Wat een bijzonder mooie vakantie, met veel stof tot nadenken. Vanmorgen nog flink ontbijt, en wat proviand en statiegeld achtergelaten bij Jonas. Verders hebben we de huisjes nog eens van binnen goed bekeken en de gedachte daar de vrije loop laten gaan. Wat wel wat niet, naam van huisjes bedenken, stylen, of is het toch weer een megaklus……Nog eens naar het meer gewandeld en daar hing een mysterieuze mist. Zo is het momenteel ook in mijn hoofd, mijn verstand en emoties zijn nu gehuld in een bepaalde “verdrietige” modus. Blij om straks weer familie en Saartje etc te zien, maar ook wel weer een gevoel van heimwee naar het nu koude winterse Zweden. Martijn en ik hebben dit beide en als je dit samen deelt is dat heel bijzonder. We hebben afgesproken volgende week hierop terug te komen.
Terwijl ik dit schrijf rijden we naarÖstersund om daar nog wat te winkelen, voordat we naar het vliegveld gaan. En dan rijden we over een viaduct met daaronder een spoorweg. En wat zie ik daar……er staan twee elanden. Ik zeg dit en even later keert Martijn de auto, en jawel hoor ieder van ons heeft ze gezien. Helaas niet op de foto kunnen zetten, ivm achterligger. Daarna weer gekeerd en toen waren ze weg. In Ostersund heeft Marieke nieuwe wandelschoenen met spikes gekocht want die van haar waren aan vervanging toe. Die heeft ze daar ook in de kliko gedaan. Het parkeren en inleveren van de huurauto stelde niets voor. Het zelf inchecken op een bijna verlaten vliegveld is toch wel heel apart. De bagageband gaf aan dat 2 koffers te zwaar waren terwijl dit niet het geval was, dus er moest iemand van het personeel dit omzeilen. Ander label erom en hup daar gaan ze. Verders schijnt het zonnetje en het is nu 1 graad boven nul en voelt erg warm aan. Terwijl ik dit schrijf heb ik even het aantal mensen geteld dat er nu aanwezig is, het zijn er maar liefst 24. Dat is wel iets anders dan Eindhoven, of Amsterdam Airport. Met een knoop in m’n maag zetten we weer stappen naar het gehaaste overvolle Nederland. Hopelijk tot snel Zweden, wanneer het concreet wordt, zo niet dan tot in mei. We kijken er naar uit.
Geschreven door Moniek.reizen