Vannacht hebben Sander, Jamyla en ik goed geslapen. Omdat we In kanon, afwisselend van elkaar, hebben liggen snurken, heeft Jeffrey deze nacht als minder gezellig ervaren. Sorry mop, hoop dat het vannacht beter gaat.

Het ontbijt was eenvoudig, gezien de kartonnen bordjes en plastic bestek, in een ruimte van 3x3m, maar eigenlijk had dat ook wel weer wat.
Met de buikjes toch redelijk gevuld reden we om 09.25 naar de Fishermans Warf van Monterey. Niet te vergelijken met die in SFO hoor, een stuk kleiner en veel minder druk. Maar toch de moeite waard om even de boulevard met wat toeristische winkeltjes en eetgelegenheden te bewandelen. De walvis-boottocht-tour aldaar startte om 12.30 uur dus hadden we nog tijd genoeg voor een kop koffie.

Na een korte uitleg over wat te verwachten tijdens de bootexcursie, mochten we boarden. Wij waren ge-upgrade naar het opperdek omdat we waren verplaatst door hen naar de tour van 12.30 ipv 15.30 uur, dus beter zicht! De dame van de organisatie gaf ons allen overigens nog mee met de wind mee te kotsen als je zeeziek zou worden, en dit ook vooral vanaf het benedendek te doen. De mensen op het beneden-dek zitten namelijk niet te wachten op een lading (misselijke)-gezelligheid dat van boven zou komen! Aldus haar uitleg.
Voor de zekerheid hadden wij een reistabletje genomen, want spugen is nou niet echt onze favo hobby.

Het was overigens toch echt wel bijna een uur varen voordat de eerste tekenen van walvis in zicht kwamen. Rob en Bianc: we zaten alweer in de dolfijnen-déja-vue en waren bang "niets" te zullen zien....... Maar goed, op een gegeven moment dus toch, in de verte zag je de sproeiers boven water!. Wat een oooohhs en aaaahs op de boot. Ook wij waren echt onder de indruk. We hebben een stuk of 5 bultrug walvissen gezien. Deze zijn zo'n 13-16 meter lang en wegen gemiddeld 25 ton. Er is genoeg ruimte daar, want de oceaan is in dit gedeelte maar liefst 2 km diep!. Helaas zijn de walvissen niet zo goed opgevoed dat ze langer dan een paar seconden boven water blijven, dus de echt mooie foto's zijn waarschijnlijk alleen gemaakt door de mensen uitgerust met telelens camera's. Ik heb wel een stuk of 42 “alleen-water” foto’s, niet interessant om te plaatsen 😁.
Desalniettemin hebben we een leuk filmpje en wat staart-foto's, dus voor ons een oké resultaat. Overigens zijn de walvissen ongevaarlijk, ze eten geen mensenvlees. Wij durfden daarom ook gewoon bij de railing te staan en te filmen hoor.

Omdat we daarna nog energie over hadden zijn we doorgereden naar Point Lobos, een beschermd natuurreservaat. Hier hebben we een wandeling langs de kust en door de bossen gemaakt. Dit leverde een paar prachtige plaatjes op. Wij hadden het geluk te kunnen zien dat er net een paar zeeleeuwen kleintjes hadden gekregen, te schattig!.

Via een kleine omweg reden we terug via het typisch Amerikaanse stadje Carmel. Het is alsof de tijd hier heeft stil gestaan: geen neon reclames, maar knusse huisjes, en oude winkeltjes. Hier gingen we de buurtsuper in om wat lekkere hapjes mee te nemen voor op de hotelkamer. Omdat ik niet precies de aanduiding van de prijzen begreep, was t per ons/kg, totaalbedrag??, sprak ik een jongeman aan. Hij droeg een korte broek, cowboyhoed en dito laarsen. Wist ik veel dat dat een andere staat-look was. Hij antwoordde namelijk: I don’t know, I’m from Texas. Het voelde even alsof we op een filmset waren beland, te grappig.

Op onze kamer zijn we, na allerhande hapjes opgegeten te hebben, toch weer redelijk snel in slaap gevallen.
10 uur excursiedag...... dus genoeg plaatjes weer om op de harde-hersenschijf te moeten bewaren, en indrukken om snachts weer te moeten verwerken.

Geschreven door Saskias.reisverhalen