Nand had deze nacht een nachtmerrie en dus zijn we van plaats veranderd. Nand is bij mij komen slapen en Koen heeft boven de stuurcabine geslapen. Blijkbaar is het best een goed bed. En toen hij opstond, scheen de zon over het meer en waren de bergen vrij. Maar tegen dat ik mijn ogen open krijg, zijn de toppen alweer in wolken gewikkeld. Het gaat hier snel.
We ontbijten in de camper want het begint weer te regenen. We zetten alles aan de kant en dan rijden we weg. Deze avond komen we naar deze camping terug maar we gaan vandaag naar Milford Sound.
Milford sound is de bekendste fjord van Nieuw-Zeeland. Hij zou eigenlijk Milford fjord moeten heten want het is geen sound. Een fjord is door een gletsjer gevormd en een sound door een rivier.
Het is een route van 120 km tussen bergen en bossen en langs meren en rivieren. We vertrekken om 9 u want we willen er rustig de tijd voor nemen. Het eerste deel rijden we langs het Te Anau meer en langs groene velden vol schapen en veel gele brem. Het begin wel harder te regenen. Het maakt het wat moeilijker om foto’s te nemen. Af en toe krijgen we al besneeuwde toppen te zien. Ze lijken op te lichten terwijl wij in de regen rijden.
Wanneer we de bossen inrijden staat er plots een koffie auto langs de weg. Yes, een lekkere latte om op te warmen, want de temperatuur zakt steeds dieper. We zitten al op 7 graden. Gelukkig hebben we genoeg warme kleren bij in de camper. Ik kleed me toch wat warmer want een gewone jeans is wat te koud.
We stoppen aan een prachtige waterval die zich tussen de rotsen naar beneden wurmt. Maar eigenlijk zie je overal watervallen nu het zo regent. Van alle bergen dondert water naar beneden. Er zijn echt wel honderden watervallen.
Wanneer we de Homer tunnel bereiken op 945 meter is het amper 3 graden. We moeten een 6 tal minuten wachten want deze tunnel is met lichten geregeld. De tunnel was oorspronkelijk net 2 auto’s breed maar de randen van de baan zijn in slechte staat en onze camper is wat breder dan een auto. Deze tunnel van 1200 meter lang is in 1953 klaar geraakt en gaat dwars door de rotsen naar Milford sound. Voordien was de fjord enkel langs de zee bereikbaar. Het is ook een steile tunnel. Je zakt 1m per 10m dat je rijdt. Dus je ziet het einde niet als je erin rijdt. Best spannend!
Aan de andere kant van de berg regent het nog steeds even hard… we stoppen even langs de kant en er zit net een Kea op een auto. Een kea is een soort papegaai, de enige Alpijnse papegaai ter wereld en ze zijn redelijk speels. Het zijn groene vogels maar de binnenkant van hun vleugels is oranje rood. Echt mooi om te zien. Al ziet deze er een beetje als een waterkieken uit.
Na nog 10 minuten rijden komen we aan de parking van Milford sound aan. 25 NZD, das zo’n 15 euro, ja das goed doorgeteld!
We eten nog snel iets in onze camper en gaan dan naar de haven om in te schepen. En wonder boven wonder, het is gestopt met regenen en de zon laat zich zelfs zien!
We hebben tickets geboekt voor de “Gem of the Sounds” met Pure Milford, een mooie catamaran. Dit type schip is minder diep en kan dus dichter overal naartoe varen.
Om 13u schepen we in voor een vaart van 2 uur. Onze kapitein vertelt ons hoeveel geluk we eigenlijk hebben. Het weer is goed, geen regen meer en niet te veel wind, maar de regen van de afgelopen uren (dagen?) heeft een overvloed aan watervallen gecreëerd. Er zijn maar 2 permanente watervallen. De andere hangen af van de regen. En het kan hier regenen hoor. Het regent gemiddeld 6 meter! per jaar. En we hebben nog meer geluk, want gisteren heeft het gesneeuwd, waardoor alle toppen van de bergen in sneeuw gehuld zijn. Het is prachtig! De bekendste berg hier heet Mitre, omdat hij lijkt op een mijter en ook deze top is met sneeuw bedekt.
We varen helemaal naar de Tasmaanse zee en onderweg krijgen we uitleg en vaart hij ons langs talrijke watervallen en bergen. Wanneer we de zee bereiken, zien we bonte dolfijnen. Ze duikelen voor en onder onze boot. Een machtig zicht! En opnieuw een chanceke want deze laten zich maar 1 maal per maand ofzo zien. Op de terugweg zien we ook nog zeehonden liggen op de rotsen.
Het spektakel van de cruise is wanneer de catamaran tot onder de Stirling waterval vaart. We hebben gele oliejekkers van Pure Milford mogen lenen en we staan dus op het voordek in de waterval met gletsjer water. Koud, maar heel bijzonder.
Nadat we aangemeerd zijn, gaan we nog iets drinken in het Milford Sound café en dan vatten we de prachtige terugrit aan. Het eerste stuk houden we het redelijk droog. We gaan vlot de tunnel terug door en stoppen even verder aan Monkey creek. Hier zijn 2 kea’s aan het spelen. Ze vliegen op het dak van onze camper en testen de ramen uit.
We stoppen ook nogmaals aan Falls creek waar die mooie waterval door een kloof naar beneden dondert. Met wat minder regen is het makkelijker foto’s nemen, maar het valt al op dat er minder andere watervallen van de bergen rollen.
Een beetje later begint het toch terug te gieten en de rest van de tocht blijft het regenen.
Terug op onze camping in Te Anau, warmen we snel wat soep en spaghetti op en nemen we allen nog een warme douche. Voor ons is het tijd voor bed. Fijne avond, lieve vrienden!

Geschreven door Tadmet.op.pad