Oordoppen in gedaan en heb de Chinezen niet meer gehoord. Had het opgegeven om een E-motorbike te huren. De ene had er steeds geen één en de andere kon ik niet vinden. De plekken die op de bon van Vang Vieng stonden: daar was niets te vinden wat maar enigszins op een scooterverhuur leek.

Vlakbij mij guesthouse was een scooterverhuur. Twee jonge knullen, uiterst zorgvuldig. Vroeg eerst of ik wel rijden kon. Dat doet me al deugd. Geven het niet zomaar mee.

Eerst naar de markt en de supermarkt, ook daar geen kaas te koop. Helaas, kun je soms zin in hebben. Daarna over het enge bruggetje naar de overkant van de rivier de Nam khan. Mijn optrekje ligt aan deze rivier. Had wel eerst gewacht tot de snelle jongens voorbij waren. Maar het ging goed.

Een heel stuk naar het noorden langs de Mekong gereden. Zie je geen toerist meer. Hele mooie tempeltjes. Via de grote brug terug, vond ik toch wat ontspannender rijden.

Met de pont de Mekong over. Echt een belevenis. Die wordt helemaal volgestouwd. Het dorpje ingereden. Wilde wat gaan drinken in een restaurantje dat Jill en Coen hadden ontdekt. Kon het niet vinden, zij waren met de fiets, dus denk dat ik te snel ging. Al kan dat daar bijna niet.

Na het eten de scooter ingeleverd. De volgende dag naar de waterval. Busje was redelijk op tijd en tot mijn stomme verbazing ging het ophalen van iedereen ook vrij vlot.
De weg is aanzienlijk verbeterd. Al is het laatste stuk niet best, maar je zit tenminste niet de hele tijd met je hoofd tegen de bovenkant van het busje.

Dacht hij stopt wel om entreegeld van iedereen te vragen. Zo ging het altijd, maar nee. We reden een gigantische parkeerplaats op, met heel veel busjes. De meesten gevuld met Chinezen. Foto gemaakt van het nummerbord, was echt nodig. De entree was van 20.000 naar 60.000 gegaan. Dit wel inclusief het elektrische busje dat je naar de entree van de waterval bracht.
Je moet wel met zo'n busje, want het is zeker twee kilometer bergop lopen of verder. Als je er dan bent moet je terug om je busje terug te halen. Iedereen gaat dus met het elektrische busje. Die hebben ze trouwens ook in overvloed.

De waterval was weer schitterend. Omdat het bijna windstil was zag het er niet zo nevelig uit. Maar het bleef prachtig. De terugweg ging vrij snel en ik was rond 4 uur weer terug in m'n hotel. Aan de Mekong gegeten en genoten van m'n balkon.

Volgende dag scooter gehuurd, was het lopen in de hele stad een beetje zat. Eerst een Lao tas gekocht. Had vorig jaar een te grote gekocht. Dus nu die kleine maar mee voor de maat. Daarvoor nog ff muggenspul gekocht. want op het eiland vergaat het van de muggen en wist niet zeker of ik het in Pakse kon kopen.
Geld gepind, ook niet zeker van een ATM in Pakse. En op het eiland al helemaal niet.
Voor de laatste keer geluncht aan de Mekong. Het blijft m'n favoriete plek.

Scooter teruggebracht en gelijk aan de overkant gegeten. Dit was niet zo ver van m'n guesthouse. Alles ingepakt en op tijd naar bed.

De wekker ging om half 6, niet echt m'n hobby. Maar ja twee dagen reizen al helemaal niet. Tuktuk was ruim op tijd. Het is maar een kwartier naar het vliegveld. Ik kon al gelijk inchecken. In Luang Prabang doen ze nooit moeilijk. Het vliegtuig vertrok op tijd. Het is een uur en 40 minuten vliegen.
Het blijft altijd leuk om gewoon naar het vliegtuig te lopen.
Ik zat naast een zeer irritant, oud mannetje, GEEN Chinees. Hij zat te appen en probeerde steeds mijn arm weg te duwen. Maar ja hij had dus niet gerekend op een zeer oud, irritant vrouwtje naast hem. Ik kon ook nergens heen met m'n arm en deed net of ik niks merkte. Ik moest er inwendig erg om lachen.
We landden stipt op tijd. Kregen nog een heerlijk croissant in het vliegtuig. Bagage kwam snel. Het is wel een internationaal airport, maar menig treinstation in Nederland is veel groter en drukker.

Had snel een tuktuk. Meer een veredelde bedjak, maar zat fantastisch. Zag voor mij een tuktuk met een echtpaar en het irritante mannetje stond er ook bij. De chauffeur wilde dat hij erbij ging. Maar dat wilde hij niet. Dus wijst die man naar mij en dat wilde hij al helemaal niet. Kon ook niet qua bagage. Wij vertrokken. Een hele tijd later zag ik de tuktuk met het echtpaar voorbij komen zonder mannetje, die staat er waarschijnlijk nog.

M'n kamer was nog niet klaar, was er al om half 11. Heerlijk kamer, gewoon op de begane grond. Hele aardige man. Van oorsprong Frans.
Had in de tuktuk al gezien dat m'n favoriete restaurant een ruïne was. Een broodje aan de overkant gegeten. De bediening vond het jammer dat er een gast kwam. Nog te beroerd om op te staan. Dus daar niet meer eten. Heel toevallig kwamen er nog twee Nederlandse meiden, was erg gezellig. Gekeken waar ik nog meer kon eten. Later hoorde ik dat het restaurant op een andere plaats was begonnen. maar dat is me te ver weg.

Ticket naar het eiland geregeld. Wilde ook een kamer hier boeken voor als ik terug kwam. Helaas vol. Maar hij gaf me een tip voor een ander guesthouse.

Geweldig genoten van de heerlijke douche. Genoeg water en warm. Nu waren de anderen ook niet slecht, maar hoefde hier ook niets te redden.

Op pad, om als ik terugkom, een kamer te regelen. Zag er heel goed uit. Hij had kamers. Kon een kamer bekijken, echt geweldig, dus in m'n sas. Enig nadeel, je kon niet ontbijten, maar genoeg restaurants in de buurt. Moest zelf m' n naam in het grote boek schrijven, want niet overal gaat het al digitaal.

Een tijd rondgelopen, maar Pakse blijft een vreselijk, drukke en armoedige stad. Wil alleen geen twee dagen achter elkaar reizen, vandaar de overnachtingen.

Ze hebben het trouwens bij de Mekong heel erg opgeknapt. Maar er is werkelijk nog geen hond te zien. M'n dazer kon in m'n zak blijven. Morgen naar Don Khong, één van de 4000 eilanden. Er valt niets te beleven, maar heb lees - en crytrogrammen tijd daar ingepland.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly