Het was weer ff wennen aan de drukte. Al valt die relatief gezien erg mee. Want de hoofdstraat is druk. Maar Heerhugowaard blijft er dan nog steeds een wereldstad bij.Had nog een dag in Pakse. Wilde eerst een scooter huren en naar de waterval gaan. Dat was 40 km heen, ja dus ook weer terug. Ik vond het wel best. Lekker een fiets gehuurd, nadat ik heerkijk ontbeten had. Het is vanaf dit hotel allemaal goed te belopen. Wilde de brug van een andere rivier over. Ik moest natuurlijk wel lopen, want met zo'n fiets kom je er echt niet tegenop. Gadegeslagen door passerende monniken. Dat waren er wel heel veel, vast wat aan de hand. Toen ik op de brug was hoefde ik alleen de rij en tuktuks met monniken maar te volgen. Al vrij snel zag ik dat ze bij een poort naar binnen gingen. Ik ook, fiets neergezet. Mijn sarong om. Het was een schitterend gezicht al die monniken die te voet, met of zonder plu, aankwamen. Afgewisseld met monniken in tuktuks, cq vrachtautootjes. Er was een monnik die 3 woorden Engels met mij probeerde te spreken. Zeer nauwlettend gevold door de niet zo stoere mannen. Helaas bleef het erbij, maar de bewondering van de anderen had ie toch maar. Een poosje later sprak een monnik mij aan, die duidelijk iets meer Engelse bagage in zijn mars had. Het bleek een school te zijn. Highschool voor monniken. De ochtendploeg was afgelopen en de middagploeg startte. Het was een plaatje om te zien, heel toevallig dat ik die monniken zag. Daarna ging ik naar de tempel, vlakbij mijn guesthouse, waar ik naar toe wilde gaan. Een hele mooie tempel. Een gedeelte was gerestaureerd, al vond ik de oude tempel meer hebben. Daar was het niet zo druk, al kwamen er ook wat monniken terug van school. Inmiddels was het lunchtijd geworden, weer naar mijn leuke restaurantje. Het is overal hetzelfde gezicht. Degenen die in een restaurant werken zitten met hun gezicht bijna vastgeplakt aan hun mobiel. Tja helaas zit je er om te werken, maar dan doe je gewoon je mobiel onder je notitieboekje om toch maar echt niets te missen. Viel me wel op als de baas hier was, het iets minder was. Ik ging naar de markt, wilde kijken of ze een dompelaar hadden, voor het geval de mijne het begeeft. In Nederland hebben ze van die grote en ze werken veel langzamer. Had de mijne mee als voorbeeld, want op de markt spreekt echt niemand Engels. Een echte Laotiaanse tas gekocht, met een rits. Een kleinere voor als ik een paar boodschappen moet doen. Afdingen had geen zin. Had al eens eerder gevraagd, maar ze blijven 10.000 kip. Iets meer dan een euro. Voor hier best duur, want je ziet ze heel veel. Ze zijn overigens ijzersterk, want heb er 1 in Vientiane in 2004 gekocht en die gebruik ik nog steeds 2 keer in de week. Het leek ff of die het zou begeven, maar zelfs de rits doet het nog steeds. Erg handig als het regent, blijven je boodschappen droog. Nog ff het eetgedeelte op, blijft altijd een happening. Voor de markt begint zie je al tuktuks en vrachtautootjes staan. Het groentegedeelte zag er weer rijk geschakeerd uit. Ik werd weer met bewondering gadegeslagen, want ik blijf toch wel lang voor hier. Zo druk was het nl niet. Het vlees en de blote kippen liggen daar heerlijk "gaar" te worden in de hitte. De mensen zelf zijn heel hygiënisch, maar ja die hitte draagt niet bij aan gezonde waar. De vissen zijn al gebakken, maar ook dat laat je liever voor de Laotiaan liggen. Mijn missie om een dompelaar te kopen strandde. Nergens te koop, op 1 na. Maar dat was een hele dikke, die kon echt niet in een glas. Langs de Mekong terug gefietst. Fiets ingeleverd. Was nog geen 10 minuten in mijn kamer of het begon ontzettend te regenen. had de donkere lucht al gezien, maar dacht het zal wel meevallen. Het uitzicht van mijn kamer is ook wat anders dan op het eiland. Veel elektriciteitsdraden. Met aan de overkant de mini supermarkt, waar ik heel blij mee was. Toen ik ging eten zag ik mijn buurman van 2 kamers verderop uit Don Khon nog. Was wel grappig, ff een praatje gemaakt.Ingepakt. De volgende morgen kwam de tuktuk op tijd. Moest weer mijn kaartje inwisselen voor een ticket. De bus stopte langs de weg. Kwam op tijd....maar ik was ff geschokt. De bus was helemaal vol. Dacht dat wordt 7 uur staan. Maar je mag in Laos niet staan in de bus. Oplossing: krukjes in het gangpad. Daar moest ik op zitten. Had veel verwacht, maar niet dit, was er van uitgegaan dat ik wel een zitplaats had. Had ik ook, maar comfortabel, nee. Vooral met kuilen en stoppen. Af en toe ging ik staan, ter afwisseling. Na 2 uur en een kwartier kreeg ik een zitplaats. Zat ook steeds op de verkeerde plek als er iemand uitging. Tja, toen was het een fluitje van een cent. De bus was nl best royaal, genoeg ruimte voor je benen. Goede stoelen. Verheugend was dat ie er ook maar 5 uur en een kwartier over deed, in plaats van de 7 uur die de Belg had voorspeld. Op het busstation stonden de tuktuks al klaar en was ik in no time in mijn guesthouse. Een heerlijk plekje. Ingeruimd en maar op pad naar mijn café. Want het was vrijdag en vorig jaar had ik daar heerlijke witte wijn gedronken. Het was er niet druk, ik zat heerlijk buiten en bestelde mijn witte wijn. Helaas was die niet zo lekker als vorig jaar. Toch smaakte de eerste witte wijn in Laos heerlijk. Thuis gekomen nog lekker wat gedronken en op tijd naar bed. De eerste 2.15 uur was ik vergeten en ging heerlijk voldaan slapen. De volgende dag een fiets gehuurd bij mijn fietsenmaker. Heel komisch, hij ging zelf eerst ff fietsen of die wel goed was, voordat ik hem meekreeg. Ik hoefde alleen te betalen, geen ID of wat dan ook. Hij vertrouwde erop dat ik de fiets de volgende dag terug zou brengen bij de buren. Hij ging nl om 5 uur naar huis. Ging eerst lunchen, daar zaten mijn overburen ook. Het waren Amerikanen, gezellig zitten kletsen. Zij hadden beiden een motor gekocht (overigens zonder motorrijbewijs) en trokken door Zuid-Oost Azië. Hij zei ach als ze aangehouden werden gaf hij wat geld. Ik zei maar als er wat gebeurd ben je niet verzekerd. Ze keken me echt aan van wat zeg je nu? Tja dat zagen ze dan wel. Misschien typisch Amerikaans, daar zijn zoveel mensen niet verzekerd tegen ziektekosten, omdat ze het niet kunnen betalen. Ik ging langs de Mekong in Noordelijke richting fietsen. Ook al was het heel warm, er staat altijd een windje en dan is het heerlijk. Toen ik geen zin meer had draaide ik om. Op sommige plekken hadden ze eetstalletjes geplaatst. Zag er heel gezellig uit. Omdat de wijn niet zo lekker was als vorig jaar besloot ik op de nachtmarkt te gaan eten. Daar had ik vorig jaar met Elly en Marijke gegeten. Dat was erg lekker. Die gaat om 18.00 open. Ik er heen gelopen, natuurlijk met mijn dazer in de aanslag. Het lijkt wel of alle honden zich dan verzamelen. Kon het ook weer heel gemakkelijk vinden. De serveerster was nog even bedrijvig als vorig jaar. Het was een grappig gezicht. Het is er erg gezellig. Het eten is erg lekker en goedkoop. Zondags in zuidelijk richting langs de Mekong gefietst, maar je komt al betrekkelijk gauw op de grote weg. Dat vond ik niet zo leuk. Dus weer terug. Nog ff "mijn" mooie tempel bezocht. Er viel niet veel te beleven. De monniken vonden het zeker ook te warm. Heerlijk bij mijn huisje gezeten. Bij de oudste zus een tuktuk naar het vliegveld geregeld. De tijd vloog hier voorbij. Gelukkig hoefde ik niet vroeg te vliegen. Het vliegtuig vertrok om 15.00. Anderhalf uur van tevoren aanwezig zijn. Volgens een man die er vorig jaar ook zat was dat niet nodig. Nou ik wilde het risico niet lopen. 's Morgens nog lekker koffie gedronken en om 13.00 kwam ze zeggen dat het 1 uur was. Ja dat wist ik ook. Ze liet mijn bagage staan, want dat kon die jonge knul wel ophalen. Ik mocht dat ook niet doen. Het bleek dat ik door hen zelf met hun eigen auto gebracht werd. Gelijk hebben ze steken ze geld van de tuktuk in eigen zak, verdienen ze zelf er ook wat aan. Ik vond het heerlijk, want die tuktuk neemt een korte weg en je hobbelt bijna de tuktuk uit. Ik wist wel zeker dat hij met die mooie auto daar echt niet langs zou gaan. Dat klopte. Was evengoed snel op het vliegveld. Waar het heel rustig was. Als je het dus toch ff heel rustig wil hebben dan ga je gewoon in de vertrek/aankomsthal van het vliegveld zitten. Er is bijna niemand te zien. Op een paar passagiers na. Kon ook direct inchecken. Was lekker mijn bagage kwijt. De controle van de handbagage ging ook snel. Met de hand werden mijn gegevens in een boek geschreven, wel geruststellend als er wat gebeurt. ik bekeek het met een glimlach. Het vliegtuig landde een kwartier te laat. Het is heel leuk om het te zien landen. Je weet nl zeker dat het jouw vliegtuig is, want het is nog de enige vlucht die die dag gaat. Ik zag mijn bagage het vliegtuig ingaan, dat was ook zeer plezierig om te zien. Het vertrok dus ook een kwartier te laat. Je moet lopend over het vliegveld naar het vliegtuig. Het heeft wel wat. Maar een kwartier te laat viel me alles mee. Om kwart over 4 landde ik in Vientiane. De nationale aankomsthal was helemaal nieuw. Echt heel mooi geworden. De bagage was er ook zo. Een taxi was zo geregeld (heel goed georganiseerd op het vliegveld!), had een heel handige, slimme chauffeur. Was rond kwart voor vijf al in mijn hotel. Vooral ook omdat je rond half vijf kon vertrekken. De weg van het vliegveld naar de stad is nl de drukste van het land. Ook omdat het tevens de noord-zuid verbinding met het land is. Als iedereen dan uit het noorden aankomt of naar huis gaat is het één puinhoop. Mijn kamer was klaar. Werd heel hartelijk door dezelfde jonge vrouw ontvangen. Weer bood ze met een stralende glimlach aan dat ze wel wat lichte bagage naar boven wilde tillen. Ik moest er inwendig zo om lachen. Ja zei ze er nog achteraan: you look so strong. Volgens mij is het de vrouw van de Belg, maar dat weet ik niet zeker. Enfin water gehaald, gegeten. Daarna Boer zoekt vrouw gekeken. Moet toch een beetje op de hoogte blijven. Was benieuwd of ze de douche in 4 weken tijd al gerepareerd hadden. Het antwoord wist ik eigenlijk wel, nee. Het is toch een heerlijke douche. Een fiets gehuurd en op pad. Had van het vliegveld naar de stad een paar mooie tempels gezien en wilde die bezoeken. Dat viel een beetje tegen. Het fietsen was wel heel lekker. Zag nog een leuke supermarkt, daar kopiko (koffiesnoepjes) gekocht om mee naar huis te nemen. Op de terugweg zag ik ook een kantoor van Thai Air. De kopiko's naar mijn kamer gebracht. Besloot de Laotiaanse Arc de Triomphe te beklimmen. Was er al vaak langs gefietst, maar er nog nooit op geweest. Ondertussen dacht ik, ik ga straks toch ff langs Thai om te kijken of ik een gangpadplaats kan regelen. De Arc was behoorlijk hoog, er bleken 190 treden naar boven te zijn. Je kon