Maandagavond dacht ik: zet ff in de app m'n pasje op werelddekking. Kon ik het toch nergens vinden. In maart had ik het zo. Dan maar m'n ASN app, ook niet te vinden. ik er de pest in. Maar ff kijken op de site waar ik het onder kan vinden. Ook daar moet je veel moeite doen om het te achterhalen. Wat blijkt : het is afgeschaft.

De volgende dag toch met enige aarzeling naar de pinautomaat, maar geen enkel probleem. Naar de scooterverhuur. Nam nu de grotere e- motorbike. Reed echt veel comfortabeler. Was van plan de grote ronde te rijden. Genoot van de schitterende natuur. Ging bij hetzelfde restaurantje eten, ligt net op een plek dat je je maag begint te voelen. Weer erg lekker. Verder op pad om de ronde af te maken. Het is er heel stil. Je komt door een paar dorpjes, waar ze denk ik het woord stress niet kennen.

Schitterend uitzicht op een heel mooi gedeelte van het karstgebergte. Genoot er erg van. Ging nog even kijken of ik de ballonnen omhoog zag gaan. Maar die waren er niet. Scooter ingeleverd en terug naar het hotel. Daar sprak ik twee Nederlandse dames. De ene vond het eng op een scooter, vooral bij stoplichten. Ik zei dan heb je al een probleem minder, want die zijn hier niet. Schoot ze in de lach.

Wilde op m'n balkon gaan zitten, begon het heel hard te regenen, vandaar dat de ballonnen niet omhoog gingen. Dus lekker in de deuropening van mn Bacardi cola genoten.

Volgende dag opnieuw grote scooter gehuurd. Beviel erg goed. Wilde naar de Blue Lagoon 5. Kwam ik onderweg de dames tegen. Ze hadden toch een kleine genomen, vond die ene fijner. Nam m'n kans waar om te vragen of ze een foto op m'n scooter wilden maken. En ja hoor, het was precies voor de berg van Coen en Jill. Zij hadden die bedwongen. Nou dat laat ik aan de jeugd over. Mij te warm en te vermoeiend.

Verder naar de Lagoon, route was prachtig, maar ben gestopt. De weg hield op en zag er door de regen blubberig uit. Weer genoten van het uitzicht. Vlak voor de brug, die weer naar het dorp gaat had ik een prachtig groot reclamebord gezien. Dus de weg ingeslagen.
De weg was niet verhard maar heel goed te berijden. Ik reed er helemaal alleen. Het was prachtig. Opeens een hek, dwars over de straat. Kon dus niet verder. Zag ook niets waarom dat hek er was, maar goed kon niet verder. Had bij de brug een leuk restaurantje gezien. Vroeg of ik wat kon drinken. ja dat kon. Ik scooter er neergezet, kon ik kiezen tussen bier of water. Bier hoefde ik niet, moest nog rijden en water had ik zelf.
weer terug over de brug en aan de rivier wat gedronken.

Inpakken en de volgende morgen op tijd ontbeten. Met de tuktuk naar het station. Het was nog rustig. Alles door security check. Moest m'n schaar eruit halen. Baalde, maar omdat er geen scherpe punten aan zaten mocht ik het houden. M'n zakmesje hadden ze over het hoofd gezien. Ik had al bewust een oud zakmesje mee, want weet dat het niet mag. Weer heel gedisciplineerd werd je op het perron toegelaten en moest je achter de streep bij je treinnummer gaan staan. Voor mij was dat vlakbij de poortjes.

Naast mij kwam opeens een grote groep Chinezen te staan. Die moesten steeds tot de orde geroepen worden door het perronpersoneel.
De trein kwam er aan en ze dachten op te trekken tot de deur. Dat ging niet door, want ze moesten terug. Toen de deur open ging probeerden ze het weer, hadden helaas buiten mij gerekend. Ging voor ze staan met m'n koffer en kleine trolly. De perronwachter kon een lach niet onderdrukken en vond het prachtig. Nu konden de mensen gewoon uitstappen. Ik zat bij een Laotiaanse familie die op vakantie gingen.
De jongen tilde m'n bagage in het bagagerek. Dat was heel prettig.

Toen kwamen de Chinezen, het is net een film. De rolkoffer is bijna net zo groot als zijzelf. Een herrie van hier tot Beijing. Het meisje naast mij zei what a noise. Ze hadden heel veel moeite de rolkoffer te bedienen naar de juiste plaats, volgens mij kon er een groot aantal niet lezen.
Toen ze uiteindelijk de bagage in het rek hadden en zaten waren we al bijna in Luang Prabang. Daar begon het circus opnieuw, alle rolkoffers eruit. De zus nam m'n rolkoffer mee, had ik zelf best gekund, maar was wel gemakkelijk. Vriendelijk dag gezegd en naar buiten.

Ze hebben de busjes verplaatst naar een parkeerplek beneden. Je moet dan met de trap, handig voor al die koffers. Ze hebben wel een talud gemaakt, maar je wil hier geen invalide zijn. Ga je er nl met de rolstoel af dan ben je verzekerd van een extra blessure zo steil is het. Met je koffer net te doen.
Met de tuktuk naar het hotel. Wel een andere kamer, ernaast, maar groter en ruimer. Dus zeer content. Koffie gemaakt . Naar m'n favoriete restaurant aan de Mekong en wie zaten daar: de twee Nederlandse dames die een dag eerder waren gearriveerd. Echt sterk met zoveel restaurants. Was gezellig, maar zij moesten een treinticket naar het noorden regelen.
's Avonds heerlijk op m'n balkon doorgebracht.
Volgende dag op zoek naar dezelfde scooterverhuur als uit Vang Vieng. Niet te vinden. Daarom maar lekker pannenkoek gegeten aan de rivier. Terug langs een andere verhuur, maar de elektrische scooters waren verhuurd.
Van Coen en Jill had ik het geld dat ze overhadden gekregen. Daar kon ik precies een patatje met een bier voor bestellen. Dit natuurlijk met m'n eigen mayo en in m'n favoriete restaurant.

Toen ik terugkwam merkte ik tot mijn ongenoegen dat het hele guesthouse overgenomen was door een groep Chinezen. Zat op balkon, die deur van hen is wel tien x opengegaan om dan vervolgens weer zo snel mogelijk gesloten te worden.

Ze gingen vroeg naar bed, dat betekende helaas ook vroeg op. Om half 7 was het net of er een bom ontplofte, wat een herrie. Ze praten niet , maar schreeuwen. Gelukkig gingen ze vrij snel op pad en kwamen ze laat terug.
Over de oude brug naar een grote supermarkt gewandeld, geluncht. Wilde bij de Indiër eten, maar die was twee uur gesloten. Er zaten wel 6mensen, was onduidelijk waarom ze dicht waren, maar had geen zin om te wachten. Iets verder een restaurantje, zag er niet uit, maar geen zin om verder te lopen. Het eten was er heerlijk. Ze hadden geen wifi. Komt ook bijna niet meer voor.
Iets na mij kwamen de Chinezen terug. weer een klere herrie, maar waren denk ik kapot. Ze lagen vroeg op bed. De kamer onder mij was 1 gerochel. Maar deed de airco aan, was het minder te horen.
Vanmorgen was het weer vreselijk. Helaas gingen ze ook later weg. Opgewonden Italianen zijn er niets bij.

Het is zo'n onbeschoft volk. Ze houden met niemand rekening. Boeren waar je bij zit. Als het kan lopen ze dwars door je heen. Dit is natuurlijk vanuit mijn oogpunt geschreven, maar Azië gangers zullen dit herkennen. Dacht of hoopte dat ze weg zouden gaan, maar zie helaas hun wasgoed op het balkon hangen. Oordoppen voor morgen vast klaar gelegd.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly