Na aanvankelijk eerst gedacht te hebben dit wordt helemaal niks op dat harde matras, hebben we evengoed toch nog wel goed geslapen.
Om 08.45 zaten we aan het lekkere ontbijt op de 3e en hoogste verdieping van het complex.
Super leuk met dakterras en een hele vriendelijke eigenaar met zijn zoon die de tent runnen.
Na het ontbijt reden we eerst naar Maglie, 30km ten zuiden van Lecce. Daar kwam een meisjesdroom uit haha, een huge markt. En, jawel, met geweldige prijzen
De keuze was reuze, schoenen, kleding, en zelfs wat meubels. Ik ben geslaagd met een strand jurkje en leuke lange rok. Sas dus happy naar de volgende bestemming: De grotta della Poesia. Prachtig helder blauw water, rots partijen, grotten aan de kant, en een soort van binnen water omzoomd door grotten. Daar sprong men van hoger gelegen grotten meters diep het water in, doodeng.

We reden verder langs heel veel Masseria’s naar de plaats Otranto, ook aan de rechter kant van de hak van de laars. Dit is een wat meer mondaine plaats met een mooie boulevard, een oud centrum en leuke winkeltjes. Een beetje als Trogir in Kroatië, waar ook elke stad wel een stadspoort heeft. We haalden bij de zaak Skafe een broodje dat helemaal naar smaak kon samenstellen.
En alles werd vers afgesneden en met groente rechtstreeks van het land.
Bij Capo Santa Maria dei Leuka, het uiterste puntje onder in Italië, was ook weer een bruidje.
Je kon hier heel goed de splitsing van de zee zien die elkaar om de hoek van het land kruist en waardoor een soort van scheidingslijn ontstond. Van boven af kijk je op een grote haven.

In het nabij gelegen Pescoluse, omhoog rijdend aan de linker kant van de kust, leek het ons even lekker om bij te komen op het strand.
Dat moest ik trouwens echt zien want het wordt daar de Malediven van Italië genoemd. Dit kwam goed uit ook want van het rijden waren we toch best wel moe ook inmiddels. Nou nou nou, wat een wit strand en wat een Malediven gevoel….not. Het zand was niet wit, gewoon Zandvoort zand, en ik heb in zee nog niet 1 Maledievse ieniemini vis zien zwemmen. Maar goed, we hebben er toch even zo’n 1.5 uur lekker op een doekie in de stralende zon gelegen (en geslapen).

Als laatste langs deze kust, de stad Gallipoli, een schiereilandje verbonden door een brug met het vaste land. Wat zal ik er over zeggen…. voor mij geen wauw factor. Klein, wel leuke smalle straatjes, nagenoeg geen winkels behalve een paar kleine toeristen trekkers, en geen bijzondere restaurants. We zullen vast aan de verkeerde kant v Gallipoli zijn geweest, dat het oude centrum aan de andere kant van de brug was. Zou me overigens niets verbazen hahaha, dat soort hebben wij altijd….
Hier was het overigens wel waar ik voor de eerste keer de orichietti pasta, welke bekend is in Puglia: handgemaakte kleine soort van oortjes pasta, heb gegeten. Smaakte prima hoor.
Om 21.15 reden we in het donker in zo’n 40 minuten weer terug naar de acco. Op zaterdagavond, toeristenstad, en dan je auto dicht bij je acco willen hebben, neuhj dat werd ‘m niet. Na 5x rondjes rijden hebben we de auto uiteindelijk op een kleine 10min afstand lopen gezet. Wat een lange dag, en wat hebben we veel gezien en gedaan! Moe maar voldaan ging om 2400 uur het licht uit.

NB. Later nog eens nagekeken, en inderdaad, we hadden aan de andere kant van Gallipoli moeten zijn voor het echt oude centrum, oeps

Geschreven door Saskias.reisverhalen