Lecce, Een super leuke stad om wat te chillen, bij gezellige restaurantjes en terrasjes aan te schuiven, mooie oude bouwwerken en kerkjes te bezoeken, en door heel veel gezellige smalle straatjes te slenteren. Bovendien is dit ook een perfecte ligging om de onderkant van Puglia te kunnen berijden.
Vanmorgen checken we alweer uit in Lecce, en zeggen gedag tegen de zeer vriendelijke eigenaars, zoon met vader.
Dit na het ontbijt op het dakterras te hebben genoten en na een uitgebreide uitleg van Giuseppe, hoe we een leuke route naar Ostuni kunnen rijden.
Wat een aanrader dit logeer adres, zo behulpzaam allemaal de mensen, alle ruimtes zijn keurig netjes, fijne kamer, heerlijk ontbijt met voldoende keus en nagenoeg in het centrum gelegen. Toch wel goed gekozen, al dacht ik eerst van niet.
Hier nog wat foto’s van de acco waar sander naar kijkt bij de auto, de kamer, receptie en dak terras. Leuk hoor!!.
Om half 10 rijden we uit Lecce weg. Daar fotografeer ik nog 2 ouwe besjes onderweg naar, ….de kerk misschien, in een heel oud fiatje.

De eerste bestemming grottaglie, Het ravijn, dat we wilden zien kon je blijkbaar alleen lopend bereiken, en zulke fanatieke grot bezoekers zijn we nou ook weer niet, dus hier weer een foto, vanaf de overkant genomen. Dit noemen ze de grot van het hart.

We passeren dorpjes die er zo nu en dan uit zien als verlaten Amerikaanse kleine stadjes, en plaatsen met wit geverfde huisjes, en rond
koffietijd arriveerden we in het plaatsje Martina Franca en namen we een kop koffie en liepen uiteraard ook weer door de wirwar van straatjes. Hier maakte ik genoeg kiekjes voor het boek, wat een leuke plaats!
We betitelen dit stadje daarom dan ook als zijnde liefelijk, prachtig en dit keer ook als ‘net’ dorp.
Echt leuke straatjes en smalle steegjes.
Overigens is het wel heel jammer te zien dat het onderweg langs de kanten zo’n enorme puinhoop is. Dump afval, a-sociaal!

Inmiddels hebben we al zoveel gezien en gelopen weer vandaag en nog hadden we tijd over, dus in de plaats Cisternino genoten we even later van een tapas-lunch. Omdat het rond 1400 uur was, was er nog niet veel aan winkeltjes open. Die verdomde Italiaanse siësta ook grrr. Niet heel erg jammer hoor, het waren maar kleine toeristen winkeltjes, want dit is een pittoresk klein dorpje. Da Tonia, de ingang van een restaurantje moest natuurlijk ook ‘gekiekt’ worden.

Vanaf hier appte ik de dame van Petranima Trulli luxury in Ostuni, ons 2e overnachtingsadres, om aan te geven dat we er met 20 minuten zouden zijn. Waarom ze dat wilde weten? We werden opgewacht, door 2 allervriendelijkste dames met uitleg over de Trulli, waarvan wij de keus uit 2 mogelijkheden kregen. Ze gaven een rondleiding over het terrein, PRACHTIG en deden de vermelding van het aantal activiteiten en mogelijkheden die zij voor de gasten kunnen verzorgen. Denk aan een ballon vaart, boot tocht, dolfijnen spotten, ezel tour, wijn proeverij, paard rijden…

Wij gingen ons in de meest lieflijke Trulli settelen, en ondertussen werd het wijntje van het huis bij onze privé bedjes met badlakens neer gezet. Echt zó decadent, wat een rijk gevoel hier te mogen zijn.

Dus eerst maar even in de relax stand, op ons bedje. Met een wijds uitzicht voor ons, alleen maar vogeltjes om ons heen kwetterend, en een chill Ibiza muziekje op de achtergrond genoten wij van de rust….
Misschien hangen we zo wel even in de fitness apparaten en glijden daarna in de jacuzzi.
Man man man wat een genot.

Savonds hebben we het nabij gelegen Ostuni doorgewandeld. Mooi hoor, een wit stadje tegen een berg gelegen. We aten een gevulde pasta met mozzarella saus en rauwe ham. Lekker! Achteraf dan hè, lekker. Want in 1e instantie dacht ik weer heel wat anders te krijgen.
En Sander, de sufferd ……,want het is een gegeven dat ik altijd het verkeerde kies, had hetzelfde als ik besteld.
Boven op de berg zit overigens een schattig restaurant, Borgo Antico, tegen de berg aan gebouwd. Aan een zig zag straatje met aan de kant de stoeltjes met kleine tafeltjes. Echt een leuk gezicht zo van boven. Je moet hier zeker wel reserveren, anders moet je een lange tijd wachten voor je er terecht kunt. De nodige foto’s werden genomen en na een afzakkertje zijn we in 15min weer naar de acco terug gereden, waar ik nu om 23.46 uur het licht uit deed.

Geschreven door Saskias.reisverhalen