De regen is opgehouden maar er staat vandaag heel veel wind. Na het ontbijt pakken we in. We gaan nog even onze toilet ledigen. We willen ook het vuile water laten leeg lopen. Ondanks het feit dat we 2 keer de afwas deden, komt er niets uit. Hopelijk zit het niet al weer verstopt.
We gaan eerst langs het visitor center, maar we hebben geen geluk. Het is net vandaag een dagje toe voor een of andere meeting. Gelukkig hangt er wel een plan aan de deur waarop we zien waar de wandeling naar de Taranaki watervallen start. We parkeren de camper en starten deze mooi luswandeling van 6 km. We hebben de draagrugzak bij maar Nand stapt uiteindelijk heel flink de hele wandeling. Het is een prachtige tocht door bossen, over heuvels en plateau’s, over beekjes en door een bijzondere begroeiing. We wandelen tussen de 3 beroemde vulkanen van het nationale park. Mount Ruapehu laat zijn besneeuwde top af en toe zien maar Mount Ngauruhoe oftewel Mount Doom gunt ons geen blik op zijn top. Hij blijft heel de tijd in de wolken gehuld. We zien wel 2 sneeuwlawines van zijn flank rollen. We moeten stevig op de benen staan, want de wind is echt brutaal. Soms blaast hij je bijna omver.
Halverwege komen we aan de mooie Taranaki watervallen. Een groep jongeren wandelt achter de waterval door, maar ze worden toch wat nat. We houden een foto- en koekjes-stop op deze mooie plaats. De terugweg gaat een stuk vlotter aangezien we wind mee hebben nu en het ook meestal bergaf gaat. Nand loopt grote stukken voor ons uit.
Rond de middag zijn we terug in Whakapapa. We hebben ons verheugd op een koffie in het Tongariro hotel maar het café blijkt dicht.
Dan vertrekken we maar. Een stuk verder op de hoofdbaan in het dorpje National Park (het heet echt zo) stoppen we aan een koffiekraampje waar we ook kunnen picknicken met het zicht op de bergen. We zitten hier zalig in de zon en uit de wind.
Nu wacht er ons een lange rit naar Wellington. We moeten zo’n 385 km doen vandaag. (onze langste rit deze vakantie) Het is wel een mooie rit. We stoppen nog even voor een foto van het Makatote viaduct, ons aangeraden door Ludo. Het is een knappe spoorwegbrug over een diepe vallei.
We rijden op 1 van de State Highways maar het lijkt op een gewone baan. Ze kronkelt door de heuvels vol schapen. Achter iedere bocht ligt een ander uitzicht. Zelfs een gewone verbindingsrit is in Nieuw-Zeeland een feest.
Het is wel nog even heel spannend, wanneer blijkt dat onze luifel niet goed vast zat en hij tijdens het rijden openvalt. We pakken meteen nog meer wind. We stoppen en proberen hem weer op te rollen maar de wind slaat er steeds in. Er zit niets anders op dan hem even dicht te zetten met de luifel eruit en iets verder te rijden waar we wat meer uit de wind staan. Dan krijgen we hem gelukkig zonder schade opgerold. Pfff…
We stoppen in Foxton, een Hollands stadje met een windmolen. Het museum gaat net sluiten wanneer we toekomen. We hangen dan maar even rond op de mooie speeltuin aan het water. Nand kan wat spelen en wij iets drinken.
Vanaf hier is het nog anderhalf uur rijden naar Wellington. De rit verloopt vlot en de laatste 60 km hebben we dan toch eindelijk een tweebaansautostrade. We komen rond 19:30 u in Wellington aan, maar pech alweer: de camper parking staat vol. We proberen online andere mogelijkheden te vinden want nu nog beginnen rondrijden zonder te weten of er ergens anders nog plaats is, lijkt een te groot risico. In Wellington zelf zijn maar 2 parkings waar je mag overnachten met de camper. Waarschijnlijk zal de andere ook vol zijn. Er is ook nog een free campsite maar die staat meestal ook snel vol.
We besluiten dan maar terug te stad uit te rijden en de eerste betaalcamping buiten de stad te nemen. Oef! Er is nog plaats voor ons. We zijn dood van de honger. Gelukkig is er een keuken en kan ik snel hamburgers maken. Nu uitgeput maar voldaan naar bed. Slaapwel! Of beter: we wensen jullie een fijne dag (terwijl wij slapen)

Geschreven door Tadmet.op.pad