En weer een prachtige nazomer dag. We besluiten al vroeg in de ochtend dat we vanavond de driepoot aansteken. Verders besluiten we stapje voor stapje, beetje bij beetje de keuken netjes te slopen. We verzamelen al het hout, en ook de plinten die we er al af hebben gehaald zagen we klein. In de voormiddag gaan we nog even de brievenbus legen en warempel daar ligt een brief van skatteverket. Maar helaas niet aan ons geadresseerd maar aan Marieke. We laten via app aan Marieke weten dat er een dikke enveloppe in de brievenbus zit van skatteverket. We hopen dat het goed nieuws is maar dat weten we pas als ze terug is van het andere huis. “Gespannen” en benieuwd wordt de enveloppe open gemaakt en mogen we Marieke en Niene feliciteren met hun Zweeds persoonsnummer. En helaas zit er dat van ons niet bij. Dan schieten we toch op z’n Brabants gezegd een bietje in de stress. Hoe kan het dat zij het al hebben en wij nog niet? Wij waren zelfs een week eerder met inschrijven…..zou er iets fout zijn gegaan met alle documenten??? Nou, alle moed verzameld en nummer opgezocht en deze gebeld. Toets voor Engels 1. En dan krijg je in Zweeds te horen dat er geen agent vrij is…. Dan geprobeerd via inspreken bandje in het Zweeds, dan nummer achter gelaten, om terug gebeld te worden. Na een uur probeer ik het opnieuw en dan ben ik in het Engels de 10de, ik blijf gewoon in de wacht en dan 15 miinuten later heb ik iemand aan de lijn. Onze situatie uitgelegd en geboortedatum van beide doorgegeven en wat blijkt…….Het persoonsnummer is 12september verstrekt en opgestuurd. Ze adviseerd om de post gedurende 1,5 week goed in de gaten te houden, en sturen het alsnog op. Maar via de telefoon geeft ze ons het persoonsnummer. Dus joepie de poepie we hebben ons nummer. Het wachten is op het Zweedse kenteken voor de auto en camper. Maar voor nu kunnen we meer “officiële dingen” in gang zetten. In de middag krijgen we van een campinggast een fles witte wijn en euro’s voor de service die we ze hebben aangeboden. Martijn heeft zijn gereedschap uitgeleend aan de gast om zijn dakraam te repareren. Voor ons geen moeite maar wel leuk dat ze dit op deze manier waarderen. Als we in de middag met de auto afgeladen vol naar de stort rijden krijgen we een telefoontje. Een gast die twee nachten wil reserveren, je weet wel….ik ben die gast met het rode campertje, ik heb eind 30 juli t/m 1 augustus met mijn zoon op jullie camping gestaan! Oeps, sorry, we weten het zo 1,2,3 niet….. en dan verteld ze: ik ben die gast die volgens jullie te veel had betaald. Haar zoon had namelijk toen twee plaatsen gereserveerd met stroom, en Martijn had bij het verlaten van de camping haar aangesproken dat ze geld terug kreeg omdat ze geen stroom had gebruikt. Toen ze dit vertelde wist Martijn wel wie ze was. Hoe leuk is dat……Ze zal later in de avond arriveren dus we zien haar terugkomst als positief. Later in de middag videobellen ik nog met mijn oudste neef Richard en Sandra, ome Sam en tante Bep. Heel fijn om te weer ze zien en we kletsen lekker bij, zo fijn dat dit zo kan. En later in de avond met papa en Sandy.
Dus deze dag kan niet meer stuk, we zijn nu eindelijk een stukje dichterbij met wat heet het inburgeren tot Zweed, het biedt ons straks zoveel meer mogelijkheden.
Geschreven door Moniek.reizen