naar het topje. Binnen was het verrassend groot. Op elke verdieping was de commercie ruim vertegenwoordigd. Het bovenste torentje bereikte je met een wenteltrap. Daar was het gelukkig dicht. Je kon door de open ramen kijken. Dat vond ik wel eng. Maar heb het wel gedaan. Waar het open was had je een prachtig uitzicht over de stad. Voldaan weer op de fiets om naar Thai Air te gaan. Ze waren nog open. Het was een zeer klein maar heel chic kantoor. Dat zie je hier niet zoveel. Ze begreep het ook wat ik wilde, al had ik in eerste instantie niet de indruk. Na een minuut of 5 hoorde ik de printer gaan en kreeg alles netjes uitgeprint. Ik was zeer blij en bedankte haar hartelijk. Nog ff water gehaald en aan de weg gegeten. Dat was lekker. Moest gisteren erg lachen toen ik terugkwam en gelijk om toiletpapier vroeg. De jonge dame hoort eigenlijk meer op de catwalk dan hier in de toko van haar familie. Ze zaten te eten, er was nl niemand in het restaurantgedeelte. Ofschoon dat niet uitmaakt, ze zitten te pas en te onpas te eten. Ik vroeg om toiletpapier. Met een zwier zei ze ofcourse. ik liep met haar mee, omdat je dan ook naar je kamer gaat. Ze stapt het toilet van het restaurant in , pakt daar de wc rol weg en geeft het met een grote smile aan mij. Ik moest er zo om lachen, maar had mijn toiletpapier. Had 's morgens gezien dat de twee slangen van de douche met plastic van een zak vastgemaakt was. Besloot met tape te proberen om de knop te bevestigen aan de de slangen zodat ik hem niet vast hoefde te houden. Werkte perfect. Enige nadeel je kan hem er niet afvallen, maar woog niet op tegen het voordeel. Vanmorgen was ik net te laat voor de huur van mijn fiets. Was bij de verhuur en zag net iemand op de fiets stappen die ik gisteren had. Kreeg een andere, maar daar was ik al gauw mee terug. Weer een andere, maar achteraf was het ook niets. Trapte zwaar en er zat een behoorlijke slag in het wiel. Na de lunch toch op pad. richting Friendshipsbridge. Had het op google maps ingetikt. Het was heel warm. Bij een rotonde keek ik hoe ik verder moest rijden. Helemaal geweldig. Dacht het verder ook te weten. Dat bleek dus niet zo. Toen ik weer keek was ik ver verwijderd van de kortste weg. Ik ben omgedraaid, want dat ging hem niet worden met deze fiets. Het was wel een prachtige route. Zag nog een hele bijzondere tempel. Wilde daar toch wel de weg voor af. Natuurlijk weer zo'n agressieve hond. Die was aardig onder de indruk van mijn dazer. Al maakte ik maar een beweging ermee dan schoot hij weg. Overigens bleef hij daardoor ook op gepaste afstand. Terug zag ik nog een pilot (pen) shop. Aangezien mijn stift op was besloot ik een kans te wagen. Ze hadden het, heel bijzonder, want ik had al meer gekeken, maar de vulling was niet te krijgen. Die jongen zat zelf in de airco en zei: je ziet er bezweet uit. Daar was geen woord van gelogen, het was tegen de 40 graden. Dan zweet je met fietsen. In mijn kamer het vocht weer aangevuld. Ergens anders heel lekker gegeten. De avondmarkt nog even opgewandeld, maar kon niet vinden wat ik wilde kopen. Gedoucht, kleren gewassen, stinkt het niet zo als ik thuiskom. Helaas mijn toiletpapier vergeten te redden, is zeiknat, maar heb nog een reserve, hoef daarom niet naar beneden. Straks hoop ik online in te kunnen checken. Dan zit het er weer bijna op. Morgen naar huis. Nog een keer lekker eten en dan moet ik zelf weer aan de bak. Maar heb ook wel weer zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien. Ga graag weg en kom heel graag terug.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly