Met de tuktuk naar het busstation waar vroeger de grote bussen vertrokken. Nu waren er alleen nog maar minibussen te zien. En dan bedoel ik ook mini. Niet de geweldige busjes die ik naar Kep en Van Kampot naar PP had. Maar weer volop Azië met alles erop en eraan. Ik had een stoel voor mezelf, erg gunstig, want zag de veredelde poef zonder leuning al in het midden staan.
Om 9 uur ging de chauffeur rijden. Dacht dit is te gek...denk 60 m. verderop, hooguit, stopte hij weer. Er stapte een vrouw in , zonder bagage. Hij draaide, om vervolgens weer op dezelfde plek te gaan staan. Echt je gelooft je ogen niet. Te beroerd om die 60 m. te lopen.
Dan het hoofdstuk bagage. Eerst wordt alles volgestopt, ze wilde me op de achterste bank zetten, maar daar trapte ik niet in. Dan wordt het helemaal volgestouwd met bagage. Op vertoon van m'n ticket was het geen probleem. Vervolgens wordt alles waar een gat is volgepropt met uien, bier, kleding, voedsel, cola, enz. Tape bij de hand om het vast te plakken zodat het niet op de passagiers kan vallen. Vervolgens komt mevrouw die nog een shake wilde halen binnen. En ja hoor we vertrokken. Half tien We gingen richting brug, dus een goed teken. Dat had ik gedacht. Daar stapte iemand in om vervolgens weer bijna helemaal terug te rijden. Weer iemand op te halen. Na ruim een uur waren we uiteindelijk toch bij de brug.

En gunstig het busje was stampvol, dus op volle kracht vooruit. Onderweg moest er natuurlijk van alles en nog wat afgeleverd worden. Er stapte af en toe iemand uit met veel bagage. Dat is weer ongunstig, want als er iemand uitgaat kan er ook weer iemand in. Dacht we halen dat nooit in drie uur, dus het maar lijdzaam ondergaan. In Kampong Cham reden we steeds de naastgelegen wijken in. Als je iets meer betaalt, zet de chauffeur je eraf. Daar was ik natuurlijk klaar mee. Dat heb je alleen met dit soort minibusjes
Kon de stal al ruiken toen ik van rechts een scooter, keihard rijdend, aan zag komen. Met zo'n vaart dat ik dacht wat doet ie nou. Ons busje was al halverwege de straat. De scooter werd volop geschept. In het busje gelukkig niemand gewond. De meeste passagiers stapten uit, want Cambodjanen gaan gelijk kijken. Ik hoefde het niet te zien. Dacht die man is hartstikke dood. Op een gegeven ogenblik zak ik dat ze hem aan de kant hadden gelegd. Onder een afdakje van een huis. Ook ongelooflijk. Zag uit het busje dat z'n tenen bewogen. ik er ook uit. Inmiddels steeds meer publiek, met recht publiek. Hij had wel een helm op, maar die lag naast de scooter.

Een vrouw uit het busje sprak Engels en zei dat hij gedronken had. Vandaar dat ie dat hele busje niet gezien had. Zij had al een tuktuk geregeld en ik kon mee. Ze moest ook die kant op, ik wilde betalen maar dat mocht niet. Inmiddels had de chauffeur ook al iets geregeld, maar dit was gemakkelijker.

De politie was gearriveerd. Die stond erbij en keek ernaar. Ik zag wel, voordat ik wegreed, meer dan een kwartier later, dat hij wel z'n hoofd omhoog deed. Dat was voor mij al een wonder.
Toch kwam ik rond 1 uur in het hotel aan. Het is simpel. Maar wel een goed bed. En niet onbelangrijk voor mn kamer een terras. Een tafel met uitzicht op de tuin. En als je gaat staan zie je de Mekong . Hemelsbreed misschien 200m. Enfin wat ingericht en met de scooter naar het dorp, ongeveer 3 km. Zag inderdaad dat m'n favoriete guesthouse dicht was. Beneden was een winkel gekomen. Boven waren de gordijnen weg en de stoelen opgestapeld. Echt heel jammer had nog een vage hoop. Nee dus. Het was een florissant lopend hotel/restaurant en nu weg. Later hoorde ik van de eigenaar van mijn guesthouse, dat de huur $1000 per maand was. Door covid geen inkomsten meer, dus failliet
Bij Smile gegeten, een organisatie die jongeren, die geen kans hebben of een handicap hebben, een opleiding geven. Het wordt door het buitenland gesteund, maar degenen die het begeleiden zijn wel Cambodjanen.
Volgende dag op pad langs de Mekong. Met een andere scooter, want Thomas, de Cambodjaanse/ Franse eigenaar vroeg of ik mijn scooter om wilde ruilen voor een 1 persoons. Prima. De brug bij de Mekongtong stalletjes was klaar. Zag wel veel minder stalletjes, maar het was er nog wel. Daar een weg ingeslagen. Tot ik tegen de bananenbomen aanreed. Einde weg, wel nog met een mooi huis aan de zijkant.
Over de brug een andere weg ingeslagen. Leidde naar een mooie tempel. Daar kon ik weer om keren om wel via een andere weg, door het platteland, naar de hoofdweg te gaan. Een aantal wegen zijn nu van betonplaten, voor de bevolking heel fijn. Er is veel minder stof. Nog wat rondgetoerd.

Op naar het eiland, via de nieuwe brug. de bamboebrug hebben ze alleen voor de toeristen aangelegd. Die word elk half jaar vernieuwd. Door de hoge waterstand van de Mekong slaat de brug weg. De nieuwe brug is voor de bevolking een zegen. Als de Mekong in het regenseizoen heel hoog stond moesten ze met bootjes heen en weer.
Op het eiland eerst richting bamboebrug gereden. Was druk met auto's. Bosjes Japanners en Chinezen worden aan de overkant afgezet. Dan lopen ze de bamboebrug over en daar staat hun auto weer klaar om via de brug weer terug te gaan. Van het eiland hebben ze verder niets gezien. Maar goed ok. Zo blijft het redelijk puur. Wel zijn er meer verharde wegen, dus ook hier voor de bevolking minder stof happen.
Zag nog een paar huizen waar de mais te drogen lag. Een schitterend gezicht. Overal stond de mais nog vrij hoog,dus denk dat de oogst nog moet komen.

De moskee had ook een nieuw verfje gekregen. Prachtige kleuren. Ook moest ik ff wachten voor overstekende koeien. Erg leuk natuurlijk. Stopte ergens en kreeg m'n scooter niet meer aan de praat. Er is altijd wel een behulpzaam iemand in de buurt. Hij zei dat m'n benzine bijna op was. Terwijl de meter dat niet aangaf. Het lukte hem om de scooter handmatig te starten. Gelukkig kwam er al gauw een flessen benzine pomp. Getankt. De man des huizes zat gelijk de lege flessen weer te vullen. In Nederland natuurlijk ondenkbaar.

Maar ik was weer gered en kon direct weer starten. De laatste dag in Kampong de imposante Mekong brug over. Heerlijk rond getoerd aan de andere kant van de Mekong. 's Morgens nog ff gecheckt of m'n ticket am was. Stond er niet bij en heb dit al eens een keer gehad dat ze met 13.00 am bedoelden. Voor mij volstrekt onlogisch, al stond er wel am op het ticket.

Aan de overkant worden heel veel landbouwproducten verbouwd, een prachtig gezicht. Heel voldaan nog een keer bij Smile gegeten. Scooter ingeleverd. En op naar Siem waar ik over twee dagen Coen en Jill op ga wachten in het hotel. Heel leuk vooruitzicht.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly