Vanmorgen al weer op tijd eruit om vervolgens ons werkkloffie aan te trekken.
We gaan weer kliederen met verf.( Tex)
We schuiven de stapelbedden aan de kant en gaan aan de slag.
Wat frist het toch op, en wat krijg je daar weer positieve energie van….
Voor we er weg in hebben is het zo één uur, en gaan we toch maar even wat eten.
Wij hebben de koekwaus weer gezien en hij heeft ons aangesproken dat hij morgen in de voormiddag weg is. Dat hij de sleutels op de keuken achterlaat.
Wij vinden het allemaal wel best en houden stiekem een oogje in het zeil.
En de familie van den Boom hebben de pech dat ze ziek zijn.
Dus zij komen vandaag zoals afgesproken was niet meehelpen.
En eerlijk gezegd heb ik liever dat ze dan niet komen dan dat we dadelijk ook ziek worden.
Zaterdag had Niene al gespuugd en niet echt fit. Maar vannacht schijnt Bart beste vriendjes zijn geweest met de toilet. En later in de middag krijg ik van ons Marieke een appje dat zij zich ook beroerd voelt. En Niene hadden ze ook uit voorzorg niet naar förskolan gebracht.
Na het eten gaan we weer aan de slag. De muren in de keuken krijgen een grijze tint.
Deze meng ik zelf, in de witte emmer Tex doe ik een klodder zwarte verf en mix ik deze. Ik lijk net tante Til, een kloddertje zwart hier, en nog een klodder zwart. En dan heb ik de perfecte grijs. (Jeugdsentiment van de familie Knots!)
Tegen vijf uur hebben we weer zowat alles geverfd en houden we het voor gezien.
Morgen blijven we toch thuis en hebben we nog tijd om het verder te fixen.
We hebben gehoord dat de gast die hier drie dagen in de cabin verbleef met ijvissen vis had gevangen.
Martijn en ik zijn ook nog in de middag op het meer geweest om te kijken of we konden zien waar hij een gat zou hebben geboord.
Maar aangezien we geen spoor meer konden ontdekken weten we de visplek niet.
Maar dit is toch ook nog iets wat we willen gaan proberen.
Dus dat wordt vervolgd.
Nu uitkijken naar de dag van morgen. En dan kan de vlag uit.
Geschreven door Moniek.reizen