Na een mooie dag in Conwy en Llandudno is het dan tijd om naar Harwich te verkassen. De ferry van de Stena gaat pas de andere dag, dus nog tijd genoeg.
Om half 10 ben ik weg gereden uit Llandudno voor de cross-over naar Harwich. In plaats van richting Manchester besloot ik om door Noord-Wales terug te rijden en als het even kan nog wat plaatsen te bezoeken waar ik 5 jaar geleden was geweest. Dus de Tom-Tom ingesteld op Betws-Y-Coed.
Het weer in Llandudno was prachtig toen ik daar vertrok. Maar al snel als ik van de kust wegrij raakt het bewolkt en valt er een beetje regen, wat ze hier drizzle noemen. Ik vang nog een glimp op van Conwy Castle. Richting Betws-Y-Coed rij ik door Llanrwst. Door Llanwrst stroomt de Conwy River met midden in het stadje een mooie stenen brug, Pont Fawr. Aan de overzijde van de brug ligt een tearoom die helemaal verdwijnt in de klimplanten die het pandje overwoekeren. De tearoom draagt de mooie naam Tu Hwnt i't Bont. Langs de oever van de rivier is ook nog een stonecircle. Niet zo oud als die ik gezien heb in Beaghmore, maar gemaakt in 1951.
Van Llanwrst ga ik verder richting Betsw-Y-Coed. De weg gaat onder Snowdonia National Park door, maar omdat het bewolkt is kan ik de Snowdon, met 1085 meter de hoogste berg van Wales, niet zien.
In Betws-Y-Coed is het aardig druk. Het is een mooi klein plaats en wordt de Gateway to Snowdonia genoemd en dat zie je ook wel aan de hoeveelheid toeristen de er rondlopen. Het plaatsje ligt op het kruispunt van 4 rivieren, the River Conwy en the Llugwy, the Lledr en the Machno. Er is een oud stationnetje met daarachter veel winkeltjes en cafeetjes/restaurantjes. Langs het spoor staan verschillende oude treinstellen die deel uitmaken van het Railway Museum. Een van de treinstellen is omgebouwd tot een soort restaurantje. Daar eerst maar koffie drinken.
Als ik daarna over het perron rondloop kom ik een wat ouder mannetje tegen. Die begint al snel een heel verhaal te vertellen. Hij vertelt vol trots dat hij op een boerderij achter het 14e eeuwse kerkje aan de overkant van het station werkt. Hij was om 6 uur begonnen en ging nu even naar huis. Ik vroeg hem om de naam van het plaatsje uit te spreken. Dat is nogal moeilijk. In het Welsh is een w een u en de y spreek je uit als uh. Dat wilde hij best doen en ik heb het gelijk maar vastgelegd op video. Kan ik dat niet meer vergeten. In een adem vertelde hij dat het station vroeger groter was met meer sporen, omdat er toen meer treinen reden om leisteen en hout te vervoeren. Ook vertelt hij nog dat ze vroeger het hout beter lieten uit werken. Daardoor sloten ramen en deuren beter. Tegenwoordig ging het maar snel en dat vond hij maar niks. Mooi, weer wat opgestoken.
Gelijk nog maar even over de swingbridge gegaan vlakbij het kerkje. Blijft leuk.
Van Betws-Y-Coed gaat de reis verder naar Llangollen. Ook weer zo iets. Ll spreek je uit als gl. Llangollen spreek je dus uit als Glangoglen. Het is heerlijk om daar te rijden. Zo wijds en groen. Zoveel koeien en schapen in de weiden. Ontelbaar veel vogels op de telefoonlijnen. Ik krijg het een beetje benauwd als ik weer aan Nederland denk. Dit ga ik zo vreselijk missen.
Onderweg stop ik in een klein dorpje voor wat lunchinkopen. Met het meisje in de winkel maak ik een praatje over het weer. Ik vertelde haar dat ik 's-morgens met mooi weer uit Llandudno ben vertrokken, waarop zij zegt dat ze daar vandaan komt. Weer een paar puzzelstukjes die in elkaar passen.
Snel daarna zie ik een bord met Llyn Brenig 4. 4 mijl, dat is te doen. Daar ook maar even kijken. Llyn Brenig is een groot meer wat eigenlijk een waterreservoir is met een dam aan het eind daarvan. Het is flinke plas en na er even van te genieten ga ik verder naar Llangollen.
Ook daar is het flink druk, veel drukker zelfs dan in Betws-Y-Coed. Het is een van de hotspots van Noord-Wales. Mijn doel is niet Llangollen zelf, maar het Pontcysyllte aquaduct een stukje boven het plaatsje. Het aquaduct is 38 meter hoog en 307 meter lang en gaat over de River Dee. Over het aquaduct zelf stroomt het Llangollen Canal. Voor de aquaduct liggen vele zogenaamde narrow boats te wachten om over te steken. Ik heb een stuk langs het kanaal over het aquaduct gelopen en van daar heb je een fantastisch uitzicht over de omgeving.
Het was inmiddels al half 3 geworden. Toch wel knap, ik was inmiddels al 5 uur onderweg en had nog geen 100 kilometer gereden. Ik zei steeds tegen mezelf: je moet nu echt gaan. Maar ja, toch nog maar even naar beneden gelopen naar een viewpoint waar je vanaf de oever van de River Dee het aquaduct in volle glorie kunt zien. Echt een prachtig mooi bouwwerk en met ruim 200 jaar oud al flink bejaard.
Nog even een laatste blik, nog een laatste klim, de laatste bramen en dan eindelijk op weg naar Harwich. exact 400 kilometer verder.
De weg gaat richting Wrexham en het is 3 uur als ik van Wales Engeland binnen rij. Nog even gaat het over binnenwegen en dan de motorway op. Hopelijk voor de spits bij Birmingham. Op de heenreis had het me daar een hoop tijd gekost. Gelukkig nu niet en gaat het redelijk voorspoedig. Er zijn nauwelijks viaducten. Op een aantal plaatsen heb je midden op de snelweg gewoon platvloerse voorrrangskruisingen. Ik kijk mijn ogen uit als ik ineens 2 enorme tractoren inhaal.
Moet ik gelijk nog even vertellen over de lijkwagens in de UK. Ik zag ze daar een aantal keer en kon toen ook de beelden voor me halen van de tijd van de aanslagen in Noord-Ierland. Ze zijn hoog en zonder gordijntjes. Je kijkt er dus dwars doorheen en ziet de lijkkist zo staan. Echt heel apart.
Zonder al te veel oponthoud ben ik rond half 8 Harwich binnengereden, op zoek naar mijn laatste verblijfplaats; the Goodlife Hotel. Het hotel ligt boven een paar winkels. Van buiten had ik zoiets van: waar ben ik nu in beland, maar binnen is het verrassend luxe. Echt super. Zo zie je maar weer. Net als met mensen kun je ook met panden niet op de buitenkant afgaan.
Helaas was er in de buurt geen restaurant te vinden. Na al die grote steaks die ik had gegeten, was het nu behelpen met kebab.

Geschreven door Aad.op.vakantie