Onderweg naar de boot struikelde Sander over een waterslang en hield er een pijnlijke teen aan over.
Maar goed, de prachtige rustige baai waar we in zwommen maakte een hoop goed hoor.

Werkelijk kristal helder en heel veel visjes waren in deze baai te zien. Ondanks de diepte zie je je tenen en nog meer ver daar onder.

Het euforische gevoel van dit moment werd verstoord door het telefoontje van Jeffrey: hij zit met de jongens op Ibiza. Zijn PCR test om terug naar NL te kunnen vliegen blijkt positief, van alle andere jongens negatief. Paniek klinkt aan de andere kant van de lijn. Ik bedenk in een opwelling ‘ga nog een nieuwe test doen’. Misschien is er iets niet goed gegaan. Van schrik, emotie en radeloosheid heeft hij 2 extra nieuwe testen gedaan, bij verschillende artsen. En laten deze nou beiden negatief zijn!!! YEAH, hij kan naar huis vliegen. En, ook niet onbelangrijk, hij kan met Merel overmorgen naar Kroatië, naar ons, vliegen. De tranen van de ontlading sprongen ons in de ogen. Pffff, wat een rare wereld op het moment.

Met de rust weder gekeerd konden we nu weer adem halen. Alle aangeboden alternatieve scenario’s konden letterlijk overboord worden gegooid. Tijd voor een drankje en een goed vullende truffel pasta. Dit ook weer op een eiland, waar we eerder deze week zijn geweest.

S’avonds zijn we met de familie Tissen, waar ook Bo en Joris bij waren aangeschoven, nog naar Sibenik gegaan. Bo en Joris hadden last minute besloten nog een paar dagen langs te komen, met de auto vanuit NL.

Sibenik, een leuke stad, maar een drukte, niet gewoon. Maar wel heel gezellig. Prachtig, de kleine steegjes, kris kras, de kaseitjes, de kerk, en de vele idyllisch gelegen restaurantjes. Hier staken Bianc en ik een kaarsje aan voor onze dierbaren bij een heel klein altaartje.
De gekke foto’s moesten er natuurlijk ook worden gemaakt.

Geschreven door Saskias.reisverhalen