Kunnen jullie het nog herinneren……
Martijn en ik zijn eind september begin oktober naar Nederland geweest en toen had ik drie orchideeën van ons pap meegenomen.
Deze orchideeën had ons Marieke destijds mooi in de pot geschikt toen ons mam was overleden. Papa wilde deze weg doen omdat ze waren uitgebloeid…..
En hij niet wist of hij ze net als ons mam weer in de bloem zou kunnen krijgen.
Weggooien is definitief en dus heb ik ze mee genomen naar Zweden.
En hoe mooi is het dan dat nu papa hier is de bloem uit de knop is gekomen.
Best bijzonder want er is hier natuurlijk niet zoveel daglicht dan in Nederland.
Als we in de ochtend ons ontbijt op hebben vertrekken we weer richting Vemdalen.
Het is mooi weer maar er staat wel een briesje.
Dilayla, Hanneke, en ons pap gaan de ronde van een uur doen op de hondenslee.
De terugweg met de wind in de gezicht kreeg Dilayla het toch wel erg koud.
En toch hebben ze er alle drie enorm van genoten.
We stoken de auto lekker warm en we rijden naar een waterval.
We nemen de rugzak met hout, en één picknick tas mee.
We volgen het pad door de sneeuw en steken de grill aan.
Bakken daar worstjes en smeren broodjes met mayonaise en ketchup en gebakken uitjes.
En we smullen in de sneeuw bij het vuur van onze picknick.
Heel bijzonder dat ons pap dit nu ook in de winter mag beleven.
Het is zo anders maar zekers zo mooi zegt hij steeds.
Dan rijden we naar huis en houden we ons gemak.
Tegen de klok van 15.00 uur rijden Marieke, Hanneke en ik nog naar Svenstavik. De dames willen graag een taart bakken voor Martijn z’n verjaardag. We rijden nog naar de Bolist om daar te kijken voor een ijsboor. Deze hebben ze alleen voor een accuboormachine.
Ik ga het thuis nog overleggen want het is een flinke uitgave.
Marieke zet ons met de boodschappen bij ons huis af en die komt na het eten met Niene terug.
Dilayla en Niene spelen weer in de hut en zetten de boel hier lekker op z’n kop.
Dan mogen ze allebei nog lekker in bad.
Wat is het toch leuk hoe die twee op elkaar reageren.
Waneer Dilayla rond opa Martijn hangt wordt die kleine Niene jaloers en zetten het op een brullen.
Tja, dit is ook een fase…..
Morgen is het alweer de einde van het jaar 2024.
Een jaar waarin voor ons en ons gezin veel is gebeurd, het nieuwe avontuur dat we zijn aangegaan, het achterlaten van lieve familie, vrienden en kennissen, verlies en geboorte.
Zoveel contrasten, en zoveel emoties die daar mee gepaard gaan.
Het jaar is ongelofelijk snel voorbij gevlogen.
En daarom deze wens voor onze medemens:
365 nieuwe dagen om te dromen
te gaan en te komen
te ontvangen en te geven
en tussenin:
gelukkig en gezond te leven.
Tot morgen….
Geschreven door Moniek.reizen