Zoals jullie gisteren misschien al door hadden hakt het besef en het intens en intensief beleven van zo’n grote stap in ons leven er wel in en dat had ons doen besluiten dat we eerder ons mandje indoken dan gepland. Geestelijk en lichamelijk vergt dit veel, dus zijn we voor Hamburg al gestopt en daar zijn we in de camper gaan slapen. Vanmorgen fris en fruitig weer op en dan moet ik weer schakelen…….o,ja het gaat nu echt gebeuren, gekke gewaarwording dat straks Nederland mijn vakantieland gaat worden. Maar het is oké, en om 9.30 vertrekken we, met tussentijds een pauze waar we de auto weer laden, en door…..En voor we er erg in hebben zijn we al om 12.00 in de haven van de Schwedenkai. Daar nog een rondje gelopen en toen het begon te regenen zijn we maar weer terug naar de camper gewandeld. Saar vindt de drukte, sirenes, getoeter maar niks en is maar wat blij als ze weer in haar mandje mag. Later in de middag werd het weer wat lichter en droog en besluiten we weer te gaan wandelen.En de E.H.B.A koffers (eerste hulp bij afscheid cadeau van de stannie’s.)zijn uiteraard ook meegenomen voor onderweg. Is goei snoepgoed. Ik dacht ik ga voor een beregoed gevoel….. nou er kon beter een spreuk bij staan niet zuurpruimen! Je had me gezicht moeten zien, je verwacht iets zoet en het is zuur…… Maar niet getreurd manlief lust deze heel graag. Heb toen maar gekozen voor daar kikker je van op! Tja, en dan is het tijd dat er ingescheept gaat worden…..wat ik best spannend vond. Daar met Martijn in de camper, ik alleen met de Volvo terwijl we wel in dezelfde hut hadden geboekt. En ook dat Saar nu ook geregistreerd staat als geïmporteerd. Maar men heeft alleen de paspoorten van ons alle drie gescand en dat was oké. Martijn heeft op een ander dek de camper moeten rijden dan ik, Gecommuniceerd over de telefoon hebben we elkander weer gevonden. Saar doet het goed en wij genieten ondertussen van een pilske, en toosten op ons nieuw avontuur. Tot morgen in Zweden.🇸🇪
Geschreven door Moniek.reizen