Vandaag waren we wederom vroeg uit de veren, tenminste 1 vroege vogel in ieder geval want Jeffrey had het goede idee om even lekker te gaan hardlopen langs het strand. 💪🏻
Na een heerlijke uurtje lopen kwam Jeffrey moe terug. En wel met de constatering dat het hier in de states veel vermoeiender is aangezien iedereen elkaar goeiedag zegt (ook tijdens het hard lopen).

Na dat een ieder gedoucht had en we Opa Bap nog even gebeld hadden zijn we naar het ontbijt gegaan, prima verzorgd netjes en natuurlijk hier ook weer vriendelijke mensen.
Om 10 uur reden we op weg naar de shooting Range vlakbij San Luis Obispo waar wij vandaag een uitleg zouden krijgen over het gebruik van de diverse “guns”. De Ranche is gelegen op een oud oefen terrein/schietbaan van het Amerikaanse leger.
Bij aankomst stond Julia, de general manager, van de shooting range ons al op te wachten. We stapten uit en wisten niet wat we hoorden. De schiet geluiden klonken als harde en doffe knallen en we liepen meteen met een blik van verbazing en een grote lach op ons gezicht naar de ingang.
Julia nam ons mee naar haar kantoortje en begon direct enthousiast te vertellen en moest vreselijk om onze verbaasde gezichten lachen.
Ze had zich nog even ingelezen, wetende dat wij uit NL komen, dus ze had begrepen dat wij echt geen geweren en pistolen thuis hebben.?
Dat kon ze haast niet geloven hahaha.

De uitleg werd gegeven en de kluis ging open en daar kwamen de revolvers, en een handwapen 9mm uit. Weer vielen onze monden open van verbazing, we wisten niet wat we zagen en voor de vorm kreeg ik ook nog even een sniper in mn handen. En oh ja NIET OP IEMAND RICHTEN was het dwingende advies, ook niet als hij niet geladen is (oeps sorry).

We hebben onze ogen uit gekeken maar hup op naar de schietbaan, waar we ook nog werden bijgestaan door vrijwilliger Walt.
Jeffrey en Jamyla begonnen en jawel gewoon even met een 9mm aan de gang, laden, richten en Knallen maar, hoe bizar.

Het assortiment van wapens werd steeds verder opgeschroefd van 9mm naar 32 mm enz enz met als uiteindelijk doel een echte sniper waarbij je niet kon zien of je je doelwit hebt geraakt, maar dat hoor je wel. Your target was gewoon 14 Yards weg!
Walt en Julia bleven praten, vertellen, en vragen echt heel bijzonder. Zulke vriendelijke enthousiaste mensen. Niets was hen te veel.

Nadat Walt naar huis moest (het was inmiddels al half twee) zijn we nog met Julia wezen kijken bij een veld compleet ingericht als een oude western met saloon en bank waar ze in western outfit wedstrijden en feesten hebben.

Als afsluiting mochten we nog met een shotgun kleiduiven schieten waarbij we ons heerlijk hebben uitgeleefd en ik moet zeggen laat er geen eend overvliegen als ik een shotgun in mijn handen heb want ik ben er best wel goed in (geboren talent volgens Julia en dat voor een man van bijna 50 Haha)

Nadat we Julia bedankt hadden en haar allemaal een flinke huk hadden gegeven hebben we om 3 uur afscheid genomen. Wat een lieve vrouw met zoveel geduld en plezier en dat alles voor een doosje STROOP WEFFELS 😉zoals Walt het noemde.

Om even bij te komen hebben we in San Luis Obispo een broodje gegeten om vervolgens af te reizen naar de shopping outlet waar we een paar leuke koopjes hebben gescoord. (bijv onderbroeken en sokken....je zal ze maar nodig hebben 😜

Als afsluiting nog even een pastaatje gegeten en daarna snel naar het hotel om in te pakken want morgen gaan we op pad naar LA.
Een heerlijke en hele indrukwekkende dag met zoveel uitersten tussen ons kleine kikkerlandje en dit grote Amerika.

Geschreven door Saskias.reisverhalen