Antwoord op een paar reacties. Helaas snap ik dat bouwen niet, omdat het meeste leegstaat. Het is bedoeld voor de rijke toerist, maar daar is het niet chic genoeg voor. De backpacker kan het niet betalen en toeristen zoals ik willen niet ver buiten Ubud zitten.

De Chinezen krijgen hier nauwelijks voet aan de grond. Land mag nl. niet verkocht worden aan buitenlanders. Ze mogen het huren/pachten. Meestal is dit 35 jaar. Ze mogen er wel op bouwen, maar het wordt nooit van de buitenlander. De Chinezen zijn daarom ook niet geïnteresseerd. Gelukkig. Volgens Putu, mijn chauffeur, zijn het rijke Europeanen en Australiërs. Kan het nauwelijks geloven, wie gaat er bouwen, terwijl je investering nauwelijks iets opbrengt.

Volgens een jongen in mijn simpele restaurantje, die verbluffend goed Egels sprak, is het de kortzichtigheid van de Indonesiër. Vroeg waar hij zo goed Engels had geleerd. Naast hem woonde een man die getrouwd was met een Australische die in het dorp vrijwilligerswerk deden. Hij speelde elke dag met de kinderen en zij leerde hem Engels.

Over de grote gedoogzone, was dat het maar. Het is één grote corruptiezone. Er mag niets, maar dat geld(t) niet voor mensen met geld.
Overigens is dat hele scooterverhuur aan buitenlanders ook compleet van de baan (officieel misschien niet) want dat was niet te handhaven.

M'n tweede scooterdag in Ubud ging richting Tampaksering. De route heb ik uit een fietsboekje van rond 1994 en is nog steeds actueel. In die zin. Er is veel gebouwd maar de beschrijving van tempels en scholen klopt nog steeds.Ik vind het een erg leuke route. Je komt nauwelijks toeristen tegen. Dat ik dit met de fiets gedaan heb, vind ik nog steeds heel sportief. Het is toch heeeeel lang vals plat. Al heb je daar met de scooter natuurlijk geen last van. Voelt dus zeer relaxed.

Onderweg nog een Ogoh Ogoh in de steigers gezien. Wat is Ogoh-ogoh: Van internet gehaald:

De Ogoh - ogoh en de parades.
Op de vooravond van Nyepi worden er parades gehouden overal op het hele eiland, waarbij iedere banjar (wijk/buurt) met hun zelfgemaakte ogoh - ogoh meeloopt. Dit gaat gepaard met gamelanmuziek en dans. De ogoh - ogoh zijn grote wezens gemaakt van bamboe of hout en beplakt met papier-maché. Sommige ogoh – ogoh zijn zelfs zo groot dat ze met een kraan opgetild moeten worden om naar de hoofdweg te brengen. De karakters van de ogoh - ogoh zijn gebaseerd op personages uit traditionele mythen en zijn bedoeld om de boze geesten te verdrijven. Dit gebeurt in combinatie met de gamelanmuziek. Ook dit doen ze om veel herrie te maken om de geesten te verdrijven. Het is een indrukwekkende gebeurtenis waarbij jong en oud volop genieten. Aan het einde van de parade worden de ogoh – ogoh verbrand. Simpelweg omdat de meeste te groot zijn om te bewaren.

Dan het volgende wat is Nyepi?

Nyepi, ook wel silence day genoemd, is een van de vele bijzondere feestdagen die Bali heeft. Maar het is tegelijkertijd ook een van de belangrijkste feestdagen. Namelijk het nieuwjaar van de Balinese Hindoes. Geen auto’s en scooters op de weg, helemaal niemand mag naar buiten, vliegtuigen mogen niet vliegen (ja het vliegveld gaat zelfs dicht), alle lampen moeten uit en het mobiele netwerk wordt zelfs afgesloten. Kortom: 24 uur volledige stilte. Maar waarom? Zo vliegen de slechte geesten Bali over omdat ze dan zullen denken dat het eiland verlaten is.

Vroeg ernaar bij Putu. Hij zei dat hij wel at, hij had altijd trek. Is hem ook aan te zien. Ook bekeek hij z'n mobile, altijd wel een maas in het net te vinden Dit wel in het geheim. Ze deden de gordijnen dicht zodat niemand het kon zien. Dus de slechte geesten ook niet. Je moet er maar in geloven. Wel bijzonder dat dat in deze tijd kan. Niemand op straat te zien. Vliegveld dicht. Er zijn wel surveillanten van elk dorp, die je meteen naar binnen sturen als je maar 1 stap buiten de deur zet. Deze surveillanten zorgen er wel voor dat ze van boven niet gezien worden.

Gelukkig zijn er op deze route nog hele mooie stukjes. Een paar wat minder, maar dat komt omdat het dan net geoogst is. Weer heerlijk in m'n restaurantje buiten Ubud gegeten. Zo'n leuke vrouw. Op naar Bintang, eigenlijk de grootste supermarkt in Ubud. Toen ik aankwam zag ik dat er een gigantisch verbouwing aan de gang was. Er was ernaast een soort "noodwinkel" gebouwd. Ook nog groot, maar niet zo groot als de Delta, de supermarkt helemaal aan de andere kant van Ubud.

Op m'n terras genoten van de arak met cola. Omdat het schaatsen die dag om 2 uur europeeses tijd begon kon ik mooi kijken. Althans heb alleen de 1000 m bekeken. De rest werd me te laat. Dat was echt genieten. Geweldig. Echt komisch om in de warmte op je terras schaatsen te kijken.

Volgende dag weer heerlijk ontbijt. is elke keer een verrassing In die zin, ze hebben 4 ontbijten. De eerste dag had ik wentelteefjes, Ben ik verzot op. Dus wist al dat ik dat de laatste dag ook zou krijgen. Kreeg nu een omelet met groente en toast. Met vers fruit, ananas, papaya, banaan en watermeloen. Een sapje van watermeloen. Het woord zegt het al waterig..

Op naar Tegalalang. Hoe dichter ik bij de plek kwam, hoe donkerder het werd. Zag vlak voor de terrassen dat ze bezig waren met de Ogoh-ogoh. Begreep dat alleen mannen hieraan werken.
Aangekomen bij de de terrassen voelde ik al druppels. Gelijk rechtsomkeer gemaakt. Was net in het restaurantje toen de hemelpoorten open gingen. Dochterlief zat met haar mobiel, had dus niets in de gaten. Tot ze van moeder opdracht kreeg de schermen naar beneden te doen. Zo hard regende het. Wilde wachten tot het voorbij was, maar dat duurde me te lang. Het werd wat minder, poncho aan en terug naar Ubud. Nadeel het was best wel koud met alleen een hemdje onder de poncho. Voordeel was wel dat het minder druk was.
Het is nl. verschrikkelijk druk in Ubud. Het is wel beter geworden, omdat je niet meer mag parkeren in de straten. Ongelooflijk, maar dat wordt wel gehandhaafd. Zien wel in dat het nut heeft. Vooral op Monkey Forest road is dat heel goed te merken.

Het schaatsen begon helemaal vroeg, Dus geweldig genoten van schitterende sport. Ook dit niet af gekeken, want dan zou het wel heel erg laat worden. 7 uur tijdsverschil is best veel.

M'n laatste scooterdag in Ubud en Bali, opnieuw een poging om naar Tagalalang te gaan. Nu meer geluk. Geen regen. Maar vond het wat minder mooi. Tja, je kunt niet altijd 6 gooien. Wel heel leuk, als de rijstvelden er zo bij liggen, dat de bebek bebek veelvuldig aanwezig zijn. Ze horen op één of andere manier dat ik hier een vreemdelinge ben, want er wordt het sein: onraad gegeven. Je ziet ze dan allemaal snel achter elkaar de plek verlaten. Een heel grappig gezicht.

Wilde rondrijden, maar zag dat het pad heel slecht was. Wijs geworden, eerst m'n scooter neergezet, even het pad opgelopen en zag dat het maar een klein stukje slecht was. Ook daar vond ik het wat minder mooi, maar ja het is wat het is.

Wel een geweldige afsluiting van het verblijf in Ubud. Nog even water en koude cola bij de Delta gehaald. Terug was het daar weer gigantisch druk. Het lijkt dan wel een soap met scooters die inhalen. Doe daar dan ook aan mee, want auto's van de andere kant kunnen er gewoon niet door. Een fascinerende tak van "sport".

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly