Vanmorgen hebben we Niene in ons midden.
Gezellig ontbijten en keuvelen, tuttebellen in de badkamer en haar klaar maken voor förskola.
Winterpak, sneeuwboots aan en dan komt Marieke Niene halen en brengt ze Lena.
Ik maak ondertussen letter stickers met mijn cricket en deze plak ik op de grote rubberen band.
Martijn blijft dan bij Lena.
Lena slaapt en lijkt tevreden.
Toch als Marieke terug is van Niene wegbrengen wordt ze stilletjes wakker.
En dan schrikken we toch…..
Ze heeft onder de deken haar beide handjes en daarvan is de ene kant rood en warm en het andere lijkbleek en erg koud…..
Ik zeg tegen Marieke dat ze hiervan foto’s moet maken.
Dan gaat Marieke Lena voeden omdat ze zo huilt.
Na het voeden geeft ze Lena een schone luier en dan is ook haar ene voetje rood en warm en de andere kant lijkbleek en koud.
Weer foto’s gemaakt en deze door gestuurd naar de arts/verpleegkundige van het consultatiebureau.
Lena valt weer snel in slaap, en dan zetten we de Babyfoon bij haar bedje.
In de tussentijd hebben wij de slee weer ingeladen met visspullen en gaan we met de quad naar het meer.
We steken de vuurkorf aan, en maken weer twee gaten met de ijsboor.
Terwijl wij met Ester, Adje, Esmee, Lars (jarige jop) in het zonnetje aan het genieten zijn, komt Marieke met Lena ook het ijs op.
Zij gaat Niene ophalen van school, en laat Lena bij ons.
Lena is met tijd en wijlen wakker……En dan wordt ik gebeld door Marieke.
Ze is gebeld door de consultatie-arts en ze moet direct met Lena naar het ziekenhuis.
Dat is effe schakelen en dus besluit ik met Lena, Esmee, Ester weer naar huis te lopen. Marieke komt samen met Niene aanrijden en dan zorgen Esmee, en Ester even voor Niene.
Bart is in het huis aan het werk met de aannemer en dus besluit ik om mee te rijden.
Tegen 13.30 zijn we in Östersund bij de spoedeisende hulp.
Daar worden we doorverwezen naar de kinderafdeling.
Lena is onderzocht, weer gewogen, schedeltje gecontroleerd, temperatuur, zuurstof gemeten, longen, hartje.
Niets verontrustends, wel spierspanning die goed zichtbaar was. En dit wordt maandag weer onderzocht.
En dan wordt er overleg gepleegd en komt er een andere arts die bekijkt Lena nog eens opnieuw en ook de foto’s die Marieke had gemaakt.
Hij verteld dat dit het Harlequin Syndroom bij baby’s is.
Niets verontrustends maar hij snapte wel dat de consultatie-arts en wij aan de bel hadden getrokken.
Dit is niet gevaarlijk maar wel goed dat het iets ernstigs is. (Maar schrikken was het wel.)
Dus rijden we weer opgelucht naar huis.
Niene ligt bij thuiskomst nog lekker te slapen want zij had nog met de thuis blijvers köttbullar van de bbq gegeten.
En ze vond het buiten wel gezellig.
Waneer Niene wakker is gaan we weer met z’n allen naar buiten.
Niene wil haar ski’s aan en warempel ze staat er nu heel goed en stabiel op.
Ze stapt en glijd zo leuk om te zien.
Waneer Bart klaar in het huis gaat de familie van den Boom naar huis.
En wij worden uitgenodigd om met Ester en Adje, Esmee, en de jarige Lars te gaan uit eten.
We lopen te voet naar het skicenter en daar smullen we lekker van het eten.
En dan krijgt Lars nog een verjaardag cadeautje, het Noorderlicht.
Het is om 20.30 al -16 en dat is echt voelbaar aan je gezicht.
Heel fijn dat ze dit op hun laatste avond hier in Åsarna nog mee mogen maken.
Dat ze hebben genoten van deze dagen.

Geschreven door Moniek.reizen