Op pad om richting Tampaksering te gaan. Was benieuwd hoe het er daar voor stond. Helaas nog erger dan ik verwachtte. De rijstvelden bij een school zijn weg, niet meer te zien. Er staat nu beton. Heel af en toe is het nog hetzelfde gebleven. Een klein stukje over de grote weg die naar Tampaksering gaat. En weer het platte land op. Tot mij grote vreugde was daar, sinds vorig jaar, niet zoveel meer bijgebouwd. Wel zag ik in de dorpjes, waar ik doorheen ging, dat er veel bijgebouwd/opgebouwd werd. Maar dat was allemaal bij bestaande huizen. Vlakbij Ubud was er nog een grote trouwerij, althans daar ging ik vanuit vanwege de prachtige kleuren en het enthousiasme. Ze vonden het geweldig leuk dat ik foto's maakte. Ging via een andere weg naar het restaurantje in the middle of no where. Ik was er alleen. Heerlijk foe yong Hai gegeten. Het is ook een heel leuk mens. Weer dezelfde weg terug, dan kom je nl heel gunstig in Ubud uit. Thuis gekomen waren ze op de "scooterparkeerplaats" aan het eten. Ging ook gelijk de route voor de volgende dag opzoeken. Had Komang foto's van mij met de scoopy gestuurd, maar ze gingen niet weg. Dacht dat het aan hier lag, maar volgens Komang was er iets met Whatsapp. De Indonesische regering had het doorsturen van beeldmateriaal geblockt. Ook voor FB en Instagram. Gelukkig werkten de berichten nog wel. Ze gingen mijn kamer doen, terwijl ik er nog was. Dat vroegen ze wel netjes. Ook ff arak geregeld, de vader van het meisje maakte het . Morgen neemt ze het mee. Wel iets duurder, maar volgens mijn Boy is het hele goede arak. Beter dan in het winkeltje op de hoek van de steeg. De volgende dag op pad naar Tegalalang. Ik wilde niet naar het toeristisch stuk, maar ergens evenwijdig was een weg en daar wilde ik kijken. Er heen was een bekende route, maar waar ik altijd omdraaide ging ik nu rechtdoor. Er was nog een ceremonie. Op dit moment wordt er weer heel veel gebeden en geofferd, precies hoogte kreeg ik er niet van. Want naar mijn idee gaat het allemaal door elkaar. Lijkt wel wanneer de familie zin en tijd heeft, maar denk wel in een bepaald tijdsbestek. Wel duidelijk is dat het moet gebeuren. Er stonden nog wat huisjes, maar opeens kwam ik bij een wonderschoon plekje uit. Ik besloot het pad in te gaan. Het zag er redelijk uit. Hoe verder ik kwam hoe adembenemender het werd. Er passeerde mij een boer met een baal rijst op zijn scooter. Er liep nog een boer, dat was het zo'n beetje. Op een gegeven ogenblik zag ik ook de vulkanen van Kintamani. Het hoogteverschil op de sawa's nam ook wat toe. Het was werkelijk schitterend. Kwam bij een stukje waar ik in ieder geval kon keren, het ging daar naar benden en kon niet zien wat er voorbij de bocht was. Ik zette de scooter neer en ging lopen. Het pad werd wat smaller, maar de schoonheid bleef. Toen ik terugliep naar mijn scooter passeerde mij nog een boer en dat was het wel. Wat was het genieten. Een dag met veel sterretjes. Reed langs "mijn" restaurantje, daar patat gegeten, had mijn mayo mee. De patat was erg lekker. Nog ff bij Bintang boodschappen gedaan. Op terras het weekend ingeluid. Eindelijk eens gewone lekkere chips gevonden. Het meisje kwam e arak brengen en was zeer verguld met het geld. De laatste dag in Ubud was een "klusjes" dag. Eerst ging ik naar de markt. De drukte viel mee. Er stonden een paar scooters met offers. Twee heerlijke dunne korte broeken gekocht. Het was natuurlijk weer erg afdingen. Leuk om te doen. Toen er gauw uit, het begon warmer en drukker te worden. Ging met de scooter naar het eco restaurantje dat in de rijstvelden ligt. Maar op de route zag ik een leuk zilverwinkeltje. Ze hadden er prachtige dingen. Helaas weinig armbanden. Ging weer verder, er was wel wat bijgebouwd, mar betrekkelijk weinig. Dat geeft de burger weer moed. Ging lekker nasi goreng eten bij mijn restaurantje. Wat is die daar heerlijk, vooral de eigengemaakte sambal. Pittig maar te behappen, althans voor mij. Velen zullen het er niet mee eens zijn. Nog naar de supermarkt, mocht ik plotseling ingesneeuwd raken, had ik in ieder geval voorrad genoeg. Putu vroeg of ik een half uur eerder vertrekken kon, want hij had nog een klus. Vond het prima, was het misschien ook minder druk. Thuisgekomen heb ik nog gezellig met mijn buurman zitten kletsen. Maar er moest ook ingepakt worden. Hij ging al om 7 uur weg, dan viel half 11 reuze mee. Mijn stevige jonge zette mijn bagage aan de weg. Stond er nog maar net of Putu kwam er al aan. Je kunt nl. niet met de auto komen voor het guesthouse komen. Op de Jalan Hanoman is het altijd vreselijk druk, maar nu niet. Vroeg waarom al de scooters en auto's versierd waren. Het was de ceremonie van het ijzer. Volgens Putu door mensen verkeerd begrepen. want vroeger ging het om voor de messen, enz. te offeren. Maar scooters en auto's zijn ook ijzer en dus begonnen ze daar ook mee. Ook al werd volgens Putu verkeerd geïnterpreteerd, hij deed er zelf ook aan mee. Helemaal zeker van zijn zaak was hij niet. Dan maar het zekere voor het onzekere nemen en de goden tevreden stellen door je auto te versieren. Het ging lekker snel. Ik werd heel enthousiast ontvangen. Lekker op mijn balkon genoten van het uitzicht. Nog even naar het einde van de straat gewandeld. Een scooter geregeld. De volgende dag eerst getankt en toen wilde ik gaan lopen. Ik had mijn telefoon in mijn zak. En opeens had ik hem niet meer. Weet niet waar ik hem kwijt geraakt ben. Overal waar ik geweest was gekeken. Ook nog met de jongen van het hotel. Ik baalde als een stekker. Maar goed het is gebeurd. In het hotel hebben ze nog gebeld, maar geen gehoor. Met de jongen gelijk een andere gekocht, een hele simpele. De jongen moest het registreren. Gelukkig kwamen de meeste contacten gewoon op mijn whatsapp. Waarom het ene contact wel en het andere niet, weet ik niet. ik wist dat bahasa taal was, dus kon het zelfs in het Nederlands veranderen. Ben er aardig zoet mee geweest. De volgende dag ging de jongen nog met me mee naar het politiebureau, maar dat had weinig zin. Hij had de formulieren niet, alleen als het gestolen was, daar had hij alleen formulieren voor. Toen maar de wandeling gaan doen die ik de dag ervoor wilde doen. De scooter aan het begin neergezet, ik heb het hele stuk gewandeld en weer terug. Het was schitterend. De rijst stond heel hoog, een genot om tussendoor te wandelen. Hetzelfde stuk weer teruggelopen. Zag nog een paar kinderen in de kokosnotenpalm klimmen. Met de scooter ben ik weer langs het pad gegaan, omdat ik deze route mooier en naar beneden minder gevaarlijk vond dan die andere. Nog bij een ander pad een stukje gelopen en in het hotel wat gegeten. Na mijn oefeningen nog even langs de grote weg gereden. Daar stond alles er prachtig bij. Nog een stukje gelopen. Het was een prachtige dag. Vanmorgen was het heel helder. Ik wilde een route rijden, maar die heb ik niet gevonden. Ik heb overal prachtig gereden, maar heb absoluut geen idee waar ik geweest ben. Ja wel aan welke kant van de straat haha. Ik heb in ieder geval genoten. Ging terug naar het guesthouse om wat te eten. Was net binnen en het begon toch te regenen. Had dus echt mazzel. Ben zelfs binnen gaan zitten want de wind stond precies verkeerd, op het balkon werd het zeiknat Maar ook de regen stopte weer. Ik had gisteren een soort tempeh, pindakoekje gekocht. Echt heerlijk en ze hadden daar ook kopiko's. Het zag er nog wel heel dreigend uit, maar dacht ik ben zo terug. Nog ff met Dewi gesproken, die werkt hier al heel lang. Ik kwam bij de supermarkt, nou ja dorpswinkeltje en het begint toch te regen. Een tijdje gewacht, maar duurde me te lang. Wilde mijn poncho pakken, tja die had ik er in Sanur uitgedaan. Gelukkig kon ik in het winkeltje ernaast een poncho kopen. Het zag er nl naar uit dat het voorlopig nog wel ff zou blijven regenen. Poncho aan, die meiden lagen dubbel van het lachen. Weer op de scooter. Moest de berg op, dat is met glad weer prettiger rijden, dan bergaf. De poncho was wat te kort omdat ik hem over mijn rugzak heen had. Mij korte broek was dus zeiknat. In mijn guesthouse aangekomen moest Dewi vreselijk lachen, ik ook hoor. Maar ik had mijn kopiko's. Heb gelijk de voorraad van 6 maar meegenomen. Heb denk ik net genoeg tot het einde van de vakantie. Plus dat ik een prachtige gele poncho heb. De kleur die ik erg mooi vind. Nog een tijdje zitten kletsen met mijn Belgische onder buurvrouw. Bij Dewi nog arak geregeld. althans morgen wordt het gebracht. Nog wat souvenirs weggegeven. Morgen nog proberen vervoer te regelen. Hier is het wel erg duur voor zo'n klein stukje. Ben benieuwd of het me lukt. Ga morgen proberen mijn route voor vandaag te vinden, maar wil ook nog iets nieuws proberen. In het volgende verslag horen jullie wel weer hoe dat allemaal verlopen is.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly