De tuktuk zou me om 12 uur ophalen. ik ging weer met de grote bus. Nu met Sorya. De kleine busjes naar Kep bevielen me toch niet. Ze doen er net zo lang over en je voelt je net een haring in een ton. Niet dat ik dat aan een haring gevraagd heb, maar het lijkt me niet prettig. Iets voor half 1 kwam de tt. Dus dan weet je al: de bus vertrekt niet om half 1. De chauffeur vertelde dat er die morgen een computerstoring was geweest en dat ze geen tickets uit konden draaien. Ik zag wel dat ze prachtige nieuwe loketten hadden, daar moet je dan je ticket van het hotel omwisselen in een ander ticket. Tja het blijft omslachtig. Enfin de computer deed het weer, maar ja als degene die er achter zit er niet mee om kan gaan, duurt het alsnog lang. Ach de bus wacht toch wel. Om tien voor 1 begon het avontuur. Ik had in mijn naïviteit oprecht gedacht dat ze verder zouden zijn met de weg. Helaas, sterker het was nog erger dan vorig jaar. Wat een drama die weg. Het is een afstand van rond de 170 km. Ik arriveerde rond kwart over 6. Het ging erg traag en dacht dat ik nog veel later dan 6 uur in mijn guesthouse aan zou komen. Dus maar ff met mijn indo telefoon, met Cambodjaanse simcard, gebeld. Dat voelde heel goed. Mijn kamer zou niet door een ander ingenomen kunnen worden. In ieder geval de simcard gebruikt. Uiteindelijk gingen de laatste kilometers snel. De weg is daar nl.wel goed. Je zou dit elke dag moeten rijden. Nou neem van mij aan dan sta je in Nederland liever elk dag in de file. Ik kreeg een kamer helemaal bovenin. Ik keek direct of er warm water was, want had al het vermoeden dat dit een kamer met koud water was. Dat bleek zo te zijn. maar ze had nog een kamer met warm water, natuurlijk wel duurder. Dat had ik al ingecalculeerd. Op internet kon ik de kamer niet veranderen. Heerlijke kamer. Goed bed en lekker ruim. Heb dan ook goed geslapen. Lig aan de ander kant van de gang, aan deze kant hoor je de honden van de buren niet en dat is echt fijn. Die dieren maken 's nachts toch een kabaal.
De volgende morgen rustig ontbeten. Met een schitterend uitzicht. Ging naar beneden om te vragen of ik een scooter kon huren. Die had ze al direct. Had ik niet verwacht, weer naar boven om mijn helm te halen. En op pad. Was heel nieuwsgierig of er zout lag. Op weg naar de zoutvelden. Het blijft een prachtige route zo langs de Thaise Golf. Voordeel is dat het niet druk is. De wegen daar zijn nl zo slecht dat de meeste auto's zich er niet aan wagen. Op een enkele vrachtauto na. Was mijn mondkapje vergeten, het was dan ook regelmatig stof happen. Het was erg droog, droog betekent hier altijd stoffig. Ik dwaal nu ls als een bejaarde (tenslotte sinds 3 december AOWer) op mijn scooter langs de schitterende wegen. Vooral om niet te vallen, omdat er veel gaten in de weg zitten. Het grint nodigt ook niet uit tot hard rijden. Maar de plaatselijke scooter bevolking stuift, met recht stuift, mij voorbij. Soms kan ik door het stof nog net zien dat ze me meewarig aankijken: van wat gaat die langzaam zeg. Terwijl ik vind dat ik er al een aardig gangetje in heb. Heel komisch is het grote witte paard dat op een soort van rotonde staat. Volstrekt overbodig die rotonde. Heb er alleen het kleine vrachtautootje gezien. De Cambodjanen zijn gek op rotondes, of op standbeelden, kan ook. Op elke rotonde staat wel een standbeeld. Paarden zijn populair. De vissersscheepjes die er liggen te dobberen zijn een lust voor het oog. Vooral dat, zou er niet graag mee de zee op gaan. Helaas lag er geen zout, wel iets dat het begin van zout zou kunnen zijn. Het was bewolkt, maar ondanks dat, toch verbrand. Hoop dat er de komende dagen, met wat zon, toch iets als een hoopje zout verschijnt. Aan de "boulevard" gegeten. Op zaterdag en zondag wordt de hoofdstraat afgesloten en is deze, met het strand, voor de dagjesmensen uit Phnom Penh. Ze ontvluchtten de hete stad om hier met z'n allen vooral dicht op elkaar te zitten, zodat je toch de warmte blijft voelen. Ze leggen matten op de stoepen neer met daarop stoelen die je kunt huren. Ook alle vertier is aanwezig. Het hek dat de straat afsluit wordt ook regelmatig verplaatst, als scooter wil je toch zeker geen 100 m. om rijden. Het is een komisch gezicht. Ik hoorde steeds gejuich, ben na de lunch maar even poolshoogte gaan nemen. Het wordt been hoogte. Er was een soort competitie aan de gang. Er streden steeds 3 ploegen tegen elkaar. De voeten van de deelnemers werden met dik tape aan elkaar geplakt. Ze moesten dan als ploeg naar voren hinken, rondom een stoel en wie dan als eerste ploeg weer rechtop stond bij de startlijn, had gewonnen. Elke ploeg bestond uit 7 personen. Eenvoudig was het niet, het onderlinge niveauverschil was best groot en zag ook wat mensen zand happen. The games go on, degene die viel, werd weer omhoog geholpen en meegesleurd. Het tape bleef het wonderwel houden. De afstand was niet zo groot, maar