En hoppaa, de koffer kon (net aan haha) weer dicht.

In de vroege ochtend vertrokken we vanuit Marina del Rey (Los Angeles).

Vroeg, omdat het 450km rijden is naar Vegas. Voordat we LA uit waren was het al een uur later. Wat een stad zeg, zo groot niet normaal.
Eenmaal LA achter ons gelaten werd het steeds rustiger op de weg. Eigenlijk is het over het algemeen wel lekker rijden hoor hier in Amerika. Zolang iedereen zich maar aan de regels houdt gaat alles goed. En nogmaals de “fines” zijn hoog, dus ja, iedereen HOUDT zich dus ook aan de regels.

Vrienden van ons hadden aangeraden onderweg te stoppen bij Peggy Sue. Een typisch Amerikaanse diner.
Het is een jaren 50 style, typisch Amerikaanse diner, dat bestaat uit verschillende ruimtes. Even terug in de tijd, met jukebox, Elvis Presley foto’s overal, single plaatjes aan het plafond etc. Hier serveerden ze een sterke bak koffie, thee, een choco en TE zoete
apple pie en blueberry pie. Erg leuk om gezien te hebben.

Het landschap onderweg naar Vegas was eentonig maar toch bleef het de aandacht trekken. Zomaar ineens een camper, daar waar geen weg omheen te vinden is, of een hotel met achtbaan, popte er uit het niets op. Verder:, weg, bergen en auto’s. Gewoon een 2-baansweg trouwens, terwijl wij allemaal dachten echt over een woestijn weggetje met een auto onder het zand zittende van LA naar Las Vegas te zouden moeten rijden. Het reed heel goed door, deze “desert”-weg, waardoor we om 1300 uur al in Vegas aan kwamen.

Inderdaad, wat men zegt klopt helemaal: heel apart als er zomaar uit het niets opeens een stad uit de woestijn tevoorschijn komt hoor.

Je bent in no time in een compleet andere wereld. Heel surrealistisch ook.

Het inchecken in het Flamingo hotel bij een selfscan, om alles te bespoedigen, ging vrij vlot. De middag was dus mogelijk geheel te wijden aan “the strip”.
Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen.. Alles is mooi, groot, veel, hard (geluid), en over de top!
Wat een mensen massa, en wat een schitterende hotels.

Een Eiffeltoren van het Paris hotel die geheel op schaal is nagemaakt, een achtbaan die over en door het New York hotel sjeest, het Luxor hotel (gemaakt als piramide), een in Romeinse sferen gehulde entourage hotel en ga zo maar door. Elk hotel zijn eigen thema, en elk hotel is een compleet dorp ook echt. Je loopt door ellenlange gangen met winkels alvorens je überhaupt bij lift of lobby komt.
Oh jaa, en natuurlijk heeft elk hotel ook zijn eigen (vaak meerdere) casino’s.

We hebben maar de helft van de strip kunnen doen. Deze is zo’n 10km lang! En dan aan beide kanten.

De hotels die we nog niet gezien hadden staan morgen op het programma. Om een uur of 1900 zijn we namelijk nog naar Fremontstreet gereden. Dit is de straat Downtown Vegas, waar vanaf 1922 het gokken werd gelegaliseerd. Daarna was het hek van de dam: een paradijs aan hotels werd de grond uit gestampt.

Serieus hier, in Fremontstreet, zijn ze echt knetter gek. Zie de foto’s van de straatartiesten: echt weirdo’s allemaal. Dit is een gedeelte waar alle uiteenlopende soorten mensen vanuit de hele wereld komen kijken naar de duizenden lichtjes, en gratis optredens.
Dit is ook de straat waar het grootste overdekte verlichte plafond reclame te vinden is met duizenden led-lampjes.

Had het niet willen missen, maar ben toch wel weer blij dat we weer veilig op de kamer zijn. Er is te veel om op te noemen of om in woorden onder te kunnen brengen wat we allemaal hebben gezien.

Dit is weer een lange dag geworden, inmiddels 23.15 uur, dus oogjes toe en slapen maar.

Geschreven door Saskias.reisverhalen