Weer met het vliegtuig terug naar Vientiane, de laatste bestemming voor ik naar huis ga. Toen ik beneden kwam ging het meisje een tuktuk bellen.
Ik kreeg opeens de eigenaresse aan de telefoon, die was 's morgens vroeg vertrokken om in retraite met de monniken te gaan. Ze zei dat het tt mannetje ziek was en dat ze een ander ging bellen, maar die was duurder. Ik zei dat is dan maar zo, ik moet gewoon naar het vliegveld.
Ook al is 8 uur niet vroeg, in Savannakhet is er op dat uur nog geen tt te bekennen. Meisje ging weer bellen. Ik begreep dat de TT er aan kwam. Dat duurde wel ff, maar hij kwam uiteindelijk opdraven. En was ik ruim op tijd op het vliegveld.
Tja en daar mocht opeens mijn kleine koffertje niet in het vliegtuig. ik zei nog m'n laptop zit erin en m'n medicijnen. Het maakte geen indruk, ik moest het er maar uit halen. Enfin ik zag al meer van die koffertjes staan en begreep er niets van. Maar je wint het nooit dus de spullen maar in m'n andere tas gepropt.

Toen ik zat te wachten zag ik tot mn stomme verbazing meerdere koffertjes en nog groter dan de mijne die wel mee mochten. En ze hadden ook nog andere bagage. Denk dat Savannakhet eigen beleid heeft.
De eerste 30 moeten in het grote bagageruim en de rest mag mee en ik zat bij de eerste lichting. Gelukkig kon het nog net in die andere tas.

Het vliegtuig landde een kwartier te vroeg, bagage was er zo en alles weer terug in m'n koffertje gedaan. Dat was wel wat handiger. Taxi was er ook direct en om 11 uur was ik al bij het hotel. Ik was er veel eerder en het duurde ff voordat ik erin kon...
Wat bleek de airco deed het niet. Nieuwe batterijen, maar dat ding ging het niet doen. M'n spullen gingen al wel naar boven. Haar servicemannetje zou er over een half uur zijn en dat klopte.
De airco bleef het niet doen. Hij kwam terug over een uur. inmiddels had ik een grote fan gekregen, want het was bloedheet in die kamer en dat was heerlijk. Binnen een uur kwam hij terug met versterking. Die mocht de trap dragen en af en toe wat aangeven. De kap ging eraf, maar dat ding gaf geen pukkel. Elke keer als ze mij passeerden bogen ze iets en met het hoofd naar beneden. Echt komisch, zag dat op het vliegveld ook al als ze voor je langs gingen naar een stoel.
Er kwam nog iemand van het guesthouse om te zeggen dat dat reservoir o.i.d van de airco boven was.

Ze liepen van boven naar onder en opeens had ik alleen nog een trap. Ondertussen kwam miep me een kokosnoot aanbieden, maar dat vind ik echt niet lekker. Na een tijdje kwamen de mannen weer terug met gele en rode kabels.Die ene moest dan af en toe de elektriciteit eraf doen en weer aan. Dan liep hij weer naar boven. Ik wilde al zeggen stop maar dit wordt niks...Maar opeens gingen de filters erin, de kap erop en de airco werkte.

Ik gaf de mannen een applaus en dit heet dus de wet van Murphy. Dichtbij m'n guesthouse gegeten.
Heerlijke geslapen. De volgende dag tempeltjes bezocht en de nachtmarkt.
Bij de lunch een heerlijk gebakken ei genuttigd, dat zal ik echt missen.
Daarna nog ff langs Vietnam Airlines gegaan om te vragen of mn vega maaltijd goed doorgekomen was. Was dat op de heenweg vergeten.
Ja hoor alles geregeld.
Mag van Miep hier blijven tot morgen de taxi komt. Dat is wel zo fijn.
Straks lekker fried rice eten, ook dat zal ik missen. Hoop woensdag om 13.20 op Schiphol te landen.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly