Nog een keer met Naomi ontbeten. Het busje dat mij op kwam halen was een kwartier te laat, maar viel me al mee dat hij het kon vinden. Heb die vrouw 4 keer uit moeten leggen waar het was. Helaas was dat bij nog 3 anderen niet gelukt. We passeerden al 2 keer mijn straatje en bleek een jongen zo'n 60 m. verderop te wachten. Maar er waren nog 2 plekken vrij. In Laos nemen ze niet meer mee dan er in het busje mogen. Zijn veel te bang voor negatieve publiciteit. Na een half uur door Luang Prabang gereden te hebben en vooral veel getelefoneer (daar doen ze hier niet moeilijk over), vonden we de laatste 2 passagiers. Bij een tankstation verzamelde de chauffeur het entreegeld. Want we waren een groep en kregen dan korting. Dat was toch weer een maaltijd. De berenopvang ben ik voorbij gelopen. Het blijft een vreemd gezicht, dieren met zo'n dikke vacht, hier in de warmte te zien zitten. Al is het bij de watervallen heerlijk vertoeven. Beneden was het al mooi, maar als je naar boven loopt wordt de spanning steeds meer opgevoerd. Het blijft een sprookje. Al die mooie kleuren in het water. Ook de soms lichtgele ondergrond is werkelijk schitterend. Heb ff wat gegeten. En keek uit op de mensen die daar aan het zwemmen waren. Dat waren er overigens niet zoveel. Een Aziaat, viel in het water omdat er kennelijk ineens een kuil was. Zijn medereiziger kwam niet meer bij. Ik ook niet. Weer verder naar boven. Overigens waren de Europeanen ver in de minderheid met betrekking tot de Aziaten. Ook blinken zij uit in selfies maken. Het blijft indrukwekkend om te zien met hoeveel kracht het water naar beneden dondert. Het is een schitterend gezicht. De waterdamp komt je ook tegemoet. Probeerde mijn fototoestel te beschermen, maar met een foto nemen kan dat echt niet. Bleef er nog een tijdje zitten genieten van het donderend geraas. Langzaam liep ik weer naar beneden. Nog steeds volop genietend. Zelfs de toiletten en de verkleedhokjes zijn er netjes. Nat maar dat kan niet anders met zoveel water. Om half vier moesten we terug. Had een foto van het nummerbord gemaakt, al die busjes leken op elkaar. Had het dus snel gevonden. We vertrokken op tijd en hij stopte heel netjes bij de ingang van mijn straatje. Zeer voldaan bekeek ik in mijn kamer de foto's. Ging maar bij mijn "oude" restaurantje eten. De laatste dag heerlijk relaxt rondgedwaald. Had mijn sarong mee. Bij enkele tempels zijn altijd monniken. Dat is een prachtig gezicht. Aan de andere rivier geluncht. Was een schitterend plekje en niet zo druk als aan de Mekong. Ging toch nog een laatste cola aan de Mekong drinken. Dat blijft genieten. Mijn kamer betaald en het vervoer naar het vliegveld geregeld. Zijn broer zou rijden, die was er altijd. Dichtbij mijn guesthouse heel lekker gegeten. Daarna was het inpakken geblazen. Voor mijn gevoel waren de dagen voorbij gevlogen. De volgende dag zaten er nog 2 Fransen te ontbijten die Engels spraken en dat blijkt dan ook altijd een andere categorie mensen te zijn, die nl. wel gewoon met je willen praten. Waren leuke mensen. Het ontbijt was weer eens heel chaotisch georganiseerd, maar was op tijd gegaan. De broer zag ik overigens niet, maar het was ook nog geen 9 uur. Iets voor negenen stapte ik mijn heerlijke verblijf uit en ja hoor hij stond klaar. Het busje rammelde aan alle kanten. Maar het is ook niet zo ver naar het vliegveld. Het was niet druk, kon meteen inchecken. Het ging allemaal heel snel. Ik had een hoekje gezien met een stoel of twaalf en iets van koffie. Het was pas half tien, besloot het er op te wagen, zag nl bij de koffie Americano staan. De koffie was verrukkelijk, er was geen ontkomen aan, een tweede bakkie genomen. Het vliegtuig vertrok 10 minuten eerder. Ik houd niet zo van die kleine vliegtuigen, rond de 80 passagiers. De