De laatste dag in Jatiluwih was het bewolkt, maar het was heerlijk wandelweer. Wilde naar een punt lopen waar ik vorig jaar niet geweest was. Helaas lukte dat nu ook niet. Ze zijn daar bezig met een watersysteem aan te leggen. Twee jaar geleden was er nog een wankel bruggetje, maar nu niets. Een paar boomstammen en daarna veel blubber en een nog wankeler boomstam bruggetje. Ik ben terug gegaan. Wel jammer. Ik had beter de andere wandeling kunnen kiezen.

Daarna lekker vanuit m'n guesthouse alle mensen bekeken. Ik had genoeg gewandeld. Ingepakt. Ik heb nog nooit zo weinig regen in Jatiluwih gehad. Terwijl het nu regenseizoen is. Twee volle dagen geen regen.

De volgende morgen kreeg ik bij het ontbijt een "noodrantsoen" mee. Verse avocado's, twee kammen bananen, een soort grapefruit. Een grote fles water, want er was een ceremonie en het zou wel lang duren voor ik in Sanur was. Het was nog steeds schitterend weer.
Putu had daar inderdaad last van. Is altijd op tijd, maar kwam nu een kwartier later. Ik vond wel dat hij eerst koffie moest hebben.

Na de koffie naar Sanur. Ik had de Bali koffie natuurlijk overgeslagen niet te pruimen. M'n zus vroeg of ik iets voor haar mee wilde nemen. Dat wilde ik wel, want de winkel was volgens mij niet zover van m'n guesthouse. Maar hoe dichter we bij Sanur kwamen, hoe donkerder het werd. Het bleef niet droog Ik had aan Putu gevraagd waar het ongeveer was, maar hij zei:we rijden er eerst heen en dan breng ik je naar het guesthouse. Met die regen vond ik dat een goed plan.

Toen ik m'n inkopen gedaan had en naar buiten ging was het ook weer droog. Gelukkig. Maar hoefde nu niet meer weg. Helaas kreeg ik een donkere kamer, maar de volgende dag kon ik weer een lichtere kamer krijgen. Dat was niet afgesproken, maar had weinig keus, door Nyepi is het erg druk. Putu vertelde dat ze nu ook internet gingen afsluiten.

De goden zijn nl. inmiddels ook op de hoogte van het gebruik van internet. De autoriteiten hadden gemerkt dat er toch veel mensen online gingen, dus afsluiten was het parool. Ja zei Putu dan wordt het alleen maar eten. Dat mag eigenlijk ook niet, maar met de gordijnen dicht ziet niemand dat.

De volgende wilde ik ontbijten en zei de jongen dat ik al in die andere kamer kon. Gelijk gedaan. Kon ik lekker op een licht terras ontbijten. Nog wat boodschappen gedaan. Ingepakt en genoten van m'n laatste arak.

Maandag om 12 uur naar het vliegveld. Het was niet druk was er in 35 minuten. Kon ook gelijk m'n bagage kwijt. Had wel online ingecheckt, maar had nog geen boardingkaarten.
Vertrok op tijd, heerlijk van m'n witte wijn genoten. Er was veel turbulentie, niet echt lekker. De overstap in Hongkong ging ook snel.

De vlucht naar Amsterdam was helemaal vol, dus de luxe van de heenweg moest ik ontberen.
Er zaten een aantal Chinese groepen in, dat was weer een hele show. Maar uiteindelijk zaten ze toch.
Vertrokken weer op tijd. Helaas was de turbulentie op deze vlucht nog erger. Tussendoor was er net tijd voor eten en naar toilet gaan. Het was om de haverklap fasten seatbelts. Twee keer moest de crew ook gaan zitten. Je begrijpt wel, dit was een buitenkansje voor een aantal Chinezen om dan naar het toilet te gaan. Het is dan immers niet druk. De crew grijpt, terecht, niet in. Je kunt je aardig verwonden als de val te snel gaat. Maar Chinezen zijn niet gewend om vooruit te denken. Ze kwamen er dan ook met een paar lichte verwondingen van af.

Op Schiphol duurde het meer dan een uur voordat ik m'n bagage kreeg. Kees reed nog maar een rondje. Was dinsdag om 9 uur thuis. Lekker een paar uur gelegen. Nog na genietend van een heerlijke vakantie.
Was bang voor veel regen. Dat viel dus erg mee. Eigenlijk nog nooit zo weinig regen gehad als in deze vakantie.

Nu genieten van het mooie weer hier.

Alle volgers weer bedankt. Ook voor de leuke reacties.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly