Lang leve de oordoppen!
De Gili eilanden zijn natuurlijk onderdeel van Lombok waar het grootste gedeelte van de bevolking moslim is, dus hier op de eilanden hangen ze dat ook aan. Dat betekent dat hier 5x per dag een soort van, voor ons dan, lucht alarm af gaat en het gebed door speakers wordt verkondigd. En geloof me zonder oordoppen was onze dag dan ook echt heel vroeg van start gegaan. ‘Je maakt wat mee op zo’n verre reis’😁

Maar goed, het is bijna niet voor te stellen, en onoverkomelijk: we plannen een ‘even bijkomen’ dag in vandaag.
Al vroeg in de ochtend aten we een van te voren uitgekozen ontbijt, dat werd gereserveerd op ons eigen terrasje.
Het grootste gedeelte van de dag beleefden we vervolgens met zijn 3en aangezien Rob vandaag weer 2 duiken ging maken.
De turtle foto is daar het levende bewijs van.

Strand spullen en snorkels gingen in de tas en zo vervolgden we onze dag na het ontbijt langs en op de stranden van het eiland.
De beenspieren mochten deze dagen even tot rust komen van alle inspanning die we hebben geleverd tijdens onze excursies, vonden we haha.
Daarvoor in de plaats makend werden andere spieren, had ik die ook?, aangespoord om geactiveerd te worden.
Want alhoewel snorkelen een easy going bezigheid is, valt het hier soms toch echt nog wel tegen hoor. Ik heb namelijk nogal moeite om me staande te houden in de golven, en om me zonder helemaal open te liggen van het butsen over en tegen het koraal of de stenen, een veilige weg te kunnen banen naar diep genoeg water om horizontaal met snorkel en masker op, op ontdekkingstocht te gaan. Al doende leert men, nog zo’n uitdrukking waarvan je kunt denken ‘ja lekker lullen maar doe het zelf even ook dan’

En dan heb ik het nog niet over het fietsen hier gehad. Er rijdt hier natuurlijk geen gemotoriseerd verkeer, dus 9 van de 10 toeristen verplaatsen zich op de fiets.
Ten eerste: het is op Bali en ook op de eilanden links rijden weet je wel, en das al wennen.
Ten tweede, het zijn nog meer half bakken smalle weggetjes met kuilen, opstakels en gaten dan op Bali zelf.
Ten derde om de 20 meter rijd je door het mulle zand, waar je makkelijk in weg slipt. En dat dan alles bij elkaar opgeteld krijg je als volgt:
‘Sas links rijden!!!!’,…. Oh jaa.
Of er komt ineens een hijgend paard en wagen aangesneld waar door je, als je dan net toevallig door een gat rijdt of slipt in te hoog zand, snel aan de kant moet.
Het is fietsen, afstappen, fietsen, en weer…….
Man, man, man, dat valt niet mee hoor 😁.

Any way, na een paar uur aan het strand waar ook Rob inmiddels bij aangeschoven was, zijn we na het kieken van de zonsondergang naar het huisje gegaan, hebben we ons wat opgefrist en zijn gaan eten bij een heerlijk Italiaans restaurant in de enige straat van het eiland. Even om de rijst een keer achterwege te laten, alhoewel de mannen dat voor zowel lunch als avondeten volgens mij elke dag wel weg kunnen stouwen. Nog een boodschapje in de plaatselijke supermarkt (slippertjes uit, wij hebben respect voor de religie 😉), en toen weer heerlijk op stok.

Geschreven door Saskias.reisverhalen