Arequipa
Peru, Arequipa
We gaan twee dagen deze stad verkennen en wennen aan de hoogte 2300 m.
Eerst naar de grootste bezienswaardigheid hier, het Santa Catalina klooster.
In de middag maken we een stadswandeling met een gids.
=====
Wat info over het klooster (uit de reisgids):
Dit imposante klooster werd in 1579 in gebruik genomen. Het bouwwerk bestaat voornamelijk uit vulkanisch steen en bestrijkt een oppervlakte van ongeveer 20.000 m2 . Door de vele aardbevingen werd de structuur van het klooster nogal eens aangetast. Uiteindelijk ontstond er een soort stadje met een indeling in verschillende wijken. De straten zijn vernoemd naar grote Spaanse steden (Calle Toledo, Call Sevilla enzovoort) en door de bouwstijl waan je jezelf in het Zuid-Spaanse Andalusië. Het klooster had de functie om de dochters van de meest vooraanstaande families in de stad op te nemen. Om toegelaten te worden moesten de meisjes een bruidsschat betalen die alleen door de rijkere families op te brengen was. Diegenen die zich na enkele jaren opleiding als novice tot non lieten wijden, kozen daarmee voor een absolute afzondering. Met de familie mocht alleen nog via een traliehek, gesproken worden en voor de rest was elk contact met de buitenwereld verboden. Daar stond tegenover dat de nonnen hun eigen dienstpersoneel en slavinnen hadden en konden beschikken over ruime appartementen met een eigen keuken en voorraadkast. Voor veel jonge vrouwen bood een dergelijk bestaan in die tijd een aantrekkelijk alternatief voor het leven als echtgenote en moeder dat hen zwaar in een keurslijf dwong. Paus Pius IX, die verhalen over luxe en liederlijkheid in het klooster ter ore kwam, stuurde in 1871 de dominicaanse non Josefa Cadena naar Arequipa om orde op zaken te stellen. Veel van de rijke nonnen werden uit het klooster gestuurd, de bedienden en slavinnen mochten kiezen of ze als non wilden blijven of vertrekken. De nieuw intredende nonnen moesten veel soberder leven en meer ruimtes (eetzalen, slaapvertrekken) met elkaar delen. Het klooster heeft nog tot 1970 op deze wijze gefunctioneerd; daarna werd het complex opengesteld voor bezoekers. Nog steeds bewoont een groep nonnen (een dertigtal) het klooster, maar ze verblijven tegenwoordig in een apart gebouwde bovenverdieping. Bovendien is het verbod om met de buitenwereld in contact te komen inmiddels opgeheven.
Het klooster bestaat uit verschillende interessante delen. Bij binnenkomst betreed je al snel de Patio El Silencio, waar de nonnen vroeger in stilte bij elkaar zaten om te studeren of te mediteren. Daarachter ligt de blauwgeschilderde Claustro de los Naranjos (een kloostergalerij met sinaasappelbomen), waaraan ook de pinacotheek ligt. Hier kun je een hele serie religieuze schilderijen bewonderen, voor een groot deel afkomstig uit de school van Cusco, te herkennen aan de vermenging van elementen uit de Incacultuur en de Spaanse cultuur. Het kloostergedeelte waar zich de individuele vertrekken en appartementen van de nonnen bevonden, bestaat uit een wirwar van straatjes met wit-, oker- en roodbruingeverfde muren. De woonvertrekken kunnen bezichtigd worden. Prachtig is een oude bakkerij met grote ovens, waar nog verschillende oude werktuigen en gereedschappen uitgestald liggen. Ook is er een mirador (uitkijkpunt), vanwaar je een indrukwekkend panoramisch uitzicht hebt over de stad en de vulkanen.
======
Op weg naar het klooster was er een parade op het Plaza de Armas. Alle scholen hebben hier een eigen school politie. De leerlingen moeten een eed afleggen. Alle scholen presenteerden hun politie team vandaag.
De stadswandeling was erg leuk en interessant. En we kregen veel tips voor morgen.
Eerst naar de grootste bezienswaardigheid hier, het Santa Catalina klooster.
In de middag maken we een stadswandeling met een gids.
=====
Wat info over het klooster (uit de reisgids):
Dit imposante klooster werd in 1579 in gebruik genomen. Het bouwwerk bestaat voornamelijk uit vulkanisch steen en bestrijkt een oppervlakte van ongeveer 20.000 m2 . Door de vele aardbevingen werd de structuur van het klooster nogal eens aangetast. Uiteindelijk ontstond er een soort stadje met een indeling in verschillende wijken. De straten zijn vernoemd naar grote Spaanse steden (Calle Toledo, Call Sevilla enzovoort) en door de bouwstijl waan je jezelf in het Zuid-Spaanse Andalusië. Het klooster had de functie om de dochters van de meest vooraanstaande families in de stad op te nemen. Om toegelaten te worden moesten de meisjes een bruidsschat betalen die alleen door de rijkere families op te brengen was. Diegenen die zich na enkele jaren opleiding als novice tot non lieten wijden, kozen daarmee voor een absolute afzondering. Met de familie mocht alleen nog via een traliehek, gesproken worden en voor de rest was elk contact met de buitenwereld verboden. Daar stond tegenover dat de nonnen hun eigen dienstpersoneel en slavinnen hadden en konden beschikken over ruime appartementen met een eigen keuken en voorraadkast. Voor veel jonge vrouwen bood een dergelijk bestaan in die tijd een aantrekkelijk alternatief voor het leven als echtgenote en moeder dat hen zwaar in een keurslijf dwong. Paus Pius IX, die verhalen over luxe en liederlijkheid in het klooster ter ore kwam, stuurde in 1871 de dominicaanse non Josefa Cadena naar Arequipa om orde op zaken te stellen. Veel van de rijke nonnen werden uit het klooster gestuurd, de bedienden en slavinnen mochten kiezen of ze als non wilden blijven of vertrekken. De nieuw intredende nonnen moesten veel soberder leven en meer ruimtes (eetzalen, slaapvertrekken) met elkaar delen. Het klooster heeft nog tot 1970 op deze wijze gefunctioneerd; daarna werd het complex opengesteld voor bezoekers. Nog steeds bewoont een groep nonnen (een dertigtal) het klooster, maar ze verblijven tegenwoordig in een apart gebouwde bovenverdieping. Bovendien is het verbod om met de buitenwereld in contact te komen inmiddels opgeheven.
Het klooster bestaat uit verschillende interessante delen. Bij binnenkomst betreed je al snel de Patio El Silencio, waar de nonnen vroeger in stilte bij elkaar zaten om te studeren of te mediteren. Daarachter ligt de blauwgeschilderde Claustro de los Naranjos (een kloostergalerij met sinaasappelbomen), waaraan ook de pinacotheek ligt. Hier kun je een hele serie religieuze schilderijen bewonderen, voor een groot deel afkomstig uit de school van Cusco, te herkennen aan de vermenging van elementen uit de Incacultuur en de Spaanse cultuur. Het kloostergedeelte waar zich de individuele vertrekken en appartementen van de nonnen bevonden, bestaat uit een wirwar van straatjes met wit-, oker- en roodbruingeverfde muren. De woonvertrekken kunnen bezichtigd worden. Prachtig is een oude bakkerij met grote ovens, waar nog verschillende oude werktuigen en gereedschappen uitgestald liggen. Ook is er een mirador (uitkijkpunt), vanwaar je een indrukwekkend panoramisch uitzicht hebt over de stad en de vulkanen.
======
Op weg naar het klooster was er een parade op het Plaza de Armas. Alle scholen hebben hier een eigen school politie. De leerlingen moeten een eed afleggen. Alle scholen presenteerden hun politie team vandaag.
De stadswandeling was erg leuk en interessant. En we kregen veel tips voor morgen.
Geschreven door HermanZ
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Wat een mooie en leerzame reis!
gosse & marijke 2019-05-30 16:06:02
Ja zeker. We hebben zelf op gegeven waar we naar toe wilden. Daarna heeft Better Places het voor ons aangevuld en georganiseerd. Tot nog toe loopt het gesmeerd.
Hermanz 2019-05-30 16:51:04
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
