De laatste scooterdag in Tirta nog heerlijk rondgetoerd. Het was wel bewolkt, maar heerlijk weer.Het opperhoofd van de keuken vertelde dat er over twee dagen weer een ceremonie was. Dit omdat het nieuwe maan werd. Geweldig om werkelijk alles te vieren.

Bij het ontbijt vroeg ze of ik al vervoer had. Nee zei ik. Nou voor mij zou er een goede prijs geregeld worden. Altijd lachen. Toen ik de sleutel van de scooter in ging leveren zei ze dat haar neef me wilde brengen. Voor 300. Dus ik zei nee 250, dat is gewoon de prijs. Ze ging gelijk akkoord. Het is ook een spel, er moet gewoon afgedongen worden. Al kreeg ik het met de scooter niet voor elkaar.

De volgende dag ging alles heel snel. Het afrekenen ook. Kan er nog steeds geen hoogte van krijgen. Van wie, wat en waar het geld naar toe gaat. De kamer moest ik bij de oude man afrekenen.
Maar hij is niet de eigenaar. De scooter bij de nicht. Het eten bij het opperhoofd van de keuken. En de auto weer bij de neef van de vrouw van de keuken. Het is allemaal familie van elkaar en kennelijk heeft zo ieder zijn/haar portie aan mij verdiend. Zes dagen eten en elke dag een flesje arak. Plus nog een lunch samen met Putu voor €24. Sommige dingen zijn niet in verhouding. De reis naar Sidemen is dan weer erg duur vergeleken bij een week eten en drinken: €15. De vrouw was zelfs wat geëmotioneerd toen ik afscheid nam. Had haar nog nooit zo gezien. Vind het ook een ontzettend komisch mens.

De neef vertelde dat hij als designer in Denpasar had gewerkt. Ik zei dat ik hem ook nog nooit daar had gezien, dat klopte dus. Maar hij was gestopt, want het verdiende veel te weinig. Ik vroeg hoeveel? Hij verdiende €180 in de maand. Had al eerder gehoord dat dat ongeveer een gemiddeld salaris is. Ik zei verdien je dan met chauffeur zijn meer? ja heel wat meer. Waar haal je dan de klanten vandaan? Ik was nl. bijna al die tijd de enige gast. Hij keek op Facebook en had elke dag werk. ik vroeg wat hij leuker vond, dat kon hij niet zeggen, vond het alle twee leuk.

In ieder geval was ik er heel snel. Vorige keer had z'n oom mij gebracht met een auto die bijna uit elkaar viel. Hij kon ook nog niet rijden. We deden er een uur minder over. Toen ik uitstapte werd ik heel hartelijk ontvangen door Aju. De vrouw van de oudste zoon, die het hier beheert. Vorig jaar had ik haar niet gezien omdat ze net bevallen was. Ze was zo enthousiast. Kreeg ook weer m'n oude kamer, want er was een afzegging geweest. De kamer die ik zou krijgen lag tegen de verbouwing van de buurman aan. Nog een paar pogingen gedaan om die kamer te krijgen. is nl groter en je hebt iets minder last van het verkeer. Maar nee ze wilden niet dat ik er last van de verbouwing had nu ik toch die andere kamer kon krijgen. Dus ach me er maar bij neergelegd.

Heerlijk relaxte middag, scooter geregeld. Komang had de volgende dag vrij, Een ceremonie in haar dorp. De scooter stond er de volgende dag. Natuurlijk pas na de overheerlijke espresso weg. Via het gele bruggetje naar de supermarkt. Echt een fantastische route. 's Middags langs m'n andere mooie route. Zo rustig en geen toerist te zien.
Volgende dag andere kant op. Rijst stond vrij hoog. maar de brug was inmiddels gemaakt. Kwam een ontzettend mooie versiering tegen. Dat doen ze voor een trouwerij. Maar deze was heel apart. klein buitje. maar was over toen ik terug kwam. ff wat gegeten en weer op pad. M'n arak opgehaald, Hoorde dat er de volgende dag een crematie was. Komang vertelde het me later ook, het was van iemand hier uit het dorp.

De volgende morgen bij het ontbijt zat een Duitse te eten. Ik zei dat er een crematie was. Ze vroeg of ze meekon. Prima spraken om 12 uur af. Sprak ook nog een Nederlandse vrouw die had een workshop bij een zilversmid gedaan. Telefoonnummer gekregen, leek me nl. ook erg leuk. Nog ff sprite halen. tenminste dat dacht ik. Maar het was overal zo druk. Een aantal bruiloften. Een hele grote crematie op de grote weg. Dus constant wachten. Kwam ik op de weg naar Giri, mocht er niet meer door. Dus de scooter aan de kant gezet. Tja was dus te laat voor m'n afspraak.
Ik dacht die Duitse gaat vast wel. De ceremonie begon ook. Komang had gezegd rond half 1 maar het begon al eerder. Eerst kwamen wat versierde kisten met persoonlijke bezittingen langs en een klein "orkest".
Vervolgens een rij vrouwen, met voorop de foto van de overledene. De vrouwen hadden allerlei dingen op hun hoofd die meegingen met de overledene. Daar achter de grote toren met het overschot van de overledene en de priester er naast. Er werd water gesproeid en de toren maakten een aantal rondjes.

Dit om de boze geesten te misleiden. Het gamalan orkest liep achter de toren met het overschot van de overledene, het was een indrukwekkende gebeurtenis. Toen ze bij de plek kwamen om naar de verbrandingsplaats te gaan ging ik terug om m'n scooter op te halen. Het zou nog wel even duren voordat de verbranding plaats zou vinden. Helaas was het bergop. Scooter terug gebracht en naar de verbrandingsplaats gelopen.

Daar waren ze bezig met allerlei rituelen. Gebeden werden uitgesproken. Lappen stof voor de reis naar het hiernamaals toegevoegd. Eten ging mee. Toen alles klaar was, werd de toren naar beneden gedragen en omgegooid. Ze gingen het overschot verbranden. Kwam ook bekenden tegen, Komang haar moeder en nog iemand wiens naam ik niet weet. Kwam Daisy tegen die hier vroeger gewerkt heeft. En dat maakte het nog bijzonderder. Toen ik terug liep sprak ik met iemand die naast Giri werkt en ze zei nu ga ik weer aan het werk, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Terug liep ik langs de schitterende rijstvelden, ff tijd om bij dat moois alles te laten bezinken. Heb een crematie al vaker gezien, maar omdat er bekenden bij waren was het heel speciaal. Bij het eten zei de ober: ik zag je bij de crematie. ik zei ik heb je niet gezien en toen zei hij dat hij het t-shirt droeg met de foto van de overledene. De mannen droegen allemaal een wit t-shirt met de foto van de overledene en de datum van de crematie. Op de vraag of het dan familie was zei hij nee de naaste buurjongen.
Het was gelukkig niet heel warm, want het waren toch een intensieve uurtjes. Voor de familie ging het nog gewoon door. Het was een bijzondere dag.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly