Sorry lezers voor de e-mail spam van mij. Ik kom er eigenlijk net pas achter dat een mail versturen ook kan als het verslag helemaal klaar voor in de boeken is, 😉in plaats van tien mails van 1 dag-verslag… oepsie.

Maar goed, dan word je dus wakker, je doet de deuren van je comfortabele en cutie hutje open en dan heb je dát uitzicht!
Het lijkt wel als in een film. Het is echter maar goed dat je, in dit geval dan, geen geluid in de verslagen hoort want de weg pal achter ons huisje is goed waarneembaar en maakt dat de ‘film set’ setting er voor sommigen iets minder idealistisch uit zou kunnen zien dan doet vermoeden. Desalnietemin, dichter aan zee kun je niet staan, ….zijn we hier echt?
En als je je dan concentreert op het geluid van de zee, het ronken van de voorbij kabbelende bootjes en aan de overkant het zicht op de bergen van Bali hebt, dan draait die romantische film voor ons gewoon door kan ik je vertellen. Een uur lang, vanaf vroeg in de ochtend, genoten we hier van.

Aanvankelijk dachten we 2 scooters te huren vandaag, en de mannen vinden dat nog steeds easy peacy, maar de drukte van het verkeer over heel Bali en dus ook hier op Nusa Penida en het gevaar hier van (ook links rijden) houdt Bianc en mij een beetje tegen zelf te scooteren. We kiezen daarom voor veiligheid en hebben voor vandaag een (locale) taxi chauffeur besteld die ons naar diverse locaties op het eiland zal gaan brengen.
Niet voordat we natuurlijk in het restaurant ons zalige ontbijtje hadden gegeten.

Met de buik vol, en tassen geladen met badkleding zijn we onderweg gegaan. We doen de west kant van het eiland en beginnen bij Kelkling Beach. Men ziet deze rots in zee als een afbeelding van een dinosaurus. Van bovenaf, vergezeld door lief uitziende (maar met afstand anders gappen ze de bril van je neus) aapjes, heb je hier prachtig zicht op. Je kon er voor kiezen om via een stijl pad naar beneden te lopen naar het witte strand. Maar dat was me nogal een tippel, en de zee kon je niet in want je wordt het strand op ‘gesmeten’, neuhjj doe maar niet. Bovendien was het enorm druk met kliklakkende Japanners die in alle houdingen gefotografeerd wilde worden, vreselijk haha.. Bij het volgende punt; Angel Billabong Beach en Broken Beach zagen we vooral een schitterende turquaas gekleurde zee, en hoge rotsen. Ik val in herhaling als ik zeg dat de weg met de auto er naar toe overigens weer een pure uitdaging voor de darm flora was denk ik. Maar zo ook was het hier het geval. Man man man, alle ingewanden hobbelden alle kanten op, en de poepert werd hier aardig door geactiveerd 🫣. De chauffeur had het gek scherend zelf ook over de ‘dancing road’.
Een mooie wandeling door het gebied liet ons een schitterende rotsformatie zien, en een ruige zee.

De laatst bezochte plek vervolgens heette Tembeling Beach. We werden zo ver als mogelijk met de auto afgezet, rijdend door bebost, jungle achtig gebied.
Aangekomen zei hij, het is nu nog zo’n 25, 35 minuten lopen naar beneden. Uhhh ja, dat dus ook weer terug naar boven. Hmmmkkkeey..
We kozen liever de snelle weg en lieten ons lekker (?) op 4 scooters😇, achter op, naar beneden crossen. Ik geloof dat ik alle spieren in mijn lijf heb aangespannen om maar te zorgen dat ik bij de beste man, stijl naar beneden, achter op kon blijven zitten. En toen ik mezelf stoer genoeg vond om tijdens de rit de achter op rijders te filmen gebaarde de chauffeur vriendelijk maar dringend dat ik hem toch echt met 2 handen moest vast houden. Doe ik een keer ‘mans’ 😂.
Weer wat overwonnen, dat dan weer wel. Ik ga goed deze vakantie 👍🏻 voor mezelf hoor!
Eenmaal beneden met de scooter, moesten we evengoed zelf nog behoorlijk wat trappen verder lopend afleggen. Maar serieus, het was het meer dan waard. Haast geen toeristen, met recht een hidden gem, geweldig mooi.
De laatste foto’s zijn hier het levende bewijs van. Wat maken we toch mee allemaal, zo bizar, te veel om op te noemen.

Om het allemaal op ons in te laten werken hebben we in de namiddag heerlijk voor ons huisje aan het strand gezeten, kijkend naar een oranje gouden lucht en ondergaande zon. De dag hakte er goed in, en ook nu gaat ons lichtje niet later dan 2300 uur uit😴

Geschreven door Saskias.reisverhalen