Maandag wilde ik een scooter huren maar alles was verhuurd. Heerlijk op mn terras koffie gedronken. Er is maar 1 ding niet lekker op Bali, Balinese koffie. Je mond zit echt helemaal onder de prut als je niet op tijd door hebt dat het de laatste slok is. Nou moest ik aan deze eerste slok ook weer wennen, wat dat betreft is m'n bonen koffiemachine eigenlijk niet goed. Maar waardeer het thuis weer des te meer.

Het begon om1 uur te regenen, eigenlijk erg vroeg, meestal om twee uur. Toen stopte het , wandelschoenen aan en op pad. Ging een pad in dat al lang op mn lijstje stond. Helaas was er nu een pretpark naast, maar dacht dat zal wel zo stoppen. Dat was iets te optimistisch gedacht. Ook al was er geen kip te zien en die zijn er hier best veel, was het niet leuk lopen. Besloot terug te gaan en naar de Indomarit ( vanaf nu Indo) te lopen. Vlak voor de winkel stonden twee mannen, twee varkens te wassen, in het waterkanaal, langs de grote weg. Zie je niet zo vaak. Ze ontdeden de ook dieren van hun ingewanden. Het was voor een ceremonie zeiden ze. Welke? Tja dat was te moeilijk in het Engels. Probeerde het nog met cremation, maar er ging geen licht op. Lekker ingeslagen. Kleine winkel maar ze hebben best veel. Op de terugweg zag ik dat de ene man het varken achterop de scooter bond om zo naar de plaats van bestemming te rijden.

Het was heerlijk lopen. Ook al is er geen zon het is toch rond de 30 graden. Heerlijk gegeten en tot 10 uur op terras gezeten, door de regen kon ik de vorige dag er niet zolang zitten. Dit vanwege het ongedierte, want de temperatuur was heerlijk. De Arak smaakt ook nog steeds. Bestel het ook bij het eten en dan krijg je toch een bel. Dus moet ik het steeds aanvullen met mn cola, puur vind ik het veel te sterk ( ja zelfs voor mij) en ook niet lekker. Een flesje van 600 ml kost hier 30.000, ongeveer 1,90. Het gaat dan in lege waterflesjes want officieel mag het niet verkocht worden, maar het staat ook gewoon op de kaart. Snap jij het?

Vandaag kwam mn scooter, er is een regel dat buitenlanders niet op motorvoertuigen mogen rijden. Maar niemand weet wanneer het ingaat en voor wie het precies geldt. En hoe te handhaven, kortom geen regel en elke toerist rijdt hier gewoon scooter. Financieel gezien is het voor iedere scooter beheerder ook een drama. Had m'n helm thuis gelaten, paste niet in mn nieuwe beschermhoes. Kreeg hier een helm maatje te groot, maar dit was met m'n lange t-shirt erin een goede passende helm. Na de koffie op stap. Vond het wel weer eng met nieuwe knie en ruim drie jaar niet gereden. Maar dit is een fantastische scooter en vond het direct weer heerlijk.

Wist het pad na 4 jaar niet precies meer, maar het was al na 100 meter duidelijk dat het de verkeerde afslag was...werd nl zeer smal. Het goede pad was direct tegenover de Indo. Nog een kilometer rijden en dan rust en schitterend uitzicht. Heerlijk om het geklater van de waterkanaaltjes te horen. Het lichte geruis van de wind. Daardoor hoor je ook de geluiden van de zeer inventieve vogelverschrikkers. Kortom je waant je in de zevende hemel. Terug om te lunchen. Wilde na de lunch ergens anders gaan wandelen. Toen ik wegging spetterde het wat maar dacht: is zo over. Was nog maar 10 minuten op weg of de hemelpoorten gingen open. Kon gelukkig perfect schuilen, Maar had dat na 25 minuten wel bekeken. Poncho aan, regenhoes over mn rugzak en langzaam terug . Want in dat dorp liep het water niet weg, dus er lag een aardige plas om doorheen te rijden. Alles ging goed, omdat ik niet hard reed.

Hier heerlijk op het terras gezeten, want koud is het niet . Het werd weer droog, dus toch nog maar ff naar de Indo, want vond eigenlijk m'n nacho chips iets te weinig. Kwam helemaal geslaagd terug.

De volgende dag was er een ceremonie zei de vrouw des huizes. Volle maan. Later vroeg ik: er dus elke maand een groot feest? Nee alleen bij elke tiende volle maan, de anderen waren kleine feesten. Was wat eerder opgestaan om de bui van 's middags te ontlopen. Ging naar Amed. Ging eerst tanken, er stond toch een behoorlijke rij. Maar het ging zeer snel en zeer gedisciplineerd. Was redelijk snel in Amed en er was zowaar een tent aan het strand open. Heerkijk geluncht. Met de zon erop was het behoorlijk warm en natuurlijk ook licht verbrand. Durfde niet al te laat terug te gaan, had nl geen zin om me nat te laten regenen.

Was net terug en ja daar kwam de bui. Ik zat lekker op mn terras. Dacht rond kwart over twee dat het droog werd en wilde nog even naar het plekje gaan dat gisteren verregend was. Tja nog halve kilometer op weg en begon toch te regenen, Dat is in no time gebeurd. Maar wijs geworden, direct mn regenjas aan en terug. Daardoor was ik nauwelijks koud. Het was natuurlijk ook maar een klein stukje. Alles van de scooter ingeleverd, want zag er niet naar uit dat het nog droog zou worden, althans dat het dan nog de moeite zou zijn om te gaan wandelen.

Omdat het feest was kreeg ik een prachtige schaal, met vooral zoete dingen, zijn ze hier dol op. En twee vreselijk zure mandarijnen. Niet geproefd maar ik weet dat je tanden er krom van trekken als je het probeert.

Ik zei dat dat morgen de laatste dag was, moet je altijd ff voorbereiden. O you need transport. Ik knikte , nou Wayan had een auto en ofcourse special prijs voor mij.

Vanmorgen bij het ontbijt kwam Wayan direct naar me toe. Normaal was het 300 zei hij, maar voor mij 250, dus de deal gesloten want dat is ongeveer de prijs. Altijd weer lachen hoe dat hier gaat, begin je zelf dan ben je altijd meer kwijt.

Nog even gewandeld en nu lekker op terras. Helaas was het bandje van m'n horloge gebroken. Natuurlijk in geen velden of wegen maar iets te bekennen dat op een horlogemaker lijkt. Kortom ik dacht wat zou de Balinees doen? Het zelf oplossen, dus heb nu een Balinese constructie bedacht. Het werkte.

De volgende dag kwam Wayan niet opdagen, maar weer een ander familielid. Kan daar geen hoogte van krijgen, maar goed hij stond er precies om 11 uur. Hij kreeg ook nog gauw het geld voor de scooter huur in z'n handen geduwd, dat was weer voor z'n vrouw. Het eten moest ik bij mn fan afrekenen en de kamer weer bij een ander. Maar alles is familie...al blijven de geldstromen dus ondoorzichtig. De oude man van 88 die de tuin doet, bagage sjouwt en alle andere klussen die maar voorradig zijn, die glimlacht alleen maar.

De chauffeur reed langs één van mn favoriete plekjes, maar goed rijden is een ander verhaal, was zelfs een beetje misselijk. Dat gebeurt me bijna nooit. Hier stond Komang al op me te wachten, wat een geweldig weerzien na 4 jaar. Kreeg niet mn oude kamer , maar deze is iets groter en het bed een stuk beter. Heerlijk genoten van het terras. En geen regen. Het weerzien met moeder was helemaal te gek ze bleef me maar omhelzen en vastpakken. Erg grappig.

Vanmorgen een heerlijk ontbijt. Wat een lekkere fruitsalade en het mooiste is, het wordt voor je klaargemaakt. Vanmorgen gewandeld, de kinderen gaan hier op zaterdag gewoon naar school. Zag een meisje zitten met haar schoolschrift, het was zo'n aandoenlijk gezicht . Ze merkte me helemaal niet op.

Vanmiddag nog ff gewandeld, de andere kan op. M'n zilversmid had helaas geen bijzondere dingen. Dus maar arak kopen. Het winkeltje, eigenlijk verdient het die naam niet ,zo klein, was open. 's Morgens is ze dicht dan moet ze naar de markt. Dus anderhalve liter ingeslagen, was goedkoper dan de kleine flesjes en doe ik het hier wel in de kleine. M'n patat werd heerlijk om 4 uur gebracht, het is tenslotte zaterdag en hier hebben ze wel de lekkerste patat van Bali. Vanavond maar weer gewoon eten.

Tot slot de Balinese constructie werkt nog steeds. En hier liggen er, nu in plaats van 4 zure mandarijnen, 6 in de fruitschaal. Ruimt weer op.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly