Ook hier was het een beetje warm in de kamer en dus slaapt vooral Koen niet zo goed. Nand wekt ons om 7u. Het is al een tijdje vrij licht in de kamer en nu vindt hij het ochtend :-)
Het ontbijt wordt hier op -2 geserveerd. Helemaal Corona-proof wordt het buffet uitgeschept door 2 Poolse dames met handschoenen en maskers. Opnieuw is het een selectie groenten, slaatjes en eieren, daarnaast is er ook een assortiment kaas en vlees. De Polen ontbijten duidelijk hartig. We laten het ons smaken. Voor Nand hebben we choco en rijstepap uit België mee want hij blijft een moeilijke eter.
We pakken alles weer in en vertrekken vandaag naar de Baltische kust. We hebben een langere rit voor de boeg: 270km naar Łeba, een stadje aan de Baltische zee dat bekend is omwille van de bewegende duinen. Deze duinen in het Słowiński nationaal park verschuiven per jaar een aantal meters (tot 10 meter per jaar), uniek in Europa.
Iets voorbij Gdańsk in Gnydia, stoppen we aan een hotel voor koffie en toilet. De meisjes aan de bar, hebben duidelijk nog nooit een latte gemaakt want we moeten er meer dan 10 minuten op wachten. We doen nog een babbel met de dienster, die ons zegt dat er geen fluit te zien is hier.
Waze stuurt ons verder naar Łeba binnendoor. De Polen hebben massaal vakantie en de uittocht naar de kust is duidelijk bezig.
Rond 13u bereiken we Łeba. Ik herken het niet meer! Ik was hier 21 jaar geleden, maar wat een toerisme is hier ondertussen. Het is als Blankenberge maal 10, overal toeristen winkels, kraampjes en pretparken. We dachten hier te picknicken maar het is hier echt niet leuk en zó druk! We rijden maar direct door naar Rąbka, de ingang van het Słowiński nationaal park. Ook hier is het heel toeristisch. We vinden gelukkig toch een bank om te picknicken vlak aan een meer. We betalen de inkom voor het nationaal park en nemen met Nand toch maar nog een stuk een golfkarretje. Het zet ons af in Rheingold, het raket museum. Op deze plaats hebben de Duitsers tijdens WO II raketten gelanceerd. We vertrekken daar direct richting bewegende duinen. We dachten dat we er bijna waren maar het blijkt nog 2,5 km stappen te zijn. Nand stapt het onder belofte van een kado. Dan komen we eindelijk aan de duinen. Hier moeten we hem toch wat dragen. Het is even flink klimmen. Maar we worden beloond met een prachtig zicht over de witte duinen die de strijd met de bomen winnen. Je kan nog een aantal dode bomen in het zand zien staan. We besluiten niet op de hoogste duin te klimmen. Het is te zwaar met Nand en we willen toch het liefst de Baltische kust zien. Dus lopen we door naar de zee. Er is best wel wat volk op het strand en er wordt massaal in de zee gezwommen. We genieten met onze voeten in het water. Nand moet even wennen maar uiteindelijk vindt hij het het water ook super leuk. We hebben ondertussen erge dorst. Het is zonnig en warm hier en we zijn vertrokken zonder drank. We stappen dus maar snel terug om bij Rheingold iets te drinken en het golfkarretje terug te nemen. We zagen er maar een klein stukje van maar het is echt een prachtig nationaal park. Alleen moet je er tegenwoordig de stroom toeristen bij nemen.
Tijd om terug richting Gdańsk te vertrekken. We rijden langs kleinere wegen maar ook deze liggen allemaal heel goed. Ook zien we regelmatig mensen die langs de weg fruit, confituur, honing of andere dingen verkopen. De Polen zijn over het algemeen aangename chauffeurs maar er zitten toch ook geregeld zotten tussen die meestal in 2 bepaalde automerken rijden (ik laat jullie raden ;-))
Nand ligt al snel in slaap. Het was ook een lange wandeling voor hem.
Voor we weer Gdańsk binnenrijden, stoppen we nog in Sopot. Dit is de bekendste kuststad nabij Gdańsk. Ze heeft prachtige witte stranden en een beroemde houten pier. We wandelen even over deze pier die betalend is. Ja het toerisme is in deze regio echt wel aanwezig, maar dan wel nationaal toerisme want veel anders dan Pools horen we niet. We wandelen nog even het stadje in naar het kromme huis. Dit huis dan geen enkele rechte lijn heeft, is de tweede bezienswaardigheid van Sopot. We wilden nog snel iets eten maar we vinden niet direct iets uit het vuistje. Voor een restaurant hebben we geen tijd meer. We rijden dan toch maar eerst naar ons hotel dat aan de rand van Gdańsk ligt. Het is al 21:30 als we inchecken. Aangezien er in het hotel ook niets meer te krijgen is, zit er niets anders op dan even terug te rijden naar de KFC die we passeerden. Het laat zich wel eten, beter dan MC Donalds eigenlijk.
Wat een dag alweer. Hoog tijd voor bed.
Slaap lekker.

Geschreven door Tadmet.op.pad