je kon zien dat het zwaar was. Gelukkig houd ik niet van zand tussen mijn tenen, dus de kans dat ik me hier aan waag is uitermate klein. Terug naar mijn guesthouse waar je rustig en lekker kunt eten. Zondag naar de peperplantage gegaan. Het was een mooie rit. Gelukkig had ik mijn mondkapje mee. Want je moet toch wel een stuk over een onverharde weg. Daar aangekomen was er niet veel animo om mij te begroeten. Sterker ik heb er rondgelopen, foto's gemaakt. Maar 1 persoon is duidelijk te weinig om aandacht aan te besteden. Ben naar toilet geweest en ben gegaan. Volgende keer maar naar een grotere plantage. Die was ik nu voorbij gereden dacht dat die kleine leuker was. Onderweg zag ik mannen in een hele vieze sloot bezig om netten te bevestigen. Ik kon me niet voorstellen dat er vis in zou zitten, maar het was kennelijk toch de moeite waard om je in die vieze sloot te begeven. Dacht ga ff bij de pier kijken waar de boten naar Rabbit eiland vertrekken. In de hoop dat het restaurantje dat er zat, wat beter was geworden. Nou dat kon je wel zeggen. Je kon er nu heel goed zitten. Ik heb er heerlijk een broodje met gebakken ei gegeten. Als vega heb je ook weinig keus. Kaas staat nergens op het menu. Al zou je rustig alleen een broodje kunnen bestellen en je eigen kaas er op mogen doen. Maar ben dol op gebakken ei. Ben daarna nog even naar de andere kant van het dorp gereden om te kijken of er een weg was naar een vissershaventje dat ik vorig jaar ontdekt had. Dat heb ik gevonden. Het was te laat om daar verder te gaan. Maandag op weg naar de zoutvelden, in de hoop dat de zon voor prachtige zouthoopjes gezorgd zou hebben. Die hoop bleek ijdel. Er was nauwelijks zout te zien. Ik reed dwars door de zoutvelden. Er waren zelfs schuren weggehaald. Vraag me af of het ook wel de moeite loont om dat werk te doen. Enfin de rit was wel heel mooi. Via een stukje verharde weg kwam ik weer bij de rotonde met het paard terecht. Op de heuvel hadden ze een tempel gebouwd met buddhabeelden. Voorzien met de namen van de sponsors. De laatste dag in Kep ben ik nog even naar de krabmarkt geweest. Is altijd erg leuk. Nu was het ook rustig omdat de dagjesmensen terug zijn naar Phnom Penh. Op zaterdag en zondag is er geen doorkomen aan. Ging kijken naar fruit, maar kaki hadden ze niet. Dan maar weer naar de markt aan de grote weg. Het meisje sprak goed Engels. Normaal koop ik niet van kinderen (anders gaan ze niet meer naar school). Maar ze was al wat groter en ze vertelde dat ze al naar school was geweest. Ze zat in de morgenploeg. Wegens gebrek aan leerkrachten, waar heb ik dat meer gehoord, hebben ze twee shifts. Tussendoor lunchen. Ik hoorde veel kabaal. Na de lunch ging ik kijken. Er lag een speedboot half in het water, nog op een trailer. Die moest het water in. Ze waren druk bezig om dat voor elkaar te krijgen. Er kwam geen beweging
in. Ze probeerden weer dat voorwiel er onder te krijgen, om de trailer wat verder in het water te duwen. Maar wat ze ook deden, tot grote hilariteit van de omstanders, de boot bleef liggen waar die lag. Heb ruim een half uur gekeken en ben weg gegaan. Volgens mij ligt die er nog.....Daarna ging ik naar het gevonden pad op weg naar het vissershaventje. De weg was natuurlijk super slecht, maar dat had ook wel wat. In ieder geval was het heel puur. Een toerist waagt zich daar niet aan, op een enkele gek na, dat was ik dus. Het was er prachtig. Vooral de kleuren tegen de laagstaande zon. Zag nog een hoop schelpen, schitterend op elkaar gestapeld. Vroeg me af waarom zo netjes. Daar kwam ik heel gauw achter. Ze gebruiken die schelpen om de netten te markeren. Het was al die tijd heerlijk weer. Kep vloog voorbij en was het alweer inpakken. Na het ontbijt zei de vrouw van het guesthouse al dat de bus 20 minuten te laat was. Had al zoiets verwacht omdat de weg gewoon heel slecht is. Nou dat was eufemistisch, het werden er 40. Kampot is echter dichtbij, ging wel alvast naar de straat, waar ik een stoel aangeboden kreeg. Vond het wel lekker buiten te wachten. De vrouw van het guesthouse kwam er ook bij staan en zei dat de bus al bij Kep strand was. Toen de bus eraan kwam gaf ze de bijrijder geld. Zo gaat dat altijd. Heb geen idee hoeveel ze er zelf aan over houdt. Maar van de $2 zal dat geen vetpot zijn. Het was een schitterende bus, helaas zat ik er nu maar 25 minuten in. Hoop dat ik zo'n bus terug naar PP krijg. Liet me decadent voor $1 naar mijn guesthouse brengen. Het is dichtbij de busstop, maar gemak dient de mens. Heb de supermarkt heel dichtbij, dus helemaal in mn element. Ze hadden daar ook weer kopiko's. In PP weet ik niet waar ze die verkopen. In Kep verkopen ze die ook niet. Moet echter 2 dagen met een zak doen....de kerstkilo's moeten er nl weer af. Goede kamer, met snel internet. Lekker aan de Kampotriver gezeten. Morgen weer op scooter avontuur.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly