Saline Royal
Frankrijk, Arc-et-Senans
De weersverwachting is ruim 30 graden vanmiddag. Wij besloten om vroeg, voor de warmte, te gaan fietsen. 16 km naar de Saline Royal. (Voor meer info zie: onder dit verhaaltje
)
Tegen 11 uur waren we er. Het restaurant serveerde alleen maar koffie vanwege personeelsgebrek.
Een kleine tegenvaller. En nog een tegenvaller was dat mijn drone nog in Eemnes ligt. Vergeten 😢. Dit was een mooi object geweest. Nu moeten we het met een foto uit de folder doen. Het hele complex is in een symmetrische cirkel gebouwd met een doorsnede van 400m.
Van oorsprong gaat het om een zoutziederij. Gebouwd door een beroemde architect. 20km verder komt pekelwater uit de grond. Via een houten buis (holle bomen) wordt dit naar de Saline gebracht. Deze staat hier omdat er veel bos is en dat is nodig om het water uit de pekel te verdampen en het witte goud te winnen.
De gebouwen zijn nu allemaal gerestaureerd. Jammer dat er weinig van de oude machines te zien is
Op de terugweg maar zelf een plekje gezocht om van wat lekkers te genieten.
Daarna nog even in Rans gekeken. Het dorpje dat net tegenover Ranchot aan de rivier ligt.
33 km. En om 14 uur waren we weer op camping. Een dun wolkendekje is blijven hangen waardoor het gelukkig niet echt warm wordt. Rest nog de vraag of het onweer dat voor vanavond voorspeld is doorkomt of niet...
De zoutziederij werd in opdracht van Lodewijk XVI gebouwd. Men koos Arc-et-Senans als locatie vanwege de nabijheid van het het woud van Chaux. Zo was er altijd voldoende brandhout aanwezig. Het pekelwater werd aangevoerd vanuit Salins-les-Bains via een houten pijpleiding van 20 km. De eerste steen werd gelegd op 15 april 1775. De bouw duurde tot 1779.
Met de Franse Revolutie kwam er in 1789 een einde aan het ancien régime. Hierop volgde de val van het zoutmonopolie en daarmee de afschaffing van de belasting op zout (de alom gehate gabelle). De zoutziederij kon niet uitgroeien volgens plan. De zoutziederij in de Franche-Comté kon niet opboksen tegen het zout gewonnen uit zeewater, dat door de komst van de spoorwegen over het hele land kon vervoerd worden. In 1895 werd de fabriek definitief gesloten nadat een breuk in de pijpleiding het aangevoerde pekelwater vervuilde.
In 1926 werden de gebouwen uitgeroepen tot historisch monument en vanaf 1927 werden ze gerestaureerd in opdracht van het departement Doubs. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed de site dienst als detentiekamp voor zigeuners.[1] Tegenwoordig zijn de gebouwen geopend voor het publiek. Er is een museum gevestigd over de werken en de ideeën van Ledoux, met maquettes van zijn ontwerpen. Ook is er een museum over zoutwinning en worden er tijdelijke exposities georganiseerd.
)
Tegen 11 uur waren we er. Het restaurant serveerde alleen maar koffie vanwege personeelsgebrek.
Een kleine tegenvaller. En nog een tegenvaller was dat mijn drone nog in Eemnes ligt. Vergeten 😢. Dit was een mooi object geweest. Nu moeten we het met een foto uit de folder doen. Het hele complex is in een symmetrische cirkel gebouwd met een doorsnede van 400m.
Van oorsprong gaat het om een zoutziederij. Gebouwd door een beroemde architect. 20km verder komt pekelwater uit de grond. Via een houten buis (holle bomen) wordt dit naar de Saline gebracht. Deze staat hier omdat er veel bos is en dat is nodig om het water uit de pekel te verdampen en het witte goud te winnen.
De gebouwen zijn nu allemaal gerestaureerd. Jammer dat er weinig van de oude machines te zien is
Op de terugweg maar zelf een plekje gezocht om van wat lekkers te genieten.
Daarna nog even in Rans gekeken. Het dorpje dat net tegenover Ranchot aan de rivier ligt.
33 km. En om 14 uur waren we weer op camping. Een dun wolkendekje is blijven hangen waardoor het gelukkig niet echt warm wordt. Rest nog de vraag of het onweer dat voor vanavond voorspeld is doorkomt of niet...
- ----bron: wikipedia -----
De zoutziederij werd in opdracht van Lodewijk XVI gebouwd. Men koos Arc-et-Senans als locatie vanwege de nabijheid van het het woud van Chaux. Zo was er altijd voldoende brandhout aanwezig. Het pekelwater werd aangevoerd vanuit Salins-les-Bains via een houten pijpleiding van 20 km. De eerste steen werd gelegd op 15 april 1775. De bouw duurde tot 1779.
Met de Franse Revolutie kwam er in 1789 een einde aan het ancien régime. Hierop volgde de val van het zoutmonopolie en daarmee de afschaffing van de belasting op zout (de alom gehate gabelle). De zoutziederij kon niet uitgroeien volgens plan. De zoutziederij in de Franche-Comté kon niet opboksen tegen het zout gewonnen uit zeewater, dat door de komst van de spoorwegen over het hele land kon vervoerd worden. In 1895 werd de fabriek definitief gesloten nadat een breuk in de pijpleiding het aangevoerde pekelwater vervuilde.
In 1926 werden de gebouwen uitgeroepen tot historisch monument en vanaf 1927 werden ze gerestaureerd in opdracht van het departement Doubs. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed de site dienst als detentiekamp voor zigeuners.[1] Tegenwoordig zijn de gebouwen geopend voor het publiek. Er is een museum gevestigd over de werken en de ideeën van Ledoux, met maquettes van zijn ontwerpen. Ook is er een museum over zoutwinning en worden er tijdelijke exposities georganiseerd.
Geschreven door HermanZ
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Weer veel mooie beelden! Ik kijk nu naar de BBC, Charles en Camilla hebben het maar druk mee! Gr Frances
Frances 2022-09-13 16:00:55
Weer genoeg te zien daar👍
Ingrid 2022-09-13 16:22:44
Jullie hebben het echt lekker goed. Wij lijden met Corona...... maar dat gaat op enig moment weer weg. Genieten dat is belangrijk!
Ellen 2022-09-13 16:43:09
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
