Niet te doen, om deze dag in een paar korte zinnen op te schrijven, zoveel indrukken, zoveel gezien en gedaan. Voor de echte beleving moet je absoluut zelf er heen.

Het ontbijt van vandaag hadden we aan huis, verzorgd door het personeel van de villa. Om 5 uur waren ze in de buiten keuken al de voorbereidingen aan het treffen zodat wij om 06.45 uur konden aanschuiven. Hoe decadent is dat toch hè….
Ketut kwam ons om 07.30 halen.

Onze eerste stop was de Leke Leke waterval. De ontvangst was ook hier weer zo vriendelijk, met een drankje, en een werkelijk fenomenaal uitzicht over de jungle. Het ontroerde mij gewoon, zo mooi, zo rustig, zo sereen, onbeschrijfelijk.
Hier was het waar ik de Bali swing heb gedaan. Klinkt eenvoudig, maar het was echt een ding hoor. Helemaal met een soort van hoogtevrees. Ik moest er even over nadenken maar dacht ja weet je YOLO oftewel you only live once.
Ik werd dubbel gezekerd en dacht: Bianc kan het, dus ik ook, GO SAS, ha het doen!
Je komt hier niet meer per slot van rekening. Ik zat er bijna verstijfd op, zie foto, en heb gegild van angst de eerste paar zetten die ik kreeg. Maar oh wat was dat gaaf om gewoon over, en boven, de jungle te schommelen. Met de drone van Rob is er
een mooi filmpje gemaakt ook! Wat gaaf, I did it!. De mannen maakten met liefde foto’s, zij hoefden niet zo nodig.

De waterval die wij na vele steile trappen naar boven en naar beneden bereikten, na ons swing avontuur, was geweldig.
Je kon vlak bij waterval staan om de mooiste kiekjes te schieten.
Geheel buiten adem, 270 treden naar beneden, kwamen we er aan, maar dat was het waard hoor.

Op de route door bezochten we de Puru Ulun Danu Bratan tempel. Deze ligt op een groot terrein, onderhouden in een prachtige aangelegde tuin met veel groen en planten. Er is een Hindoeïstisch en boedistisch gedeelte. Elke dag oefenen de dames op hun dans. Wel commercieel, met de toegevoegde dieren ook, dus klik klik en dooor 😊

Onderweg verder naar Warung cersant kwamen we allemaal aapjes langs de weg in het wild tegen. Hier zouden lunchen voor een adembenemend uitzicht over Buyan lake. Helaas, gesloten, maar vanuit de auto hebben we het gelukkig ook nog kunnen zien. Dan maar even verderop eten in een mooi hotel, met dito restaurant. Hier at ik mijn eerste gado gado ever, en ik vond het nog lekker ook! De anderen inclusief Ketut zaten om 12 uur aan de nasi goreng kip, ook zalig.

En als we dachten een mooie waterval te hebben gezien? Uhhh, nope, het kan altijd mooier. Dat was de banyu wana amertha waterval. Ook weer een aardige tippel, maar dan heb je ook wat 😊. Langs planten die bij ons alleen in een tuincentrum te vinden zijn, zelfs de Kerst ster groeit hier haha, met op de achtergrond dieren geluiden, over glibberige stenen en kronkelige kleine paadjes kwamen we bij 2 watervallen tegelijk, 1 links, 1 rechts. De eerste is zo’n 85 meter hoog, hier konden we achter de waterval staan, om een liefdevol plaatje te schieten ❤️. De andere waterval was er 1 waar de mannen zich lieten onderdompelen onder de kracht van de natuur. En hee wie is er nou gek, weer lopen naar boven als je ook per scooter kan? Maar serieus, dit was zo niet nog enger (vol gas voor mijn gevoel) dan die hele Bali swing. Ik denk dat die lieve indo mijn vingers nu nog in zijn rug heeft staan, en doof is aan 1 kant van mijn gegil.

Weer een stuk hoger in Noord Bali, zo’n 45 minuten rijden, deden we de Aling Aling waterval, die we via een eerste waterval bereikten. We kregen 2 gidsen mee om te zorgen dat we veilig bij de watervallen aan kwamen, ze sjouwden bagage, en maakte ook foto’s.
De Aling Aling waterval zelf is 35 meter hoog en oogt imposant, gevaarlijk en mooi tegelijk.
Hier mag je door de kracht van het water ook niet in zwemmen, en foto’s alleen op gepaste afstand maken.
De waterval hier voor, in hetzelfde gebied, daarentegen, was een stuk minder hoog, maar veel spectaculairder!
Alsof de mannen, en Bianc, (iemand moet filmen en foto’s maken 🤪) weer 20 jaar waren. Vol adrenaline sprongen ze van 5 meter hoog naar beneden om vervolgens omhoog te klimmen aan de overkant en van de waterval af te glijden. Niet van een glijbaan hè, nee gewoon een natuurlijke waterslide, al bompend tegen de rotsen.Tarzan geluiden galmden over het woud, en de gidsen klapten hard bij de plons in het koude water. ‘We did it’ schreeuwden ze!! Nou ja, zij dan, mij niet bellen haha. Ik had nog de bibbers in de broek van de swing en de scooter rit. Geweldig, ook weer meegemaakt, wat zien en doen we veel, het is niet te bevatten.

In de auto terug konden we even tot rust komen tijdens de rit van ruim 2 uur naar onze villa. Het restaurant werd besproken, en Ketut vroegen wij vriendelijk even bij de villa te willen wachten. We haalden een lap overal doorheen, uhmmm ja nodig na 12 uur onderweg te zijn geweest en wat zweetdruppels achter gelaten te hebben bij en tijdens de diverse activiteiten, en sprongen na 10 minuten weer in de auto.

Ketut heeft ons afgezet bij restaurant Dapur Raja. Het racen om op tijd te zijn was niet nodig, een kwartier te laat daar geven ze hier niks om.
Dit is een traditioneel Balinees restaurant waar we een Balinese rijsttafel voorgeschoteld kregen. Lekker hoor!
Het was een kunst om aan tafel te gaan ‘zitten’, helemaal na deze enerverende dag haha we voelen de spieren aardig.
Je zit op een kussentje met je voeten onder tafel in een goot van zo’n meter diep. Een soort van Japans achtige zit zeg maar.
Dit zijn we niet gewend natuurlijk, maar goed, alles voor een heerlijke maaltijd, wat het zeker waard was.

Kapot zijn we, en na zo’n 15 uur onderweg, met een hoofd vol prachtigs, vielen we binnen 2 tellen in slaap, om ons te gaan voorbereiden op ook weer een leuke dag morgen in het vooruitzicht.

Geschreven door Saskias.reisverhalen