Vandaag de 1e september besloot ik, ondanks eventuele verwachte regen toch de Mourne Mountains in te gaan. Die staan zo'n beetje in de achtertuin van de Fairhaven B&B. Vanaf de Carrick Little parkeerplaats langs de weg ben ik gestart voor een wandeling over de Slieve Binnian in de Silent Valley. De dag was mooi begonnen en de Slieve Binnian en toppen erom heen zagen er uitdagend uit. Dus vol goede moed ben ik aan de wandeling begonnen. Aan het begin kwam ik 2 oudere mannen tegen die vertelden dat ze daar iedere donderdag de Mourne Mountains ingaan. Dat lijkt me ook wel wat. Een van de mannen heeft een dochter die alleen op de fiets van Noord-Ierland naar Istanbul is gereden. Daar neem ik mijn petje voor af.
De weg voerde al snel omhoog langs een stenen muur die tot aan de top van de Slieve Binnian loopt. Die muur wordt The Mourne Wall genoemd. Al snel viel me op dat de Mourne Mountains totaal anders zijn dan de Sperrin Mountains waar ik eerder had gewandeld. In de Sperrins loop je vooral door grasland en over zachte ondergrond, maar de Mourne Mountains zijn ruig met veel stenen en rotsen. Hoe hoger ik kwam hoe mooier het uitzicht. Helaas trok de lucht dicht en kwamen de toppen van de Mourne Mountains in de mist terecht. Dat leverde toch mooie taferelen op. Doordat het boven behoorlijk waaide trokken er met grote snelheid wolkensluiers tussen de toppen door. Een beetje mystiek en mooi om te zien.
Vlakbij de top van de Slieve Binnian begon het een beetje te regenen. Gelukkig niet hard en af en toe stopte het weer even. Op de top lagen enorme rotsblokken. Als die naar beneden rollen moet je daar even niet lopen.Twee van die rotsen leken op stapels enorme pannenkoeken, de Pancake Rocks van Nieuw-Zeeland in het klein. Hier hebben ze de mooie naam Back Castles.
Van de top ging de route weer naar beneden richting de Slieve Lamagan. Eerste passeerde ik een een klein meertje, Binnian Lough en vervolgens kwam ik langs een geweldige rotsformatie met de stoere naam Buzzard's Roost. Die locatie is populair bij bergbeklimmers vanwege de steile wanden. Tussen de 2 bergen ligt een een stuwmeer, het Ben Crom Reservoir. Hoe lager ik kwam hoe helderder het werd. Daardoor leverde me dat een prachtig uitzicht op het reservoir op en van de bergen rondom. Geweldig massief en ruig.
Voor de Slieve Lamagan boog de route weer af richting het startpunt. De weg ging omlaag tussen de Slieve Binnian en Slieve Lamagan. Ook de wanden van Slieve Lamagan zijn flink steil en ook ook populair bij bergbeklimmers en worden de Lamagan Slabs genoemd. Ondanks dat het nu en dan regende was het een indrukwekkende omgeving.
Na een tijdje kwam ik langs een ander meertje; Blue Lough. Vanaf hier kon ik de zee alweer zien. Verderop lag een bos, het Analong Wood. Dat was ook wel weer bijzonder. Hele stukken bos waren afgebrand, zodat het er ook weer een beetje mystiek uitzag.
Na het bos kwam ik weer op het punt waar de weg omhoog was begonnen. Ik was dus weer in een rondje gelopen. Maar dit keer volgens plan. Vanaf daar was het nog een klein stukje naar de parkeerplaats.
Van daar ben ik weer terug gereden naar de Fairhaven B&B.
Vanavond ben ik naar Newcastle (jawel ook hier) gereden voor de warme hap. Newcastle is echt een hele leuke badplaats met een groot strand en aan de voet van de hoogste berg van Noord-Ierland, de Slieve Donard. De weersverwachting lijkt wat minder maar ik hoop toch op voldoende goed weer om nog een keer de bergen in te gaan.

Geschreven door Aad.op.vakantie