vlucht was echter heel comfortabel, op wat turbulentie bij de landing, na. Het vliegveld is vrij klein, de bagage kwam dan ook snel. Voordat ik het wist zat ik al in een taxi naar mijn hotel. Toen ik aankwam dacht ik wauw. Het bleek vergane glorie, ik was weer echt in een Aziatisch hotel. Met de bekende niet werkende badkamer. Met dien verstande dat ze hier de deksel van het toiletreservoir maar helemaal uit de badkamer verwijderd hebben. Heb de vlotter weer gerepareerd. Ja voel me hier al een hele loodgieter en elektricien. Zit vrij ver van de restaurantjes af. Het was gelukt om een ticket naar één van de 4000 eilanden te regelen. Helaas 1 grote maaaaaaaar......ze vertrekken allemaal om 8 uur en dat is niet echt mijn hobby. 's Avonds ontdekte ik dat ik mij Lonely Planet (reisgids) niet meer had. Vanmorgen een fiets gehuurd. Daar had ik mijn LP niet laten liggen (had daar gisteren het busticket gekocht). Bij het andere reisbureau moest ik vanavond terugkomen. Want dan was degene er die er gisterenavond zat, hij was ook niet van plan ergens te kijken. Blij dat ik bij die andere geboekt had. Wilde naar het hotel kijken, dat ik, voor als ik terug kwam, geboekt had. Kon het nergens vinden. Ik dacht ga het bij de fietsverhuur vragen. Was een leuke Belg. Hij wees het me aan, het was van naam veranderd. Hij zei probeer het hiernaast, goedkoper en gezelliger. Dat gedaan. Vroeg of ik de kamers mocht bekijken. Ze gaf me twee sleutels, tja zelf naar boven lopen dat doe je echt in uiterste nood. Op de bedden gezeten, voelde goed. Gelijk de kamer geboekt. Moest 1 nacht vooruitbetalen. Daarna was ik aan de lunch toe. Dat beviel me ook heel goed. Langs de Mekong gefietst. Daar zijn ze met van alles bezig. Aan het einde van de weg langs de Mekong viel ik nog met mijn neus in de boter. Zomaar langs de kant van de weg was een geiten, annex biggen verkoop. Stond het met stomme verbazing aan te kijken, omdat ik dat hier totaal niet verwacht had. Het leverde mooie plaatjes op. En ach lekker dier zou hier weer een gigantisch mooie nieuwe protestmarkt vinden. Ik had al op de kaart gezien dat er een brug over de Mekong was, hoopte erover te kunnen fietsen. Was me in Laos nog niet gelukt. Of je kwam in Thailand of er mocht alleen maar snelverkeer over. Naar de brug gereden en tot mijn grote vreugde mocht je er met de fiets overheen. Ben op het voetpad gaan rijden, er was toch geen voetganger te zien. Vond ik ff veiliger. De Mekong is er ontzettend breed. Het voordeel van het voetpad was ook dat je mooi over de reling kon kijken. Ik genoot er erg van. Terug gekomen in mijn hotel had de housekeeping ook haar werk gedaan. Een merkwaardige manier van schoonmaken (zie foto). Na 3 kwartier stapte ik weer op de fiets. Langs een tempel hier vlakbij gereden. Het was ontzettend mooi licht. Eerst gegeten. Daarna nog een poging gedaan om mijn LP terug te krijgen. En na enig aanhouden ging hij de laden bekijken en ja hoor daar lag mijn LP. Met een glimlach zei hij: lucky. Mijn fiets ingeleverd. Moest dus terug weer ruim 20 minuten lopen. Je kunt niet altijd over de stoep, er staan vaak auto's op geparkeerd. Dus heb zo'n fietslichtje aan de linkerkant van mijn hemd vastgemaakt. Geweldige vondst, want ik doe hem op knipperen en dan houden ze echt rekening met je. Ze rijden nl als gekken. Morgen naar 1 van de 4000 eilanden. Ticket en ferry geregeld. Ze zeiden dat er internet is, maar dat is maar de vraag. Vandaar het verslag nu maar weg. Moet overigens nog maar zien hoe ik in het hotel terecht kom. Geen idee of er vervoer is. Kreeg daar ook geen info over te pakken. Maar ga er vanuit dat het er wel zal zijn. Je hoort het ongetwijfeld, zeker als ik weer in de bewoonde wereld terugkom.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly