We slapen uit vandaag. Het was gisteren wat later en we hebben tijd vandaag. Uitslapen wil zeggen dat we iets voor 8 opstaan ipv om 7 uur. Na een lekker ontbijt in de keuken van de kleine camping, rijden we eerst nog eens langs Roaring bay, maar de pinguïns zijn niet te zien. Waarschijnlijk zijn ze al gaan zwemmen. Doorgaans gaan ze voor zonsopgang al de zee in.
We vertrekken dan maar. Vandaag laten we de Catlins achter ons. We stoppen eerst nog in de laatste stad van de Catlins: Balcutha. We lopen even het toeristenbureau binnen waar we een heel vriendelijk gesprek hebben en waar Koen handschoenen in NZ-wil en possum (!!!) koopt, en gaan dan koffie drinken. Nand krijgt een fluffy aangeboden. Het is een kopje melkschuim met cacao erop en 2 marshmallows erbij. Heel typisch voor de kinderen hier.
Nu rijden we in één rit verder tot bijna in Dunedin. We stoppen zo’n 8 kilometer ervoor aan de Tunnel beach wandeling.
Nand heeft honger dus we eten eerst bokes in de camper. Toch praktisch om zo steeds alles bij te hebben. Terwijl we eten begint het te regenen dus we wachten nog even de buien af. Wanneer de regen stopt, trekken we onze wandelschoenen aan voor de mooie tocht. En gelukkig maar want het is een pittige afdaling in een stralende lentezon. Na zo’n 10 minuten komen we boven aan prachtige krijtrotsen, vergelijkbaar met Dover of Frankrijk. De kliffen worden door de zee geteisterd en er heeft zich een mooie boog gevormd. In de vorige eeuw hebben ze een tunnel gehouwen om door de rotsen naar het strand af te dalen.
En daar wacht ons nog een verrassing op het strand: vlakbij de tunnel liggen 2 pelsrobben te slapen. Het is een prachtig zicht en zo bijzonder om op 2 meter van deze mooie dieren te staan.
We gaan er voorzichtig voorbij en gaan het strand op. Hier zie je nog meer de kracht van de zee. Wat een bijzondere scenery.
Tijd om terug te keren, terug langs de zeehonden en dan de stevig klim omhoog. Nand stapt die dapper heel de weg!
We rijden door naar Dunedin. Je spreekt het uit met de nadruk op de e. Deze stad is gesticht door Schotse immigranten en de naam is de Schotse naam voor Edinburgh. Het is de tweede grootse stad van het Zuidereiland. Het is een vreemd gevoel om na zoveel dagen in de natuur terug een stad in te rijden. We zijn de drukte verleerd. Het is wat zoeken naar parking met onze grote camper maar we vinden een plaats achter het station. Het station van Dunedin is het meeste gefotografeerde gebouw van heel Nieuw-Zeeland, maar niet door ons want het staat in de steigers.
We wandelen de stad in en doen een mooie stadswandeling vanuit onze National Geographic reisgids. Dunedin is een beetje anders van uitzicht. Er zijn hier bijvoorbeeld veel meer stenen huizen en er zijn hier veel mooie Victoriaanse gebouwen bewaard. Het centrale plein van Dunedin is octogonaal en daarrond strekt de stad zich uit.
Spijtig genoeg zijn we net te laat voor het Otago settlers museum en de Chinese tuinen. Beide sluiten al om 17u. We eindigen onze toer in het station. De architect van dit gebouw wordt de gingerbread-architect genoemd omwille van de vele tierlantijntjes. Er blijkt een goed restaurant in het stationsgebouw te zitten dat behoort tot een Nieuw-Zeelandse groep die al generaties lang Nieuw-Zeelanders serveert. Cobb & co is een bedrijf dat in de 19de eeuw de eerste koetsen naar Nieuw-Zeeland bracht en in de jaren 70 is het een keten van restaurants geworden. Koen en Nand eten een lekkere Angus-hamburger en ik eet een typische Nieuw-Zeelandse gerecht: roasted pork.
Met ons buikje vol gaan we terug naar de camper en rijden we naar Baldwin Street, de steilste straat ter wereld. Je mag er uiteraard niet met de camper op. Eerlijk gezegd, te voet is al een uitdaging. Ze staat terecht in het Guiness record book.
Via een zeer mooie kustweg rijden we tot midden van het Otago schiereiland, dat net boven Dunedin ligt. We hebben een camping geboekt in Portobello. Het is er wat rustiger dan in de grote stad. We ontmoeten hier een fijn Nederlands koppel die we al zagen op de wandeling naar de Taranaki Falls drie weken geleden. Wat een toeval!
Tijd om nog wat te schrijven bij een kopje thee en dan beddeke in.
Fijne dag lieve vrienden.

Geschreven door Tadmet.op.pad