Dinsdag een rustdag, tenminste dacht ik. Nog ff lekker rondgetoerd op m'n scooter. Naar de supermarkt en dacht nog ff pinnen. Dat was ook ff. Want had net m'n pincode ingetoetst en wilde het bedrag intoetsen en de ATM deed niets meer. De enige mogelijkheid: cancel intoetsen. Gevolg this machine is out of order. Nog een tijdje gewacht of m'n pasje eruit kwam. Dat was niet het geval.

Heel toevallig was het een ATM bij het hoofdkantoor, daar kreeg ik een nummer met heel veel wachtenden voor me. Dacht dat ga ik niet doen, ik houd me van de domme...haha voor mij geen probleem, Ik liep naar de service waar ik ook een nummer van had en vroeg mag ik wat vragen? Ja hoor ik zei m'n pinpas komt er niet uit moet ik bij u zijn? Werd gelijk geholpen. al m'n gegevens genoteerd. Vandaag lukte het niet meer zei ze want zij konden de machine niet openen.

Balen en terug naar m'n homestay, na anderhalf uur kreeg ik een app dat m'n pas op het kantoor was, maar die was nu gesloten. De volgende dag kon ik het ophalen. Was allang blij. Had wel direct pinnen buiten Europa uitgezet.

Volgende dag had ik weer een nummer met 20 wachtenden voor me. Dus dacht dat domme gaat me goed af. Toen de klant klaar was vroeg ik of ik hier moest zijn om m'n pinpas op te halen. Ja hoor ik werd gelijk geholpen. In de app had ze gezegd paspoort meenemen. Dat had ik zelf natuurlijk ook al bedacht. Heerlijk gevoel pasje weer terug. Terwijl ik even moest wachten op m'n pasje hoorde ik een toerist zeggen dat z'n pasje er niet uit kwam. Gebeurt daar dus regelmatig, heb ik het idee.Geld gepind, wel bij een andere bank. De pas deed het nog. Naar m'n homestay om op terras koffie te drinken. Ze hebben in Ubud wel espresso, maar dan hap tegelijkertijd ook heel veel uitlaatgassen. Geen leuke plekjes.

Dan naar één van m'n droomplekjes. Hoopte dat ik dat nog steeds kon zeggen. Een volmondig JA. Geweldig, het begin was wat minder want daar stond alles onder water. Ja, zo is de natuur. Een heel stuk verderop heb ik m'n scooter neergezet. Zag dat het daar mooier werd. Had dat stuk nog nooit gelopen. Het bleek dat ik heel ver door kon lopen. Hierna wilde ik met de scooter ergens afslaan, maar daar kwam ik nu, al lopend, terecht. Ik wist niet dat je dus eigenlijk een rondje kunt lopen, rijden.

Het was er zo stil. Ik liep er helemaal alleen. Behoudens een paar boeren die aan het werk waren of terug gingen. Het was zo sereen. De vogels, die langzaam stappend door de rijstvelden, hun maaltje bij elkaar pikten. De watervalletjes die een licht klaterend geluid maakten. Het was genieten. Gelukkig nergens iets van een warung of guesthouse.
Weer terug gelopen naar mn scooter. Toen ik daar aankwam kwam er net een groepje van 5 fietsers o.b.g. van een gids aan. Zij gingen het pad op waar ik vandaan kwam.
M'n helm op en ik ging die weg ook in om zo lang mogelijk van de schitterende rijstvelden te kunnen genieten. ik wist dat als ik een eind verderop links afsloeg, ik weer op de grote weg uitkwam. Haalde het fietsgroepje in, want die waren gestopt voor een fotosessie. Dat gaf mij de gelegenheid om te vragen of ze van mij een foto wilden maken. Dat wilden ze wel. Zij gingen daarna harder dan ik om ze vervolgens op de grote weg weer in te halen.

Heerlijk op m'n terras nagenoten. Kijken naar de staff. Steevast rond 4 uur worden de tuintjes bijgewerkt. Dode bladeren uit de boom gehaald. Geveegd. Als het droog is gebleven wordt er water gegeven. In ieder geval in de bloempotten die op de terrassen staan. Leuk om te zien, dit gaat alles in een tempowaar je echt niet moe van wordt.
M'n laatste dag in Ubud wat rondgereden. In een aantal dorpen rondom Ubud is Grab, Gojek en Uber verboden. Mogen ze alleen afzetten. Maar geen mensen ophalen. Dit om de lokale chauffeurs te beschermen. Geweldig initiatief. Ik boycot ze ook, want ze worden uitgebuit door hun bazen. Natuurlijk betaal ik dan iets meer, maar als je naar Bali kunt moet dat geen probleem zijn. Mits het redelijk is natuurlijk.

Putu wilde me graag naar Jatiluwih brengen. Hij zit denk ik krap bij kas. Want hij weet dat ik altijd in Ubud een chauffeur heb. Maar wilde het voor dezelfde prijs doen. Dan gun ik hem dat. Ik had in een boek over Bali gelezen dat er een hele grote oorlogsbegraafplaats was voor de overleden verzetsstrijders die in de strijd tegen Nederland waren gesneuveld. Margarana was de plaats, er liggen 1372 gesneuvelden.
Ik had Putu daar naar gevraagd en hij zei dat klopte. met onafhankelijkheidsdag is er altijd een speciale ceremonie. Hij wilde daar wel langs rijden omdat het op de weg naar Jatiluwuh was. Ik had er nog nooit iemand over gehoord.
Het was een prachtig onderhouden begraafplaats met een monument voor iedereen. Achter dit monument lag de begraafplaats. Ook heel netjes onderhouden en met de namen van de omgekomen verzetsstrijders.
Iets over 1 kwamen we in Jatiluwih aan. Yande was zo blij om me te zien. Ze heeft nog virij van school. Omdat het einde ramadan is hebben alle scholen vakantie. Maar de 21ste gaat ze vroeg naar Lombok terug. Ze gaat met haar tante. Ze hebben een auto gehuurd, er is dan vanwege volle maan weer een ceremonie.
Eind 2024 is ze waarschijnlijk klaar met de studie. Ze heeft in Lombok al een baan aangeboden gekregen. Maar dat doet ze niet. Ze wil terug naar Jatiluwih.
Het is een ontzettende leuke jongedame geworden. Het kinderlijke is er wel af, al kan ze nog net zo spontaan lachen.
Met Putu geluncht. Hij was tenslotte al een tijd onderweg.In mijn kamer kreeg ik de sleutel er niet uit. Als dat zo is is het meestal fout, want ben inmiddels een expert in sleutels geworden. Hij kreeg het er ook niet uit. Met een tang wel, maar zat zo weer vast. Oplossing: je haalt het slot van de kamer er naast eruit en zet het er bij mij in. Aan de andere kant was de kamer ook bezet. Er kwamen nog twee vrouwen vragen of hij een kamer had. Ja zei hij , maar het probleem is het slot. Vrouwen dus weg. En geen klandizie. Maar ach daar zitten ze niet mee.
Het ziet er weer ontzettend netjes uit. Voor covid was er een jaar dat het echt vies was. De staff die hij had was slecht. Hij heeft nu niemand meer in dienst en doet het samen met z'n zoon. Ik dacht altijd dat Yande z'n enig kind was maar dat was dus niet zo.
Toen ik naar het ontbijt liep, 30 m. verder zag ik wel dat hij met een slot bezig was. Hij heeft ook maar drie kamers, want die ene kamer wordt nu door henzelf gebruikt.
Heerlijk gewandeld, de kleine route gedaan. Tenminste niet de allerkleinste. Het was heerlijk weer om te wandelen. in de middag komt er wat bewolking en is het heerlijk om te lopen. 's Avonds afscheid genomen van Yande. Natuurlijk nog ff op de foto. Het plan was weer veranderd, ze ging niet met haar tante maar nu weer met een nicht en ging ze om 8 uur weg.
Dat heb ik natuurlijk gemist. Het was heerlijk weer. lekker koffie gedronken. Volgens weer online zou het om 4 uur gaan regenen. Klaar voor de grote ronde. Iets over de helft begon het te regenen, dit rond 14.15. De bui was erg vroeg. Ik ben nog naar boven gelopen, maar toen het echt steil werd was het zo glibberig. Gleed naar beneden. Ging gelukkig nog goed. Want was maar een heel klein stukje naar boven gelopen . Ik besloot wel terug de gaan. Vond het te gevaarlijk. Het verstand komt dus toch soms met de jaren.
Het regende behoorlijk, en was blij dat ik terug gegaan was, dat was wel langer. Maar wist dat er een nog steiler stukje kwam. Minstens zo glad. En toen ik bijna terug was, half 4, was het droog en heeft het niet meer geregend. Tja het weer in april doet wat het wil en dat geldt nog meer voor Bali. Had wel heel lekker gewandeld.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly