Gisterenavond zat ik te eten en begon zich voor mij een Gamalanorkest te verzamelen.Het was al donker.Er kwamen steeds meer mensen vanuit de ingang van het paleis. Allemaal schitterend gekleed in het wit. Het orkest begon te spelen. Opeens kwamen er van rechts een heleboel vrouwen aangelopen. Met prachtige manden op het hoofd. Ze liepen achter elkaar. Vervolgens sloot het orkest aan en de rest van de mensen. Het was een prachtig gezicht. Ook een heel sereen moment,, omdat de ceremonies bijna allemaal overdag plaats vinden.
De stoet ging voorbij en ik kon verder met m'n eten, dat was gelukkig nog warm. Ik was klaar met eten en ja hoor: ik had er al zo'n vermoeden van, daar kwam de schaal met voedsel. Want een ceremonie betekent dat er gegeten moet worden en dat gold dus ook voor mij. Gelukkig ook nog fruit. Moest zo lachen, ze gaf me de schaal en zei om op te eten. En met een grijns: mag morgen ook. Had net gegeten dus dat was een prettig gegeven.

De volgende dag was het bewolkt, het regende ff, maar besloot toch op avontuur te gaan. Ik ging richting Gunung Agung. De meest heilige en actieve vulkaan van Bali. Het was er prachtig. Overal zag je wel bordjes met als er een uitbarsting is moet je die kant op vluchten. Tja of het helpt geen idee. Wat doe je als het donker is? Weet niet of het reflecteert, kon ik niet zien. Maar het is een poging. Sloeg overal maar een beetje in. Op een gegeven ogenblik keek ik op Maps en zag dat ik wel ver weg was. Dus maar terug. Kwam in Amlapura uit en dat wilde ik vermijden. Het was gelukkig aan de rand van de stad.

Het plaatselijke politiekorps is nl berucht om z'n boetes. Maakt niet uit waarvoor, het kan zijn dat je oor scheef zit en dat mag niet. Maar geen last van politieagenten. Nog ergens ingeslagen en een schitterend pad door de rijstvelden.gevonden. Steeds met zicht op De Gunung Agung. Erg genoten. Ging ook nog ff kijken waar ik morgen wil wandelen. Het pad werd ff versperd door bij kletsende mannen. Daar waren kinderen aan het vliegeren. Ze hebben altijd wel belangstelling voor vreemden, maar deze jongens gingen helemaal op in hun vlieger.

Kwam nog meisjes tegen en die wilden wel graag aandacht. Het bleef droog. Op m'n terras gezeten kwam er een fikse regenbui, maar die was ook zo weer voorbij.

Bij het ontbijt was het erg warm. Na de koffie begon het te betrekken. Wilde weer eens een poging wagen om m'n mooie plekje te vinden. Was al aardig op weg toen het hard begon te regenen. Ik was net onder de bomen, maar werd toch nat. Wel snel m'n poncho aangetrokken. Apparatuur veilig en beschermd, door regenhoes, opgeborgen. Dacht rijd maar verder want wie weet hoe lang het duurt. Kwam in de buurt van m'n plekje wist niet precies waar het was, want kwam van de andere kant. Een man in de auto zei dat rechts naar Tirta was, dus moest ik links. Reed er eerst voorbij, want van de linkerkant zag je het niet. Ze rijden hier nl links. Wist wel dat ik goed zat, zag het aan de bloemen aan de kant van de weg. Gekeerd en toen zag ik het wel snel. Gelukkig was alles nog zoals het was. Al ligt het dicht bij Amlapura, gelukkig nog geen massatoerisme. Integendeel was op een selfie aangewezen. Niemand te zien, alleen een enkele boer en die wilde ik niet van z'n werk houden. Het was gelukkig droog geworden, dus m'n spullen op de scooter gelegd om te drogen. Dat kan hier gewoon, niemand denkt er over om het mee te nemen. Schitterend langs het waterkanaal gewandeld. Het is niet zo lang, maar wel heel mooi. Erg genoten en weet nu precies waar het is. Al is de route heen door de bergen wel mooier. Geen foto's vanwege de regen. Was wel heel voorzichtig met afdalen, maar dat is het met droog weer ook. Op de terugweg geen regen meer, nog ff m'n Indonesische doritos gehaald voor bij de arak. Het was erg druk bij de Indomaret, zeker allemaal vrijdagavond vieren. Al werken ze hier volgens mij altijd en is het zelden weekend. Moet ook wel want voor elke ceremonie krijgt men vrij. En dat zijn er heel veel per jaar.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly