Kees was al voor de afgesproken tijd bij mij, maar ik was natuurlijk al klaar. Na een 25 minuten bleek het niet onbelangrijk te zijn. Hebben na de Wijkertunnel meer dan drie kwartier stilgestaan. En de file achter ons werd steeds aanzienlijker. Het werkte enigszins op m'n zenuwen. Maar Kees zei steeds je haalt het wel.
Enfin opeens begon het te rijden nadat er 5(!) politiebusjes en twee sleepwagens waren gepasseerd. Was natuurlijk aan de late kant, maar wat schetst mijn verbazing bij het inchecken stond niemand. Mijn bagage kon gelijk door naar Vientiane en kreeg ook alle instapkaarten. Bij de controle ook niemand dus voor ik het wist had ik mijn geurtje en een fles Bacardi kunnen kopen. Had nog genoeg tijd voor een heerlijke espresso.
Met een busje naar het vliegtuig, De slurf schijnt echt uit de mode te zijn. Zat toevallig naast een jonge Nederlandse knul. Was heel gezElly.

In het vliegtuig bleek hij naast me te zitten. Hij ging drie weken naar Vietnam. Maar vloog niet met Vietnam Airlines. Echt lachen, hij ging daar een motor kopen of huren. Hij had 5 t-shirts mee, 5 boxershorts, een elektrische tandenborstel met een tube tandpasta en heel veel snoertjes voor van alles en nog wat.
In Frankfurt scheidden onze wegen, hij moest naar een andere gate.

Schengen uit, dus paspoortcontrole, dat ging heel snel en toen hield de Europese efficiëntie dan ook op. Weer moest de handbagage gecontroleerd worden. Er kwam een mannetje bij, want mn gesealde fles Bacardi moest gecontroleerd worden. ik zei het is geseald. Ja steekproef. Kan het daarna ook weer geseald worden? Ja dat kon. Moest een stukje meelopen en mn fles werd gecontroleerd. Even later kwam hij terug en zei het is goed. Ik zei: dat weet ik, hij kon wel door de grond zakken en draaide zich gelijk om.
De vlucht ging heel snel, op Ho Chi Minhstad aangekomen moest je naar een andere terminal.......jullie snappen het al weer bagage controle. Had al zeker een paar honderd meter afgelegd vanaf het vliegtuig, buiten de busrit om dan, want zoals ik al zei de slurf is uit de mode. Als je het overigens van die apparatuur moet hebben dan is het een vrijbrief voor terroristen. Wat een oude zooi en slechte controle.
Na lekker gelegen te hebben en wat geslapen, op naar de gate. Zat daar komt er een vrouwtje langs....Vientiane? Ik zeg ja. U moet naar een andere gate. Het is gewijzigd. Nu gaat er naar benden een roltrap, maar naar boven is teveel gevraagd, maar kwam eindelijk bij de goede gate.

Naast mij twee forse Aziaten, naast het gangpad aan de ander kant waren twee plaatsen vrij dus ik vroeg heel beleefd of ik daar kon zitten. Nee dat kon niet want in Phnom Penh gingen er mensen uit en ze moest tellen. Ik was te verbluft om te zeggen dat kun je daar toch ook.
Bij de tussenstop moesten we in het vliegtuig blijven, scheelde weer een check. Die man naast mij ging gewoon op die lege plaats zitten. Was wel lachen ze zeiden er niets van

Landde een half uur eerder, heerlijk. Visum duurde wat lang. Er stonden een stel Chinezen voor mij, die komen hier werken...zag dat ze al een aantal visa van Laos hadden, maar kennelijk wisten ze nog niet hoe het werkte. Hadden ze geld te kort, in discussie met dat mannetje...en dat win je dus nooit. Hadden ze geen pasfoto, dat staat ook overal.
Die man liet hem gewoon staan en ik mocht voor, weet niet hoe het afgelopen was. Voordeel m'n bagage was er al. Zelfs 8 uur tussenstop goed doorgekomen.

Taxi was zo geregeld en in no time time was ik in No Name Studio.
Dacht waar ben ik in beland...obscuur trappetje op, maar de deur van m'n kamer ging open en gelijk geweldig. Een koelkast, balkon, soort keukentje, hartstikke schoon, geweldig bed, perfecte wifi. en niet onbelangrijke vlakbij m'n grote supermarkt.

Was moe na meer dan 30 uur onderweg, dus lekker wat geklungeld. Had nog twee blikjes cola in mn bagage gedaan, de Bacardi smaakte dan ook heerlijk.

Volgende dag naar m'n supermarkt en pinnen. Nu weet ik van de vorige keren dat dat een behoorlijk ingewikkelde zaak is....Na de lunch op pad, zeker 10 atm's geprobeerd te hebben, ze hebben er zat, met twee verschillende bankpasjes, was het resultaat, 0,000000 kip. Gelukkig had ik nog veel van mn vorige reis. En had toch nog extra dollars gehaald. Waar deze bureaucratie vandaan komt geen idee.
Overigens heerlijk gegeten op aanraden van de eigenaresse. Toch maar een buskaart bij haar gekocht, het kantoor van de grote bus was verhuisd. Had geen zin om daar heen te gaan en via internet moest je je telnummer opgeven en had nog geen Laotiaanse simkaart gekocht.

Klein busje gaat wel sneller. En gaat pas om twaalf uur. Wilde vandaag nog een pinpoging wagen, maar had er geen zin in. Werd pas om 11 uur wakker , wekker niet gehoord. Vannacht door de jetlag lang wakker gelegen en dan val je laat in slaap. Lekker op mn balkon hier het gekrioel aanschouwd, Heerlijk.
Wilde een simkaart gaan kopen, maar zij had er al 1 voor me geregeld. Had gisteren gevraagd waar ik dat het beste kon doen. Die jongen heeft ook gelijk alles ingesteld, gaat natuurlijk in het Laotiaans. Waarschijnlijk heeft hij er 40 eurocent mee verdiend of iets meer, maar hij was zo blij als een kind en ik ook.

Hoop het niet nodig te hebben maar is wel gemakkelijk. Het eten vanavond was niet echt een succes....althans niet mijn soort eten. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Zit heerlijk buiten op mijn balkon dit verslag te typen, met het gekrioel van mensen en de typische Aziatische geluiden.

Ben weer in m'n element.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly