Lekker hoor dat tijdsverschil, je blijft bijtijds wakker worden. En das mooi, want vandaag staat het vertrek vanuit Monterey, naar Pismo Beach op het programma, dus vroeg op pad.

Rond half 9 zaten we alweer in de auto, vol geladen. Ik moet meteen even vermelden dat we wel een perfecte chauffeur hebben hoor. Hij houdt zich keurig netjes aan de snelheid en de regels. Moet ook wel, want 1: je hebt hier zomaar een boete van 200 dollar aan je broek, en 2: bij alles wat de chauffeur doet wat niet mag (over de midden streep, of te hard rijden bijvoorbeeld), gaat er in de auto, of een belletje af, of hij krijgt een tril/bzzztt gevoel aan zn kont 😜, een trilfunctie dat in de autostoel verwerkt zit. 😉

De Nederlandse automobilisten kunnen trouwens een voorbeeld nemen aan het rij gedrag van hier. Al snap ik er nog steeds geen hol van. Stoplichten staan aan de overkant van de weg (waar moet je nou weer kijken, welk stoplicht is voor jou)? En diegene die het eerst aankomt bij het stopbord mag ook als eerst weer gaan rijden, ondanks dat een aankomende auto van rechts voorrang heeft. Deze regels zouden in Nederland elke dag voor knokken zorgen volgens mij.

Maar goed, onderweg dus....
De oh zo bekende Highway 1 langs de kust van San Francisco naar de zuid-Amerikaanse grens.

Wij zijn over het algemeen allemaal niet zo snel van de ooohhs en aaahhs, maar serieus na elke bocht op deze weg langs de rotsen links en de oceaan rechts hadden we een GEWELDIG mooi vergezicht. Ik heb heel wat kriebels in de buik? 😉😂 gehad gehad vandaag hoor. Wat een hoogtes, en diepe afgronden, niet normaal!! maar absoluut prachtig om te zien!

Daarom zijn we ook een 5-tal x gestopt omdat we langs mooie uitkijk punten kwamen, of een te moeite waard dorp om even doorheen te wandelen.

Zo zagen we o.a. een kolonie vrouwtjes zee-olifanten langs de kust met zn allen op, over, en onder elkaar liggen. Wachtend op een mannetje die hen het hof zou maken. Een stank daar van die beesten, niet te harden zo vies 😱.

Natuurlijk hebben we een bak koffie met taart bij een typisch authentiek Amerikaans restaurantje genuttigd.
En gingen we, voor de zoveelste x, plassen. Dit keer in een hele leuke saloon, met allemaal dollar biljetten hangend aan het plafond. En pinden we daar bij de Rabobank (dat bedenk je toch niet, in een klein plaatsje, een Rabo??)

Jeffrey maakte in het dorpje Morro Bay van mij de foto bij de Morro Bay rock. Een volgens tripadvisor foto waardige “must-have” vanwege het grote rotsblok voor de kust. (Alleen niemand vond het interessant behalve ik 😁).

Hier trakteerde Jamyla als lunch een heerlijk broodje vis. We doen het nog goed hoor, qua eten haha, veel vis en/of pasta. Nog geen hamburger gehad, in hamburgerland 👍🏻😊.

Door de vele stops kwamen we, na rond de 150km maximaal te hebben gereden, toch pas eind van de middag in ons 3e hotel Cottage Inn aan in Pismo Beach.
Hier was de ruime kamer met ook, extra geregeld als upgrade via mijn werk, ruime bedden, al voor ons klaar. Zo is het snurken misschien op ietwat meer afstand voor Jeffrey.🤭

Even op de kamer gerelaxt en toen lopend over het strand naar Pismo Beach centrum. Raar idee blijft het hoor, hier op het strand lopen, in de wetenschap dat iedereen in Nederland al op 1 oor ligt.
Een vriendelijke Amerikaan maakte de foto van ons vieren en verzekerde er een “kerstkaart-plaatje” van te hebben gemaakt.

En oeps zei ik net nog geen hamburger te hebben gehad a la United States habit? De eerste is na vanavond een feit, en jamjam, wat een heerlijkheid.

Met de open haard op de kamer aan... alleen even voor de foto anders stik je de moord 🙈, gingen we rond 2100 uur te bed. Na weer een mooie, herinnering gemaakte, warme maar bewolkte, gezellige dag.

Geschreven door Saskias.reisverhalen