Gisteravond hebben we nog mogen genieten van het Noorderlicht, en van een 071 wijntje.
(Deze was lekker Erwin en Myléne.)
Het Noorderlicht kwam met vlagen en dan was het super goed te zien.
Wat is dat toch een magisch iets. Gek dat de bewolking dan ook ineens zomaar opgelost is.
Er is zelfs bij ons om de straat na 17.00 nog strooit met grind.
Een loader met een bak waarin een vijzel het grind strooide over weg.
Leek een beetje op onze bak waar wij krullen in het hok deden verspreiden.
Maar o jongens, wat gisteravond genieten was, was vanmorgen ook weer.
Wat een prachtige mooie zonsopgang weer.
Wat krijgen we toch mooie cadeautjes van moeder de natuur.
Het is lekker fris, en de kiezels die gestrooid zijn zitten vast gevroren in de bovenste laag ijs dat op het wegdek ligt.
Toch komen we met onze spijkerbanden heel gemakkelijk weer op de E45.
En ja, natuurlijk zijn we weer ruim op tijd in Vemdalen.
Dan besluiten we nog maar even wat boodschappen te doen.
En rond de klok van 10.00 zitten we weer in de kappers stoel.
Martijn zit schuin tegenover mij en die wordt zowat tegelijkertijd geknipt.
En ja, dit noodzakelijk kwaad is rond 11.30 ook weer geklaard en dus gaan we weer naar huis.
Snel een bord soep eten met een boterham want we moeten om 13.00 alweer in Svenstavik zijn.
We komen zowat tegelijkertijd met Marieke en Bart en Niene aan op het schoolplein.
Binnen in het schoolgebouw worden we heel vriendelijk ontvangen en krijgen het SFI contract voor onze neus geschoven.
We tekenen dat we de laptop en lesmateriaal in bruikleen hebben en dat we na het behalen van de SFI de spullen weer moeten inleveren.
Daarna wordt er de vraag gesteld:
Willen jullie nu een begin maken met de les?
Huh ja, maar we hebben die kleine Niene bij…..
Geen enkel probleem en deze mag gezellig in het klaslokaal meedoen. Op schoot en met wat kleurpotloden en wasco en papier houdt ze het tot einde goed vol.
Als wij de klanken hardop aan het oefenen zijn doet ze vrolijk mee.
Overige medestudenten moeten net als wij hier hartelijk om lachen.
Tja, die kleine Niene wordt twee/drie talig opgevoed en zij zal het ons waarschijnlijk nog gaan leren.
Dus het begin is gemaakt zullen we maar zeggen.
Na de les doen we nog wat boodschappen en als we thuis zijn, verdiepen we ons toch nog even in het schrijf/lesboek.
Want je leert ook schrijven, nu is dit voor ons niet zo’n grote stap omdat we de letters kennen maar medestudenten uit Arabische landen kennen ons/zweeds alfabet niet dus die starten echt op nul.
Maar wij hebben er zin in, en kijken uit naar de dag van morgen.
Geschreven door Moniek.reizen