13 graden was het best fris. Maar met de juiste kleren moest het lukken. Sky is een flink eiland eigenlijk uit 2 schiereilanden en een een stuk land eronder bestaat. Net als Het vasteland van Denemarken, maar dan met 2 koppen. Het meeste van wat ik wilde was op de rechterkop. Het eerste doel was the Old Man of Storr. Het zijn een een aantal rotsen in de vorm van een soort pilaren niet ver van de kust. Het regende licht en het zicht was redelijk goed. Ik was zeker niet de enige die de wandeling ging doen, integendeel. Het was verbazend hoeveel mensen de wandeling gingen doen. Ik denk dat de meeste mensen die hierheen komen geboren optimisten moeten zijn. Je weet dat het kan spoken met het weer, maar hoe dan ook probeer je er het beste van te maken. Het ging al gelijk omhoog. Ondanks de regen was het niet al te modderig. Een stukje onder de top kwam ik Tim en Adam en hun partners tegen uit de B&B waar ik ook was. Zij waren niet helemaal omhoog gelopen. Dat was ik wel van plan, dus verder omhoog dan maar. Af en toe regende het wat harder, dan weer niet, dan weer mist. Maar eenmaal boven werd mijn inspanning beloond. Een heel apart landschap was er daar, met allemaal vreemde rotsen. En tot mijn verbazing stonden er zelfs 2 kleine tenten. Die gasten moeten het wel koud hebben gehad in de nacht. Eenmaal boven waaide met petje van mijn hoofd uit Nieuw-Zeeland. Voor ik het wist was het al weet ik veel waar. Een goede reden om nog eens terug te gaan downunder. Op de terugweg wachtte me nog een verrassing. Ik stond te worstelen met een hek, toen ik een vrouw hoorde zeggen hoe ik het hek open moest doen en gelijk hoorde ik mijn naam. Het bleken George en Masayo die ik eerder in Gartocharn had ontmoet in de B&B. The world is small after all. De volgende halte waren the Lealt Falls. Het zijn een paar watervalletjes die op zich wel de mooi zijn. Maar de kust en de kliffen een stukje verderop zijn eigenlijk mooier. Ook daar was het weer druk. Het viel me weer op dat er vrij veel Italianen hierheen komen. Na de Lealt Falls kwamen de Mealt Falls met de Kilt Rock. Deze waterval was een stuk mooier. De kust bestaat daar uit hoge kliffen en de waterval stort langs de kliffen naar beneden. Er was daar ook nog een soort plaquette met afdrukken van Dinosaurispoten. Er wordt gezocht dat er langs de kust ooit overblijfselen van dino's zijn gevonden. Een klein stukje verderop ligt Staffin en daar heb ik Staffin Bay bezocht. Het is geen zandstrand zoals wij die kennen, maar een mooie baai met rotsen. De rotsen zijn bedekt met zeewier waardoor de min of meer oranje kleuren. Op dat moment kwam heel voorzichtig de zon door. Niet voor lang. Ook de drizzle kwam steeds weer terug. Op de terugweg naar de hoofdweg had ik nog een goed gesprek met een plaatselijke koe, die net aan de andere kant van mijn raam stond te kauwen. Na Staffin Bay had ik een wandeling gepland over de Quirang. Maar die heb ik geschrapt. Het zicht in de heuvels was slecht en de wandeling naar the Old Mann of Storr had ook al een anderhalf uur geduurd. Vandaar ben ik de kop van Skye doorgestoken over een pass die alleen al geweldig was om te rijden. Net als in Glen Etive was ook dit een single-traffic-road met geregeld passeerplekken. Bij mooi weer moet het uitzicht geweldig zijn. Helaas zag ik nu nauwelijks iets door de mist en motregen. Maar ook hier was het weer behoorlijk druk. Skye is behoorlijk populair. De weg eindigde bij Uig, waar ook de Rha Waterfalls zijn. Volgens mijn TomTom was ik er op een bepaald moment, maar ik denk dat Tom in de war was, want de watervallen waren er niet. Dan maar even naar de haven van Uig. Van daar gaan veerboten naar andere eilanden voor de kust van Schotland. Vanaf Uig ben ik naar Fairy Glen gereden. Hoe leuk was dat. Net als een echt sprookje. Een heel apart landschap kreeg ik te zien met kleine puntvormige heuvels, die op een soort Hobbitholes leken. Het wachten was op Bilbo en Frodo voor a cup of tea. Midden in de Fairy Glen staat een rots die als een toren boven de Glen uitsteekt. Die heeft de naam Castle Ewen. Rond de rots waren allerlei steenhoopjes net als tegenwoordig veel mensen in Oostenrijk maken. Ook waren er een paar steencirkels. Geen originele maar het paste helemaal in het landschap. Op de weg terug naar Portree wilde ik nog naar Dunvegan Castle, maar het was eigenlijk al te laat om dat te bezoeken en ik had ook geen zin om dan ook weer entree te betalen voor een bliksembezoek. De weg van Uig naar Dunvegan was wel mooi. De weg slingert door het landschap tussen de heuvels door en door allerlei kleine dorpjes. Heerlijk! Ik voelde me helemaal in mijn element en hoe gek het ook klinkt: het linksrijden geeft me min of meer een kick. Het voelt zo natuurlijk. Misschien omdat ik linkshandig ben of omdat mijn rechteroog een lui oog is zodat ik afhankelijk ben van mijn linkeroog. Heo dan ook, if feels great! Wat me inmiddels was opgevallen was dat bijna alle huizen op Skye wit zijn. Dat maakt het tot een bijzonder eiland. In Dunvegan heb ik nog wel de ruine van St Mary's Church bezocht met een oud kerkhof erom heen. Net toen ik daar was kwam de zon weer even door en toen ik naar rechts keek was er een volledige regenboog; de derde in een paar dagen. Terug naar Portree was niet meer zo ver. Ondanks het weer heb ik toch een topdag gehad. Het is niet het weer, maar het zien, beleven, doen en vooral genieten van de dingen die je doet. Natuurlijk zal het veel mooier zijn als de zon schijnt, net zo goed dat ik rijk zou zijn met een miljoen op de bank. Maar daar gaat het niet om, de echte rijkdom is al het moois te mogen zien wat er is, hier in Schotland net als op vele andere plekken waar ik ben geweest. Vanavond ben ik weer naar Portree gegaan om te eten en tot mijn verrassing kwam ik daar weer George en Masayo tegen. Met zijn drieen hebben we toen gegeten. Een mooie afsluiting van een supermooie dag op Skye!

Geschreven door Aad.op.vakantie